You and A.I.: Η Τεχνητή Νοημοσύνη στο Παρόν και στο Μέλλον

You ans AI

Πλήθος εκπληκτικών τεχνολογικών σύγχρονων εφευρέσεων και εφαρμογών οφείλεται στη μεγαλειώδη προσπάθεια του ανθρώπου να εξερευνά και να εξελίσσεται. Με τις τελειοποιημένες τεχνολογικές εφαρμογές, τη χρήση αυτοματισμού και την Τεχνητή Νοημοσύνη, ο κόσμος, όπως μέχρι τώρα τον αντιλαμβανόμαστε, αυτομάτως αλλάζει.

Η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης, καθώς είναι ενσωματωμένη στην καθημερινότητα μας και, για παράδειγμα, μέσα σε λίγα λεπτά γίνεται κατανοητή η φωνή και η εικόνα,  είναι άμεσα αντιληπτή.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη στο Πεδίο του Άρεως

Η έκθεση You and A.I.: Through the Algorithmic Lens της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση μας μυεί στον κόσμο της Τεχνητής Νοημοσύνης όπως είναι συνυφασμένος με την καθημερινότητα μας. Επιλέγοντας το Πεδίο του Άρεως ως χώρο έκθεσης του virtual project, η τεχνητή νοημοσύνη παίρνει τη θέση της στο δημόσιο χώρο, ανοίγοντας διάλογο με το κοινό κάθε ηλικίας.

Τεχνητή ΝοημοσύνηΕικοσιπέντε έργα σε μορφή ψηφιακών οθονών, γλυπτών, posters και διαδραστικών εγκαταστάσεων, αναδεικνύουν τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και τις προεκτάσεις αυτής της χρήσης, δίνοντας της καλλιτεχνική διάσταση. Στο ψηφιακό δημόσιο περιβάλλον που δημιουργεί η έκθεση της Στέγης, μπορούν να απαντηθούν ηθικής και νομικής φύσεως ζητήματα, σε τεχνικό και φιλοσοφικό επίπεδο, τα οποία συνδέονται άρρηκτα με την Τεχνητή Νοημοσύνη και προβληματίζουν αναφορικά με το επίπεδο διείσδυσης της στο παρόν και στο μέλλον.

Σε Αναζήτηση Ηθικού Κώδικα

Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας και καθηγητής του MIT, έχει επισημάνει το μέλλον του αυτοματισμού και της Τεχνητής Νοημοσύνης, τους κινδύνους που έχει η απρόσκοπτη εξέλιξή της τεχνολογίας και το ρόλο του ανθρώπου στην εκπαίδευση των νοημόνων συστημάτων και πως μπορεί να τα επηρεάσει.

Εικοσιπέντε έργα σε μορφή ψηφιακών οθονών, γλυπτών, posters και διαδραστικών εγκαταστάσεων, αναδεικνύουν τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και τις προεκτάσεις αυτής της χρήσης, δίνοντας της καλλιτεχνική διάσταση.

Έχει μιλήσει για τους περιορισμούς της χρήσης της Τεχνητής Νοημοσύνης, έχει εύστοχα τονίσει ότι “ένας υπολογιστής δεν μπορεί ακόμη να γράψει Σαίξπηρ”, αλλά και ότι “ο υπολογιστής, επειδή εκτελεί τυφλά οτιδήποτε του δίνουμε, αν οι άνθρωποι έχουν στερεοτυπικές αντιλήψεις, ο αλγόριθμος που θα φτιαχτεί θα τις αναπαράγει, κι ενδεχομένως να βγει εκτός ελέγχου. Το ζητούμενο είναι η απόκτηση ηθικού κώδικα”.

Στιγμιότυπα της Έκθεσης

Η έκθεση της Στέγης, μας τοποθετεί στο κέντρο των τεχνολογικών εξελίξεων, δίνοντας τροφή για σκέψη, μέσα από τις τρεις θεματικές περιοχές που αφορούν στη σύνδεση της Τεχνητής Νοημοσύνης με τον πολιτικό χώρο, τη συμμετοχή και τη Δημοκρατία, στο πώς οι αλγόριθμοι λειτουργούν στη θέαση του κόσμου και ποια είναι η δική μας οπτική, αλλά και ποια είναι η θέση της Τεχνητής Νοημοσύνης ως υποκατάστατο του φυσικού περιβάλλοντος ή ως τμήμα του φυσικού περιβάλλοντος.

