«Είναι το κρασί ένα από τα ποτά που απολαμβάνουν στις εξόδους τους οι νέοι;».
Αυτό το ερώτημα θέσαμε σε δέκα –εννοείται– νέους 18 έως 30 ετών και πήραμε πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Υπάρχουν οι haters, αυτοί που στο ερώτημα λευκό ή κόκκινο προτιμούν την… πορτοκαλάδα.
Υπάρχουν οι σκληροί πότες, για τους οποίους αλκοόλ είναι μόνο το ουίσκι ή η βότκα – συνήθως no name. Υπάρχουν και οι «φασαίοι», που πίνουν για να δημοσιεύσουν την ετικέτα στο Instagram, αλλά ιδανικά θα προτιμούσαν ένα τζιν, ή ακόμη καλύτερα ένα νεγκρόνι.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που ξέρουν ορισμένες ποικιλίες, δεν παραγγέλνουν ποτέ χύμα ή δεν ξεχωρίζουν το κρασί με κριτήριο το επίπεδο της γλυκύτητάς του, όπως γλυκό, ημίγλυκο, ξηρό. Οι συγκεκριμένοι αντιλαμβάνονται πως το κρασί μπορεί να προέρχεται από μία ή παραπάνω ποικιλίες που με την κατάλληλη επεξεργασία καταλήγουν στο ποτήρι.
Υπάρχουν, τέλος, και οι εκείνοι που είτε σπουδάζουν σχετικά με το κρασί, είτε δουλεύουν στον χώρο του κρασιού, είτε –ακόμη καλύτερα– παράγουν κρασί. Στη δεκαετία των twenties, εκεί που ανακαλύπτεις τη ζωή, τα ενδιαφέροντά σου και τις αντοχές σου στο hangover, υπάρχουν αρκετοί που έλκονται από τον κόσμο του κρασιού. Είναι ακόμη μία τάση της εποχής; Είναι ένδειξη παιδείας ή μήπως επιστροφή στη φύση και στις ρίζες;
Ψάξαμε και βρήκαμε νέους κάτω των 30 που η καθημερινότητά τους έχει στενή σχέση με το κρασί. Τους πετύχαμε με ένα ποτήρι καλό κρασί στο χέρι και τους ρωτήσαμε: «τελικά, πίνουν οι νέοι κρασί σήμερα»;
«Ανάπτυξη του Οινοτουρισμού με Στόχο τους Νέους Καταναλωτές»
Η δεκαετία που χωρίζει ηλικιακά τα 20 από τα 30 είναι μεγάλο διάστημα! Το ενδιαφέρον για το κρασί αρχίζει μετά τα 25. Οι περισσότεροι φίλοι μου, ακόμα και τώρα που είμαι 28 χρόνων, δεν πίνουν κρασί ή τώρα αρχίζουν. Ενδιαφέρονται όμως πολύ για τη δουλειά μου. Γιατί είναι μια δουλειά αλλιώτικη.
Τους εξηγώ ότι το γραφείο μου είναι το αμπέλι και το οινοποιείο, που λίγο ως πολύ είναι άγνωστα στους περισσότερους. Πιστεύω ότι θα βοηθούσε η ανάπτυξη του οινοτουρισμού με στόχο τους νέους καταναλωτές, μέσα από σύγχρονα μοντέλα επικοινωνίας, ώστε να ελκύουν το ενδιαφέρον και της νέας γενιάς.
Φοίβος Παπαστρατής, 28 ετών, οινοποιός
«Τώρα η Τάση Είναι Προς το Κρασί και τον Αφρώδη Οίνο»
Προέρχομαι από οικογένεια οινοποιών. Από μικρή ηλικία βρισκόμουν μέσα σε αμπελώνες. Μεγαλώνοντας και μπαίνοντας όλο και πιο βαθιά στον κόσμο του κρασιού ανακάλυπτα και πόσα μυστικά μπορεί να κρύβει.
