Η ταινία «Inside» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βερολίνου πριν από λίγο καιρό και αυτή την εβδομάδα κάνει το ντεμπούτο της στην Ελλάδα και στις αίθουσες όλου του κόσμου. Η υπόθεσή της, αν και αρκετά απλή στη βάση της, καταφέρνει να ανεβάσει την κλίμακα πολυπλοκότητας λόγω του τρόπου εκτέλεσής της. Είναι μια καθαρόαιμη ταινία αίθουσας υψηλής αισθητικής. Η εκρηκτική δυναμική της, που συνδυάζει πρωτότυπο σενάριο με state of the art εικόνες και μια δυνατή ερμηνεία, απογειώνει την εμπειρία της θέασης στη μεγάλη οθόνη.
Πρόκειται για την απόπειρα ενός διαρρήκτη έργων τέχνης ιδιωτικών συλλογών να παραβιάσει ένα υπερπολυτελές hi-tech ρετιρέ στο κέντρο του Μανχάταν. Στόχος της επιχείρησής του είναι η αρπαγή πέντε έργων του Αυστριακού εξπρεσιονιστή ζωγράφου πορτρέτων Egon Schiele.
Κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς του, όλα πάνε λάθος. Τα συστήματα ασφαλείας μπλοκάρουν, εγκλωβίζοντάς τον στο διαμέρισμα και, καθώς περνούν οι μήνες, εκείνος, απομονωμένος από τον έξω κόσμο, προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει.
Ο κεντρικός ήρωας, περιτριγυρισμένος από μια εξαιρετική συλλογή έργων σύγχρονης τέχνης, επίπλων, φωτογραφιών, σχεδίων και διακόσμησης, μέσα σε ένα μοναδικής αισθητικής διαμέρισμα, το οποίο διαθέτει πανοραμική θέα σε όλο το Μανχάταν που κόβει την ανάσα, φτάνει στα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Το ονειρικό περιβάλλον μετατρέπεται σταδιακά σε έναν εφιάλτη.
Μπροστά στα Δημοσιογραφικά Μικρόφωνα
Μια από τις πρώτες ερωτήσεις που δέχτηκε ο βραβευμένος Αμερικανός ηθοποιός του διεθνούς jet set Willem Dafoe από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, τον συντονιστή της συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε στο Ωδείο Αθηνών, ήταν το πώς προέκυψε αυτή η απίθανη συνεργασία με την ελληνική ομάδα, στο τιμόνι της οποίας βρίσκονται, μεταξύ άλλων, ο Βασίλης Κατσούπης στη σκηνοθεσία της πρώτης του ταινίας μεγάλου μήκους και ο Γιώργος Καρναβάς στην παραγωγή.
Η Συμμετοχή του Willem Dafoe
Ο Dafoe απάντησε ότι έπαιξε τον ρόλο του ο χρόνος που αυτή συνέβη. Η ιδέα του φάνηκε από την πρώτη στιγμή ενδιαφέρουσα, αλλά συνειδητοποιούσε ότι έπρεπε να αντιμετωπιστούν καίρια θέματα σε επίπεδο παραγωγής, που ήταν και το κλειδί για τη δημιουργία μιας ταινίας μεγάλου μήκους διεθνών προδιαγραφών.
Στην πορεία όλων αυτών των επαφών που προηγήθηκαν με τον Βασίλη και τον Γιώργο πριν από την τελική συμφωνία μεταξύ τους, ο Dafoe είπε ότι τον έπεισαν με τη στάση τους αλλά και μια σειρά από συνθήκες που υπόσχονταν τη δημιουργία μιας βάσης συνεργασίας υψηλού επιπέδου.
Αργότερα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, συμπλήρωσε ότι του άρεσε ο πάντα ευγενικός τρόπος με τον οποίο τον προσέγγιζαν ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός του και ο εμπλουτισμός της ομάδας από έμπειρα και καταξιωμένα μέλη, στοιχεία που τον έκαναν να νιώθει ασφαλής για το καλό αποτέλεσμα.