Τεχνητή ΝοημοσύνηΚατά τη διάρκεια της περιήγησης στην έκθεση αφήνεσαι στην τεχνολογική πραγματικότητα, παρατηρώντας σ΄ένα άχρονο παρόν τα ψηφιακά projects, όπως:

  • Το “ABRA- Hiba Ali” (2018), όπου η καλλιτέχνις συζητά για τις συνθήκες εργασίας με την Peccy, τη μασκότ της Amazon, που έχει εμμονή με την εξυπηρέτηση πελατών.
  • Το “Insulae (of the Island)”–Nye Thompson (2019), το οποίο αποτελεί έναν ψηφιακά ανακατασκευασμένο, με τη χρήση του Google Earth, διάπλου των παράκτιων υδάτων της βρετανικής ακτογραμμής, όπου πραγματεύεται εθνικά εδαφικά ζητήματα, διαμόρφωση εθνικής ταυτότητας και πλαστότητα των ιστορικών αφηγήσεων.
  • Στο “Content Aware Studies”–Egor Kraft (2019),η Τεχνητή Νοημοσύνη αναλύει τρισδιάστατα μοντέλα χαμένων αρχαίων γλυπτών και ζωφόρων της ελληνικής και της ρωμαϊκής ιστορίας, δημιουργώντας νέα μοντέλα των χαμένων κομματιών και γεμίζοντας τα κενά των γλυπτών.
  • Το “Deep Meditations: A Brief History of Everything in 60 Minutes”–Memo Akten (2019), απαντά στο πώς μια μηχανή A.I. αναγνωρίζει αφηρημένες υποκειμενικές ανθρώπινες έννοιες, όπως η αγάπη, η πίστη, η λατρεία, ο Θεός, κάνοντας ένα πνευματικό ταξίδι μέσα από εξελισσόμενες διάσπαρτες και ήχους.
  • Tο”Zizi – Queering the Dataset”–Jake Elwes (2019), στιγματίζει την έλλειψη αντιπροσώπευσης και πολυμορφίας στα σύνολα δεδομένων που χρησιμοποιούνται συχνά από τα συστήματα αναγνώρισης προσώπων. Το βίντεο δημιουργήθηκε μετά από τη διατάραξη τέτοιων συστημάτων και την επανεκπαίδευσή τους, με την προσθήκη παρενδυτικών και διεμφυλικών προσώπων.
  • Στα highlight, ανήκει το “Counting Craters on the Moon”–Κυριακή Γονή (2019), όπου παρουσιάζεται τεχνητά μια φανταστική συμπαντική συνάντηση μεταξύ του αστρονόμου Johann Friedrich Julius Schmidt (1825-1884) και του νευρωνικού δικτύου DeepMoon, που και οι δυο τους ανέλαβαν να μετρήσουν τους σεληνιακούς κρατήρες.
  • Η ψηφιακή επαναφορά ειδών που έχουν εξαφανιστεί είναι το main theme του project “The Substitute”–Αlexandra Daisy Ginsberg (2019), όπου ο τεχνητός λευκός ρινόκερος περιφέρεται σ΄ έναν εικονικό κόσμο και γίνεται όλο και πιο “πραγματικός”, όσο εγκλιματίζεται στον χώρο του, ενώ φανταστικά υδρόβια πλάσματα δημιουργούνται μέσω της μηχανικής μάθησης στο έργο Encounters with Aquatic Chimeras–Entangled Others (Sofia Crespo x Feileacan McCormick) (2020)
  • Το “Circadian Bloom”–Anna Ridler (2021), είναι ένα οπτικό ρολόι οθόνης, που μας λέει την ώρα μέσα από λουλούδια, προσκαλώντας μας να εξερευνήσουμε άλλους, μη ανθρώπινους τρόπους κατανόησης του χρόνου.
  • Last but not least, το “Excerpts From Asunder”–Tega Brain, Julian Oliver & Bengt Sjölén (2019), που αποτελεί έναν “περιβαλλοντικό μάνατζερ” τεχνητής νοημοσύνης που προσομοιώνει ιδέες μεταβολής του πλανήτη, ως απάντηση σε κρίσιμες περιβαλλοντικές προκλήσεις, όπως η κλιματική αλλαγή.

Κατά τη διάρκεια της περιήγησης στην έκθεση αφήνεσαι στην τεχνολογική πραγματικότητα, παρατηρώντας σ΄ένα άχρονο παρόν τα ψηφιακά projects.