Οι περισσότεροι φίλοι μου πίνουν, αρκετοί, μάλιστα, μόνο κρασί. Όλοι φυσικά θέλουν να μάθουν τη διαδικασία γευσιγνωσίας, τον τρόπο που θα τους βοηθήσει να αξιολογούν σωστά ένα κρασί.
Ναι, οι νέοι πίνουν σήμερα κρασί. Η κουλτούρα έχει αλλάξει. Ενώ παλιότερα υπήρχε τάση προς τα αλκοολούχα ποτά, τώρα η τάση είναι προς το κρασί και τον αφρώδη οίνο. Σε αυτό συνετέλεσε η καλή δουλειά που γίνεται από τα μικρά, κυρίως, οινοποιεία που στοχεύουν στην ποιότητα.
Βασιλική Αποστολίδου, 26 ετών, αμπελουργός-γεωπόνος
«Έχουμε τις Ατάκες μας για τις Τανίνες και Αγαπάμε τα Ελληνικά και Πορτογαλικά Κρασιά»
Όταν κατάγεσαι από τη Νάουσα, σχεδόν καταλήγεις τοπικιστής, μια και το Ξινόμαυρο συνοδεύει κάθε περίσταση. Γι’ αυτό, πέρα από την απόλαυση, ένα μπουκάλι Νάουσα αποτελεί το κλασικό δώρο και για την πιο κλειστή και αυθόρμητη συνάντηση με φίλους. Οι οποίοι, με τη σειρά τους, γίνονται επίσης «πρεσβευτές» του ελληνικού κρασιού.
Έτσι ξεκίνησε και ένας ευρύτερος κύκλος παρέας της οποίας τα μέλη θα ψαχτούμε με νέες ετικέτες σε κάθε έξοδο, αλλά θα συμπεριλάβουμε και επίσκεψη οινοποιείου σε κάθε εξόρμηση. Βρίσκουμε στα social media νέα οινοποιεία, έχουμε τις ατάκες μας για τις τανίνες και αγαπάμε ιδιαίτερα τα ελληνικά και πορτογαλικά κρασιά. Μάλιστα, όταν σπούδαζα στις ΗΠΑ, δούλευα κάποια απογεύματα σε ένα νεοσύστατο οινοποιείο της Βόρειας Καρολίνας προωθώντας Greek wines.
Αντωνία Μαρκοβίτη, 28 ετών, δικηγόρος
«Πιστεύω ότι οι Νέοι Φοβούνται να Παραγγείλουν Κρασί»
Οι νέοι δεν πίνουν κρασί, ή καλύτερα δεν πίνουν όσο κρασί θα μπορούσαν να πίνουν σε σχέση με άλλα ποτά. Πιστεύω ότι οι νέοι φοβούνται να παραγγείλουν κρασί. Ντρέπονται, υπάρχει ένα «σύννεφο» γύρω από αυτό, ότι είναι κάτι πολύ luxurious, ότι αν ρωτήσεις κάτι σε κάποιον που ξέρει μπορεί να σε κοροϊδέψει. Επίσης, όλο αυτό με το food pairing, ότι δηλαδή για να πιεις κρασί πρέπει να το συνδυάσεις με σεβίτσε ή καρπάτσιο, που δεν ισχύει απαραίτητα, σου λέει «άσ’ το, θα πιω ένα τζιν που πάει και με πατατάκια».
Αυτό που έχουν καταφέρει oι mixologists με τα cocktails είναι ότι έδειξαν τη φαν πλευρά του σκληρού ποτού. Πηγαίνει ένας φοιτητής σε μπαρ, λέει στον mixologist «μου αρέσουν τα γλυκόξινα» και εκείνος του κάνει κάτι νόστιμο. Δεν ρωτάει αν έχει ρούμι ή τζιν, τον κάνει να αισθανθεί άνετα και να πει αυτό που σκέφτεται, τον κάνει μέρος της υπηρεσίας. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με το κρασί!