Οι Ερμηνευτικές Προσεγγίσεις του Ηθοποιού
Ο ίδιος, είπε, του αρέσει να εξελίσσεται ως ηθοποιός. Θέλει να παίζει με την κάμερα και τα αντικείμενα που τον περιβάλλουν, όπως και το να ενσωματώνει το προσωπικό του στοιχείο στους ρόλους. Στην ταινία υπήρχαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και ο χώρος για να γίνει κάτι τέτοιο και αυτό ήταν μια διαδικασία που τον ικανοποιούσε.
Όπως και το να δουλεύει στον φυσικό χρόνο εξέλιξης των πραγμάτων, γιατί έτσι του προσφέρεται η δυνατότητα να εμβαθύνει στον ρόλο και να προσθέτει σε αυτόν ρεαλιστικά στοιχεία.
Ανέφερε, επίσης, ότι αφήνεται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων να παρασυρθεί συναισθηματικά από όσα βιώνει ο ήρωας που ενσαρκώνει. Ότι δεν προσχεδιάζει όλες του τις αντιδράσεις. Μέσα από αυτή τη διαδικασία γεννήθηκαν ιδέες και προτάσεις κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων που τους εξέπληξαν όλους ευχάριστα.
Στην ταινία, αποκομμένος από όλους μέσα σε αυτό το κτίριο, ο διαρρήκτης μεταμορφώνεται σωματικά και συναισθηματικά με το πέρασμα του χρόνου.
Πώς Προέκυψε η Ιδέα του Inside
Η ιδέα για την ταινία γεννήθηκε στον Βασίλη Κατσούπη καθώς περιπλανιόταν στους δρόμους της Νέας Υόρκης με όλα εκείνα τα πανύψηλα κτίρια. Συνδύασε την ιστορία του Ροβινσώνα Κρούσου, τον οποίο τοποθέτησε στην απομόνωση μιας πυκνοκατοικημένης και πολύβουης μητρόπολης, γεμάτης από αυτοκίνητα και αδιάκοπη κινητικότητα.
Στη συνέχεια, αφού τον παγίδευσε μέσα σε ένα χρυσό κλουβί, του απέκλεισε κάθε δυνατότητα διαφυγής, αποκόβοντάς τον από τον έξω κόσμο. Μοιράστηκε την ιδέα του αυτή με τον παραγωγό Γιώργο Καρναβά, που τους συνδέει μακρόχρονη φιλία.
Θα συμφωνήσουν και οι δύο ότι ήταν πολύ μεγάλη η έκπληξή τους όταν ο Willie Dafoe διάβασε μέσα σε 11 μόλις μέρες το draft της ιδέας αυτής και ενώ βρισκόταν στο Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου ο ημερήσιος προγραμματισμός από υποχρεώσεις είναι εξαιρετικά απαιτητικός.
Μόλις τους είπε ότι όντως η ταινία τον ενδιαφέρει, αλλά ότι θα πρέπει να λυθούν τα θέματα παραγωγής, το ταξίδι αυτό όχι μόνο ξεκίνησε, αλλά σε κάθε βήμα που έκαναν αγκαλιαζόταν με θέρμη απ’ όλους όσους προσέγγιζαν. Είναι μια μεγάλη και φιλόδοξη παραγωγή, γεμάτη από πανέμορφα αντικείμενα τέχνης, υψηλό design και αρχιτεκτονική.
Όταν ρωτήθηκαν οι συντελεστές της για την πηγή προέλευσης κυρίως των έργων τέχνης, απάντησαν ότι είναι όλα αυθεντικά αντίγραφα που είτε αναπαράχθηκαν για τις ανάγκες της ταινίας από τα ινστιτούτα και τα ιδρύματα όπου φυλάσσονται, όπως τα έργα του Schiele, είτε παραχωρήθηκαν από τα ατελιέ των ίδιων των δημιουργών τους.
