Εύκολα θα μπορούσαμε να φανταστούμε αυτές τις ιστορίες σαν ταινίες μικρού μήκους στον κινηματογράφο. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι ο Κυριάκος Συφιλτζόγλου είναι Δραμινός που ζει και δραστηριοποιείται στο Μουσείο φωτογραφίας της ΑμΚΕ ΚΥΚΛΩΨ, το οποίο γειτνιάζει με το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας.
Το βιβλίο του «Σπίτι Παιδιού» αντλεί έμπνευση από τα παιδικά χρόνια του συγγραφέα στην Πλατανιά Δράμας, ιστορίες ωστόσο με μεγάλη δόση μυθοπλασίας, που εκτείνονται χρονικά σε πολλές δεκαετίες, κάποιες σε παλιότερες εποχές από εκείνη του ήρωά του.
Ο 40χρονος λογοτέχνης, με ποιητικές συλλογές και διακρίσεις έως τώρα, επιχείρησε αυτή τη φορά ένα σχετικά σύντομο σε λέξεις πεζογραφικό πόνημα, που επιβεβαιώνει ότι έχει το χάρισμα να μετατρέπει τις ιστορίες σε εικόνες. Πρόκειται για μια σειρά από αυτοτελείς ιστορίες, με πρωταγωνιστή τον νεαρό γιο και όσα βιώνει, με την παρουσία των γονιών, απόντες παρόντες, να συμπληρώνουν την αφήγηση.
O θάνατος «αξιοποιείται», με τρόπο τρυφερό και αθώο, ως σταθερά και κοινή μοίρα στις ζωές όλων μας. Αλλά και ως μια ακόμη ευκαιρία για να γνωρίσουμε τον «άλλο», να μάθουμε για τη ζωή του.
Άγνωστα σε εμάς χωριά του νομού Δράμας γίνονται οι τόποι των ηρώων του Κυριάκου Συφιλτζόγλου, σε μέρη όπου η μνήμη τους έχει καταχωρίσει για πάντα σε μια πραγματικότητα στο διηνεκές, ακόμα κι όταν φεύγουν από τη ζωή. Ο θάνατος «αξιοποιείται», με τρόπο τρυφερό και αθώο, ως σταθερά και κοινή μοίρα στις ζωές όλων μας. Αλλά και ως μια ακόμη ευκαιρία για να γνωρίσουμε τον «άλλο», να μάθουμε για τη ζωή του.
Σε χωριά όπου η εγκατάλειψη (κάτι που τον απασχολεί και σε άλλες εκδοτικές του προσεγγίσεις) γίνεται πρωταγωνίστρια της αφήγησης. Με γείτονες που είναι πιο σημαντικοί από εκείνους με τους οποίους ζεις στο ίδιο σπίτι και πρόσωπα που γίνονται περισσότερο «ορατά» όταν βρεθούν στην τελευταία τους κατοικία. Πρόσωπα που ακολουθούμε σε γραμμές μετανάστευσης και προσφυγιάς, που επιστρέφουν στα πάτρια χώματα για να θαφτούν. Ιστορίες που συμπληρώνουν ψηφίδα ψηφίδα το μοτίβο της εγκατάλειψης, παραδίδοντάς μας όψεις μιας μεγαλύτερης εικόνας που ο ήρωας θα κατακτήσει, θα ξεδιαλύνει, με την πάροδο του χρόνου.
Δεν φοβάται το θάνατο το παιδί-ήρωας του συγγραφέα, άλλωστε αισθάνεται ότι απέχει πολύ από εκείνη τη στροφή της διαδρομής του όπου θα συναντηθεί μαζί του, έχει την πολυτέλεια να ζει κοντά του με το θάρρος της νιότης του, να τον ξορκίζει.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες, σε μία –όπως πάντα– καλαίσθητη έκδοση, που θα σας οδηγήσει στη Δράμα του Κυριάκου Συφιλτζόγλου. Θα μας απασχολήσει και στο μέλλον με όσα θα γράψει και δεν θα εκπλαγούμε αν δούμε μια ταινία που θα βασίζεται –ή θα εμπνέεται–σε κάποιο από τα βιβλία του.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
10 Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Μάκης Μαλαφέκας
