Αν θυμάμαι καλά είναι η 4η φορά που επισκέφθηκα το μοναδικό τρένο-θέατρο στην περιοχή του Ρουφ. Ένα μοναδικό τοπόσημο, με την παλιά λοκομοτίβα να δεσπόζει, μαύρη, φρεσκοβαμμένη, έτοιμη να ξεκινήσει για ένα ακόμα ταξίδι, τα παλιά βαγόνια συνδεδεμένα πίσω της και τις γραμμές του τρένου με τον μοντέρνο σταθμό του Ρουφ στο βάθος.
Αυτό που έχτισε η Τατιάνα Λύγαρη και οι συνεργάτες της κρατάει χρόνια και αποτελεί μια ολοκληρωμένη εμπειρία για τους επισκέπτες. Πέρα από το θεατρικό βαγόνι, υπάρχει το εστιατόριο που παραπέμπει στις καλύτερες στιγμές του Orient Express, το Μουσικό βαγόνι και φυσικά το βαγόνι που εξυπηρετεί το ταμείο του θεάτρου αλλά και το μπαρ με τις καταπληκτικές μουσικές επιλογές. Αν δεν δεις την παράσταση, θα πιεις ένα ποτό σε ένα διαφορετικό μέρος με ωραίο κόσμο. Προσεγμένο και ιδιαίτερο.
Η ανακοίνωση καλεί τους θεατές να περάσουν στο θεατρικό βαγόνι, όπως ακριβώς θα καλούσε 100 χρόνια πριν λίγο πριν το Orient Express ξεκινήσει. Να σημειώσουμε ότι η διαδρομή του είχε αρκετές ανταποκρίσεις ή άλλαζε εφόσον οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες το απαιτούσαν. Είθισται να αναφερόμαστε στη γραμμή Παρίσι-Κωνσταντινούπολη ή Λονδίνο-Κωνσταντινούπολη. Αρκετές φορές, όμως, το δρομολόγιο διαφοροποιήθηκε.
Εμείς “επιβιβαστήκαμε” στο δρομολόγιο Οστάνδη-Κωνσταντινούπολη, ένα παρακλάδι του Orient Express που ενωνόταν με το “κανονικό” δρομολόγιο στη Βιέννη. Η σκηνή βρίσκεται στη μέση του βαγονιού και οι θεατές έρχονται πολύ κοντά με τους ηθοποιούς. Περνάνε ανάμεσά μας, ίσως να σπρώξουν και κάποιον, την ώρα που ένα καταπληκτικό εφέ κουνάει το τρένο, ώστε να πάρουμε την αίσθηση της κίνησης. Η σκηνή μετατρέπεται σε αποβάθρα, αλλά και σε κουπέ με τη βοήθεια του φωτισμού που επιμελήθηκε ο Σάκης Μπιρμπίλης. Το ταξίδι ενισχύεται και από τα σφυρίγματα των κινούμενων τρένων στη γραμμή, 100 μέτρα δεξιά μας, προσφέροντας το χαμόγελο που έχει κανείς όταν ταξιδεύει.
Το έργο του Graham Greene αποτυπώνεται σε 90 λεπτά, με κάθε χαρακτήρα να έχει έντονους συμβολισμούς στο ρόλο του. Ένας μυστήριος καθολικός ιερέας, ο Εβραίος έμπορος, ο απατεωνίσκος, ο επαναστάτης και ο ναζί συγγραφέας μαζί με την επίμονη δημοσιογράφο, τη φτωχή χορεύτρια την καλοστεκούμενη κυρία ταξιδεύουν προς τον προορισμό τους, ίσως και μεταφορικά όμως, προς τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα ηθικά διλήμματα, η προσωπική φιλοσοφία του καθενός και η ιδεολογία παλεύουν με τους συμβολισμούς. Ο έρωτας είναι παρών και μάλιστα δοσμένος σκηνικά με πολύ όμορφο τρόπο. Τα μυστικά του καθενός αποκαλύπτονται, οι μάσκες πέφτουν και η λύση είναι γλυκόπικρη.
Η κρίση είναι τελείως υποκειμενική αλλά θα ξεχωρίσω τη “νευρική” δημοσιογράφο Εβελίνα Αραπίδη και την “εύθραυστη” χορεύτρια Δάφνη Καφετζή χωρίς αυτό, σε καμία περίπτωση, να μειώνει την παρουσία των υπόλοιπων ηθοποιών. Μάλιστα, η μεταμόρφωση τους στο ρόλο τους είναι συνολικά επιτυχημένη με bonus τις λεπτομέρειες στην ενδυματολογική επιμέλεια του Γιάννη Μετζικώφ.
Η παράσταση #Stamboul Train” παίζεται κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21.30 & Κυριακή στις 20.30. Παίζουν οι: Εβελίνα Αραπίδη, Σπύρος Ζουπάνος, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Δάφνη Καφετζή, Παναγιώτης Μαρίνος, Νίκος Ποριώτης, Κλαίρη Σαρρηκυριάκου και Χρήστος Χριστόπουλος