Μιχάλης Φρατζής, 27 ετών, wine seller – WSET l3
«Χρειάζεται να τους Οδηγήσει Κάποιος στο να Δοκιμάσουν το Διαφορετικό»
Όταν ακούω τη λέξη κρασί έρχεται πάντα στο μυαλό μου το πατητήρι του παππού μου και τον ίδιο να μου λέει να πίνω πάντα ένα ποτήρι κρασί μαζί με το φαγητό. Λατρεύω το Syrah και μου αρέσουν πολύ οι γευσιγνωσίες. Διαβάζω βιβλία, επισκέπτομαι οινοποιεία, συνομιλώ με παραγωγούς και παρακολουθώ ένα σεμινάριο. Επίσης, μαθαίνω κάθε μέρα από τους επισκέπτες στο εστιατόριο.
Τελικά υπάρχουν αρκετοί που αγαπούν το κρασί κι ας μην… πιάνουν δίσκο. Οι νέοι πίνουν, αλλά χρειάζεται να τους οδηγήσει κάποιος στο να δοκιμάσουν το διαφορετικό. Εδώ μεγάλο ρόλο παίζουν οι επαγγελματίες του χώρου.
Μιχάλης Μουστόγιαννης, 27 ετών, υπεύθυνος service εστιατορίου θamõn
«Σε ένα Μπαρ, που Έχει Μόνο μια Ετικέτα Κρασιού, θα Παραγγείλουν εν τέλει Κάτι Άλλο»
Οι πελάτες πίνουν γενικά κρασί, σε καμία περίπτωση όμως το κρασί δεν φτάνει στο επίπεδο της μπίρας και του ποτού. Θα χωρίσω σε δύο κατηγορίες εκείνους που προτιμούν κρασί: 1) άτομα νεαρά σε ηλικία, 18-25 ετών, που συνήθως επιλέγουν το κρασί γιατί είναι πιο φτηνό από ένα ποτό, 2) άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, 45-55 ετών, που πίνουν γενικά κρασί και το προτιμούν ως ποτό στο μπαρ.
Στη δεύτερη κατηγορία υπάρχουν και κάποιοι που έχουν παραπάνω γνώσεις και ειδικό ενδιαφέρον για το κρασί. Σε ένα μπαρ που έχει μόνο μια ετικέτα κρασιού, αυτά που βρίσκουμε παντού, τα άτομα αυτά θα παραγγείλουν εν τέλει… κάτι άλλο και δεν θα προτιμήσουν να πιουν κρασί.
Μαρίνα Κατσαρού, 27 ετών, bar Elxate, Θεσσαλονίκη
«Οι Νέοι Οινολόγοι-Οινοποιοί θα Παρακινήσουν τους Νέους να Δοκιμάσουν Κρασιά με Ταυτότητα»
Το κρασί μπήκε στη ζωή μου σε ηλικία μόλις 12 ετών. Ο πατέρας μου προσπάθησε να με μυήσει και να μου μεταφέρει την αγάπη του για το κρασί. Τώρα πια, ως χημικός-οινολόγος, μπορώ να απαντήσω με σιγουριά πως η οινοποιία είναι ολόκληρη επιστήμη, που μου δίνει διαρκώς ερεθίσματα για να συνεχίσω να παράγω τα δικά μου κρασιά.
Η αλληλεπίδραση με τους φίλους μου και το ενδιαφέρον τους στο να δοκιμάζουν ολοένα και περισσότερες ποικιλίες εξάπτει την περιέργεια. Πιστεύω πως, παίρνοντας τη σκυτάλη επαγγελματικά καταρτισμένοι νέοι οινολόγοι-οινοποιοί, θα παρακινήσουν τους νέους να δοκιμάσουν κρασιά με μοναδική ταυτότητα, ζωή και αρώματα. Μόνο έτσι θα τους συνεπάρει ο κόσμος του κρασιού, όταν θα τους καλλιεργήσουμε οινική κουλτούρα.
