Διαβάζοντας τα δύο βιβλία της Στεφανίας Ρουλάκη, το «Εγώ θα Ζήσω» από τις εκδόσεις Πηγή και το «Μαζεύω τα Κομμάτια μου» από τις εκδόσεις iWrite, συνειδητοποίησα τον τρόπο σύνδεσης των διαφορετικών θεματικών τους.
Το πρώτο, ένα ιστορικό μυθιστόρημα, το δεύτερο, ένα εγχειρίδιο ψυχολογίας. Ο συνδετικός τους κρίκος δεν είναι άλλος από το φορτίο που η ίδια η ζωή μάς αφήνει στην πλάτη στο πέρασμα του χρόνου.
Φορτίο σκληρό στο πρώτο βιβλίο, καθώς ο πόλεμος πλημμυρίζει τα πάντα με δυστυχία, φορτίο σκληρό και στο δεύτερο, καθώς η πάλη με τον εαυτό δεν είναι ποτέ εύκολη.
Λίγα Λόγια για τη Συγγραφέα
Η Στεφανία Ρουλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε διαφήμιση στο Eurocenter College, διοίκηση επιχειρήσεων στο Deree, συμβουλευτική ψυχικής υγείας συνθετικής προσέγγισης και ομαδική ψυχοθεραπεία στο Athens Synthesis Centre. Εργάστηκε σε υπεύθυνες θέσεις σε διάφορες επιχειρήσεις. Από το 2015 και μετά εργάζεται ως σύμβουλος ψυχικής υγείας.
Τον Φεβρουάριο του 2021 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, το ιστορικό μυθιστόρημα «Εγώ θα Ζήσω» από τις εκδόσεις Πηγή, τον Ιούλιο του 2022 το «Μαζεύω τα Κομμάτια μου», ένα εγχειρίδιο ψυχολογίας από τις εκδόσεις iWrite, και τον Σεπτέμβριο του 2022 «Ο Μάγος της Βαλμπόρια» από τις εκδόσεις Νίκας, μία νουβέλα μυστηρίου που έχει γράψει μαζί με την Κωνσταντίνα Γκίκα και τον Γιώργο Κασιούρη.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και ασχολείται με την αξιολόγηση κειμένων προς έκδοση. Έχει συμμετάσχει σε διαγωνισμούς πεζογραφίας και έχει γράψει διηγήματα, παιδικά παραμύθια και ποιήματα.
Γράφει επίσης για το ιστολόγιο ewoman.gr και διατηρούσε τη στήλη «έγινε της καραντίνας» στο ιστολόγιο «Λόγω Γραφής». Συμμετέχει στη μεταφραστική ομάδα αιθιοπικών παιδικών ιστοριών, για τη μεταφορά τους στα ελληνικά, για τον οργανισμό Open Hearts Big Dreams.
Ας δούμε, όμως, τα δύο βιβλία λίγο πιο αναλυτικά.
Εγώ θα Ζήσω | Εκδόσεις Πηγή
Αν έχετε διαβάσει τις «Ευμενίδες» του Jonathan Littell θα μπείτε εύκολα στο νόημα. Στα κατακτημένα από τους Γερμανούς εδάφη, κατά τον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, το ανθρωποκυνηγητό εναντίον των Εβραίων ήταν διαρκές.
Το «Εγώ θα Ζήσω» καταγράφει μέσα από μια μυθιστορηματική αφήγηση τη ζωή της Dina Pronicheva, η οποία βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην κατεχόμενη Ουκρανία.
Η Dina Pronicheva έζησε στην Ουκρανία μέχρι τον θάνατό της, το 1977. Ουκρανή, εβραϊκής καταγωγής, ηθοποιός στο επάγγελμα και μητέρα δύο παιδιών.
Ήταν μια από τους ελάχιστους επιζήσαντες του «Μακελειού του Babi Yar», όπου μέσα σε δύο ημέρες οι ναζί εξόντωσαν 33.771 Εβραίους, κάτοικους του Κιέβου.
Σε Πρώτο Πρόσωπο
Σε πρώτο πρόσωπο, η «Ντίνα» διηγείται την αρχή του πολέμου, το σκοτάδι που τυλίγει τα πάντα. Περνάει σε λεπτομέρειες για τη γερμανική Κατοχή και το απάνθρωπο έγκλημα του Babi Yar.
H ηρωίδα θα επιζήσει κατά τύχη από το Babi Yar και θα ξεκινήσει μια περιπλάνηση που θα την οδηγήσει μακριά από τα παιδιά της. Η Ρουλάκη περιγράφει γλαφυρά τις συγκλονιστικές στιγμές της καθημερινότητας, τη βία, την πείνα και την εξαθλίωση.
Λιτό, σκληρό αλλά βαθιά ανθρώπινο, παρακολουθούμε στις σελίδες του να ξεδιπλώνονται οι ταυτότητες της Pronicheva, αυτές της μητέρας, της συζύγου, της κόρης, της Ουκρανής, της Εβραίας.
Η ίδια η Pronicheva είχε διηγηθεί τις περιπέτειές της στον συγγραφέα Anatoly Kuznetsov, ενώ νωρίτερα είχε καταθέσει εναντίον των πρωτεργατών της ναζιστικής θηριωδίας, αλλά και των Ουκρανών συνεργατών τους.
Μέσα από αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα, συντηρείται άψογα μια μνήμη που δεν πρέπει να σβήσει. Όπως μάθαμε, η συγγραφέας «γνώρισε» την Dina Pronicheva μέσα από ένα ντοκιμαντέρ που είδε κάποτε στην τηλεόραση για τα εγκλήματα των ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτό που τη συγκλόνισε ήταν η μαρτυρία της στο ουκρανικό δικαστήριο, η μάχη που έδωσε για την επιβίωσή της, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο σώθηκε από τις μαζικές εκτελέσεις που έγιναν στο Babi Yar.
Μαζεύω τα Κομμάτια μου | Εκδόσεις iWrite
Στο βιβλίο αυτό τα προσωπικά βιώματα της συγγραφέα δένουν με την ενασχόλησή της στον τομέα της ψυχικής υγείας.
Κομβικό σημείο είναι αυτό της συγκρότησης. Συγκρότηση εαυτού, αυτογνωσία, λειτουργικότητα. Έννοιες που μας απασχολούν, είτε «ψάχνουμε» μέσα μας, «σκάβουμε» κατά τον Καζαντζάκη, είτε αλληλεπιδρούμε με τους άλλους.
Τα τραύματα και η διαχείρισή τους, τα συναισθήματα, οι ενορμήσεις του θανάτου, αλλά και της θέλησης για ζωή διατρέχουν και τις 95 σελίδες.
Η συγγραφέας αναζητά τις έννοιες, προσπαθεί να ξεδιαλύνει την ελπίδα, τον φόβο, την απόλαυση, την ενοχή, με απώτερο στόχο την ολοκλήρωση του εαυτού, την αποδοχή του και την πλήρωση των κενών.
Μας προτείνει τη συστηματοποίηση ως εργαλείο για τη συγκρότηση του χαρακτήρα και μέσα από το ευκολοδιάβαστο κείμενο αναζητά τα όρια που έχουμε ανάγκη να θέσουμε στο σώμα και στην ψυχή ώστε να οδεύσουμε προς την ολοκλήρωση εαυτού, όπως την ορίζει καθένας και καθεμία από εμάς.
Πυκνό σε νοήματα, χωρίς να κουράζει στιγμή, γίνεται ακόμα πιο εύχρηστο χάρη σε διάσπαρτες απεικονίσεις.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
«Ξένο Χώμα» από τις Εκδόσεις Δώμα