Η επιλογή της συλλογής, που προσομοίαζε με εκείνη μιας εικονικής έκθεσης έργων τέχνης, έγινε σε συνεργασία με τον Ιταλό επιμελητή τέχνης Leonardo Bigazzi.
Η διαδικασία συλλογής των έργων ήταν πραγματική πρόκληση. Η μεγαλύτερη δυσκολία δεν είχε να κάνει τόσο στην ανεύρεση των έργων του Egon Schiele, όσο των υπολοίπων εν ζωή καλλιτεχνών πρώτης γραμμής, όπως των Maurizio Cattelan, John Armleder και Francesco Clemente, καλλιτεχνών πολύ γνωστών όπως οι Adrian Paci, Masbedo, εκπροσώπων της νεότερης γενιάς με διεθνείς αναγνωρίσεις όπως οι Petrit Halilaj, Alvaro Urbano, Maxwell Alexandre, David Horvitz, Joanna Piotrowska, αλλά και του Έλληνα εικαστικού Στέφανου Ρόκου, το έργο του οποίου δημιουργήθηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες της ταινίας.
Ο σκηνοθέτης τόνισε ότι έπρεπε να πείσουν όλους αυτούς τους καλλιτέχνες να δώσουν αντίγραφα έργων τους που έχουν σημαντική αξία, μέσα από τα ατελιέ τους, γιατί η ταινία πραγματικά άξιζε. Αν και η πλειονότητα αυτών καταστρέφεται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, κάποιοι από τους καλλιτέχνες ζήτησαν να τους επιστραφούν έστω και κατεστραμμένα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ο Willem Dafoe, που είναι ιδιαίτερα ζεστός, άμεσος και εκφραστικός κινησιολογικά, έπαιζε στα λεπτά του ακροδάχτυλα με ένα μπλε στιλό, με το οποίο –κατά διαστήματα– πότε σημείωνε κάτι σε ένα μπλοκ που είχε μπροστά του και πότε σκίτσαρε κάτι, πειράζοντας τους συνομιλητές του στο πάνελ.
Στην πορεία της συνέντευξης, ο Έλληνας σκηνοθέτης αποκάλυψε τη μεγάλη αγάπη του Dafoe για την τέχνη και ότι η επιτοίχια εικαστική παρέμβαση που βλέπουμε στην ταινίσ είναι δημιούργημα του ηθοποιού, που προέκυψε ως λύση από τον ίδιο, όταν έπειτα από εκτενή έρευνα που είχαν κάνει κανένα από όσα έργα προτάθηκαν δεν ικανοποιούσε τον σκηνοθέτη.
Τέλος, με αφορμή το ότι ο Nimo, ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, αναπτύσσει μια δυνατή σχέση ζωής και θανάτου με τα ζώα στο έργο, ρώτησαν τον Dafoe ποια είναι η σχέση του ίδιου με τα ζώα στην πραγματική ζωή. Εκείνος, χαμογελώντας και πάντα με διακριτικό και εύστοχο χιούμορ, απάντησε ότι έχει πολύ καλή σχέση μαζί τους. Μπορεί να καταναλώνει κάποια από τα παράγωγά τους, όπως το γάλα ή τα αυγά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα έτρωγε τις σάρκες τους.
Η Ταυτότητα της Ταινίας
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσούπης | Σενάριο: Ben Hopkins, βασισμένο σε ιδέα του Βασίλη Κατσούπη | Παραγωγή: Γιώργος Καρναβάς | Παραγωγοί: Μάρκος Κάντης, Dries Phlypo | Executive Producers: Jim Stark, Βασίλης Κατσούπης, Κωνσταντίνος Κοντοβράκης, Charles Breitkreuz, Martin Lehwald, Jean-Claude Van Rijckeghem, Stephen Kelliher | Παίζουν: Willem Dafoe, Eliza Stuyck, Gene Bervoets
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
«Ένα Ήσυχο Κορίτσι» σε μια Ανήσυχη Ταινία
Και… «Action» | 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
«Τα Πνεύματα του Ινισέριν» ή Γιατί η Στενοκεφαλιά Είναι Καταστροφή