Στα παράλληλα projects της έκθεσης, εντοπίζουμε δύο έργα:

  • Tην ηχητική εγκατάσταση “Έξοδος”  του Μανώλη Μανουσάκη και της Αφροδίτης Παναγιωτάκου, που εστιάζει στη ζωή ενός δημοφιλούς πρωταγωνιστή της ελληνικής μουσικής κουλτούρας, του Γιώργου Μαζωνάκη σε συνάρτηση με την δυναμική επέλαση των αλγορίθμων, σε μια αντίστροφη μέτρηση προς την έξοδο.
  • To video-art έργο μικρού μήκους της Εύης Καλογηροπούλου, με τίτλο “Ανήκω σε μένα”, που εξετάζει τη σημασία της σωματικής ανθρώπινης επαφής σε μια εργασιακή δυστοπία στα ναυπηγεία Περάματος. Ο Γιώργος Μαζωνάκης, σε ρόλο του αφηγητή, σκιαγραφεί τις ανθρώπινες σχέσεις σ΄ένα απροσδιόριστο μέλλον, όπου τα αλγοριθμικά συστήματα έχουν αναλάβει τον έλεγχο και τα όρια ανάμεσα σε άνθρωπο και μηχανή τα οποία είναι δυσδιάκριτα. Στο video-art ακούγεται σε μια διαφορετική εκτέλεση το κομμάτι “Ανήκω σε μένα”.

Οι Εντυπώσεις

Η έκθεση είναι έτσι δομημένη που σε κάθε της φυσικό σημείο συναντάς τεχνητά εκθέματα, ενεργοποιώντας το ακουστικό και οπτικό σου νεύρο. Το φυσικό και το τεχνητό, το οικείο και το ανοίκειο, το ψηφιακό και το υλικό, το τυχαίο και το προσχεδιασμένο συνδιαλέγονται στο Πεδίο του Άρεως, ως πάρκου αναψυχής, συνάντησης της διαφορετικότητας και της πολυπολιτισμικότητας, νοηματοδοτώντας τη δημόσια εμπειρία.

Ωστόσο, το ερώτημα αν αυτή η τεχνολογική εξέλιξη μας φέρνει πρόοδο ή μας κάνει άνεργους (“Bringing us progress or making us jobless?”), συνεχίζει να υφίσταται και να υπάρχουν αντικρουόμενα επιχειρήματα. Μάλλον είναι θέμα οπτικής, όπως και η Έκθεση You and A.I. της Στέγης.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη, ως κατεξοχήν τεχνολογική έκφραση, αποτελεί το νέο μας φυσικό περιβάλλον, όσο οξύμωρο κι αν είναι, καθώς τα ψηφιακά ίχνη αφήνονται καθημερινά ενώ οι άνθρωποι κινούνται, εργάζονται, επικοινωνούν, ερωτεύονται και πλοηγούνται στην πόλη.

Όσο για το εάν αυτά τα σύγχρονα ρομποτικά αυτοματοποιημένα τεχνολογικά συστήματα επικρατήσουν του φυσικού κόσμου, ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι η διχοτόμηση ρομπότ–άνθρωπος δεν είναι σωστή, και ότι σίγουρα η εξελισσόμενη Τεχνητή Νοημοσύνη αποσκοπεί στη διευκόλυνση του ανθρώπου απαλλάσσοντάς τον από τετριμμένες εργασίες, δίνοντάς του περισσότερο ελεύθερο χρόνο και κάνοντας πιο δημιουργικές και δύσκολες εργασίες.

Ωστόσο, το ερώτημα αν αυτή η τεχνολογική εξέλιξη μας φέρνει πρόοδο ή μας κάνει άνεργους (“Bringing us progress or making us jobless?”), συνεχίζει να υφίσταται και να υπάρχουν αντικρουόμενα επιχειρήματα. Μάλλον είναι θέμα οπτικής, όπως και η Έκθεση You and A.I. της Στέγης.

Διαβάστε ακόμη στην αθηΝΕΑ:

Τίνος Είσαι Συ; Ή Αλλιώς, η Θέση μας στο Σύμπαν

Η Επιμονή Του Ανθρώπου Στην Εξερεύνηση Του πλανήτη Άρη: Το Εκπληκτικό Perseverance

Η Περίεργη Οπτική της Ευφυΐας

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
Drama Queen
Drama Queen

Η Δέσποινα (Ντέπυ) Κορεντίνη είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακό στις Επιστήμες της Αγωγής. Ως γνήσια Αρσακειάδα με παράδοση στη φιλολογία, η συγγραφική και καλλιτεχνική φύση της εκδηλώθηκε από πολύ νωρίς. Το θέατρο ήταν και είναι πάντα το alter ego της. Πιστεύοντας ότι το θέατρο ωφελεί σημαντικά την ψυχική υγεία, βλέπει την κριτική περισσότερο ως δημιουργική αποτίμηση της σκηνοθετικής σύλληψης και παραγωγής του έργου. Αγαπά πολύ τη διδασκαλία, το διάβασμα (κουβαλάει πάντα ένα βιβλίο μαζί) και φυσικά το θέατρο, ενώ στις ελεύθερες ώρες της χορεύει στους λάτιν ρυθμούς.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Τα σημαντικότερα νέα της ημέρας, στο inbox σου κάθε μεσημέρι!

ΕΓΓPΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER

+