Την περασμένη Κυριακή, μια εβδομάδα πριν τις εθνικές εκλογές στην Ιταλία, στις επιλογές του ιταλικού λαού προστέθηκε μια ακόμη υποψηφιότητα για την πρωθυπουργία. Το όνομα αυτού; John Oliver. Ο Βρετανός κωμικός δεν διστάζει να επιστρατεύει ακόμη και τα πιο τραβηγμένα σενάρια στην εκπομπή του, προκειμένου να αναδείξει τον ολοένα και εντονότερο παραλογισμό της πολιτικής ζωής των τελευταίων ετών.
Γιατί μπαίνει ο John Oliver στον κόπο να θέσει υποψηφιότητα, έστω και γι’ αστείο, στις εκλογές αυτές; Γιατί οι επιλογές οι οποίες είναι διαθέσιμες στον ιταλικό λαό είναι όλες τους εξόχως προβληματικές.
Ας αρχίσουμε απ’ την άκακη, αλλά αδύναμη περίπτωση του αντιδημοφιλή πρώην πρωθυπουργού Matteo Renzi, ο οποίος αποπειράται την επάνοδο στην εξουσία μετά την ήττα που υπέστη όταν έχασε το δημοψήφισμα του 2016 για τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Δεδομένης της διάσπασης της κεντροαριστεράς -μέρος των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος διεκδικεί το νεόκοπο αριστερό κίνημα “Ελεύθεροι και Ίσοι”- η πιθανότητα να επιτύχει την αυτοδυναμία θεωρούνται μηδενικές.
Περισσότερες -αλλά πάλι περιορισμένες- πιθανότητες για σύσταση αυτοδύναμης κυβέρνησης έχει η δεξιά συμμαχία του Silvio Berlusconi. Ο τελευταίος μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός, καθώς απόφαση της ιταλικής δικαιοσύνης του απαγορεύει να αναλάβει δημόσιο αξίωμα μέχρι το 2019 λόγω κατηγοριών φοροδιαφυγής, όμως το ενδεχόμενο να αναδειχθεί πρωθυπουργός ο Matteo Salvini, ο ηγέτης της αντιευρωπαϊκής, ξενοφοβικής και ακροδεξιάς Λέγκας με την οποία έχει συμμαχήσει ο Berlusconi, δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Η τρίτη εναλλακτική δεν είναι και πολύ καλύτερη. Ο λαϊκιστής υποψήφιος των 5 Αστέρων που ίδρυσε ο Beppe Grillo, ο 31χρονος Luigi Di Maio, έχει στο παρελθόν τοποθετηθεί υπέρ δημοψηφίσματος για την έξοδο της Ιταλίας από την Ευρωζώνη -αν και τελευταία προσπαθεί να φανεί λιγότερο αντιευρωπαϊστής-, έχει κι αυτός υιοθετήσει σκληρή στάση απέναντι στη μετανάστευση ενώ, όπως και ο Salvini, φλερτάρει ψηφοθηρικά με το επικίνδυνο αντιεμβολιαστικό κίνημα στην Ιταλία.
Κάτι ξέρει λοιπόν ο John Oliver, ο οποίος καταλήγει: “ναι, Ιταλία, η υποψηφιότητά μου για την πρωθυπουργία μπορεί να είναι μια φάρσα αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς, παραδόξως, είμαι κάθε άλλο παρά η χειρότερη επιλογή σας.”