Παναγιώτης Γραμματόσης, 29 ετών, χημικός-οινολόγος
«Για να Γεμίσει το Ποτήρι των Νέων με Κρασί Προϋπόθεση Είναι να Μυηθούν στη Γοητεία του»
Όταν λέμε κρασί, εννοούμε το επώνυμο εμφιαλωμένο ποιοτικό κρασί. Ας σχηματίσουμε στο μυαλό μας, λοιπόν, την εικόνα ενός γεμάτου μπαρ. Πόσοι νέοι έχουν στο ποτήρι τους κρασί; Σίγουρα όχι πολλοί, όμως περισσότεροι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Τα εύσημα για αυτό πάνε στα wine bars και στα wine schools, που συστήνουν το ποιοτικό κρασί, όπως του αρμόζει, αλλά και στα social media, στα οποία προβάλλεται από τους ανθρώπους που το απολαμβάνουν και το υπηρετούν.
Για να γεμίσει το ποτήρι των νέων με κρασί προϋπόθεση είναι να μυηθούν στη γοητεία που ασκεί αυτό το προϊόν, το οποίο κουβαλάει πολιτισμούς, τόπους, ιστορίες, ανθρώπους, παραδόσεις και πολλή αγάπη. Όσοι τα γνωρίζουν, παθιάζονται μαζί του – και σας μιλώ εκ πείρας.
Θωμάς Καμκούτης, 28 ετών, γεωπόνος-αμπελουργός-οινοποιός
«Όλο και Περισσότεροι Νέοι Ενδιαφέρονται να Δοκιμάσουν Κάτι Ξεχωριστό»
Η σχέση μου με το κρασί ξεκίνησε από περιέργεια. Μεγαλώνοντας στη Δράμα, το κρασί υπήρχε παντού γύρω μου. Μετακόμισα στην Αθήνα για σπουδές, όπου και αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό επαγγελματικά.
Συνήθως προτιμώ να διαβάζω για το κρασί από βιβλία εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα, παρόλο που, συχνά, με πιάνω να ξεφυλλίζω κείμενα που το προσεγγίζουν κάπως πιο ρομαντικά. Παρατηρώ πως όλο και περισσότεροι νέοι ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν τις γεύσεις του, να καταλάβουν τις προτιμήσεις τους και να δοκιμάσουν κάτι ξεχωριστό.
Αν έπρεπε να απαντήσω μονολεκτικά στο αν οι νέοι πίνουν κρασί ή όχι, θα ’λεγα πως όχι. Ίσως για τους περισσότερους μια μπίρα ή κάποιο κοκτέιλ να παραμένουν πιο «προσβάσιμα» από ένα ποτήρι κρασί ή απλώς να τα προτιμούν περισσότερο.
Νικόλας Μπαϊρακτάρης, 21 ετών, εργαζόμενος στην εστίαση/wine bars
«Οφείλει ο 20χρονος να Μάθει από τον 60χρονο, αλλά και το Αντίστροφο»
Ασχολούμαι με το κρασί σχεδόν τρία χρόνια. Εκτός από τις επαγγελματικές γευσιγνωσίες, απαιτούνται και προσωπικές αναζητήσεις, εξορμήσεις σε οινοποιεία, εστιατόρια, ταβέρνες, wine bars.
Θεωρώ ότι την τελευταία δεκαετία το κρασί έχει κάνει άλματα και θα κάνει και άλλα την επόμενη. Όμως, πρέπει να φύγει από το μυαλό μας η εικόνα ενός ανθρώπου με κοστούμι που κουνάει το ποτήρι και απλώς το μυρίζει. Μπορεί να είναι και ένα νέο παιδί που αγαπά την κουλτούρα που σχετίζεται με το κρασί, μπορεί και τα δύο, όμως με αγάπη και σεβασμό. Οφείλει ο 20χρονος να μάθει από τον 60χρονο, αλλά και το αντίστροφο.
Α! Και κάτι τελευταίο. Για να εκτιμήσεις ένα σεβίτσε λαβράκι πρέπει να έχεις δοκιμάσει και το λαβράκι στον φούρνο κάνα δυο φορές. Το ίδιο και για να ευχαριστηθείς ένα Nebbiolo, καλό είναι να έχεις πιει δυο τρία Ξινόμαυρα!
Χρήστος Θεοδωρόπουλος, 24 ετών, somellier
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
13 Kρασιά που Ξεχωρίσαμε στο Wine & Art Festival
