Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας αργά το απόγευμα. Πεινασμένοι από το ταξίδι, σύντομα κατευθυνθήκαμε σ’ ένα από τα φημισμένα εστιατόρια Plachutta για να απολαύσουμε το αγαπημένο πιάτο του Αυτοκράτορα Franz Joseph: το παραδοσιακό βιεννέζικο Tafelspitz, το οποίο τρώγεται με συγκεκριμένη ιεροτελεστία. Εκεί δοκιμάσαμε και το πρώτο -από τα πολλά- σνίτσελ του ταξιδιού.
Το Σάββατό μας ξεκίνησε στο Ulrich, ένα café που φημίζεται για το brunch του, λίγα μέτρα απ’ το ξενοδοχείο μας. Ήπιαμε τα Bloody Marys μας -νέοι γονείς σε διακοπές- και ξεκινήσαμε το περπάτημα στην πόλη, το οποίο ήταν μια πραγματική απόλαυση. Ο δρόμος σύντομα μας έφερε στα Ανάκτορα Χόφμπουργκ -ίσως να ευθύνεται γι’ αυτό κι η παιδική αγάπη μου για την Πριγκίπισσα Σίσι- επισκεφθήκαμε τα μουσεία που στεγάζονται εκεί, καθώς και τα αυτοκρατορικά διαμερίσματα. Δεν ξέρω πόσες φορές είχαμε δει ως παιδιά τις βιντεοκασέτες που μας είχε γράψει η γιαγιά μας με την τριλογία της Σίσι και τη Romy Schneider στον ομώνυμο ρόλο. Ομολογώ ότι η χαριτωμένη πριγκίπισσα που είχε πλάσει η παιδική μου φαντασία απείχε αρκετά από τη θλιμμένη αυτοκράτειρα, τη ζωή της οποίας παρουσιάζει το Μουσείο Σίσι.
Συνεχίσαμε τον περίπατό μας στους δρόμους του κέντρου, και όταν κάπως κρυώσαμε, πήραμε το Vienna Ring Tram και κάναμε το γύρο της περίφημης Ρίνγκστρασσε, της κυκλικής κεντρικής λεωφόρου επί της οποίας βρίσκονται κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια της πόλης: το Δημαρχείο, το Κοινοβούλιο, η Κρατική Όπερα. Μεσημεριανό -ξανά σνίτσελ, ακόμη καλύτερο από το προηγούμενο- φάγαμε στο Pürstner.
Το πρώτο βράδυ είχαμε κλείσει να φάμε στο Μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης, το MAK, για ένα δείπνο λίγο πιο ευρηματικό, στο Salonplafond – μια εμπειρία που άξιζε τελικά έτσι κι αλλιώς για την ατμόσφαιρα και τον υπέροχο, ψηλοτάβανο χώρο. Εκτός από το εξαιρετικό σέρβις, θετική εντύπωση μας έκανε το γεγονός ότι πολλοί από τους θαμώνες, Βιεννέζοι ως επί το πλείστον, είχαν μαζί τους και τους τετράποδούς τους φίλους!
Η Κυριακή μας ήταν αφιερωμένη στην τέχνη. Μετά από ένα απολαυστικό brunch στην brasserie The Bank στο Park Hyatt, περάσαμε αρκετό χρόνο στο Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης της Βιέννης, το μεγαλύτερο μουσείο της Αυστρίας, το οποίο περιέχει μεταξύ άλλων μια εντυπωσιακή συλλογή έργων μεγάλων Ιταλών δασκάλων του 15ου και 16ου αιώνα και έργων φλαμανδικής ζωγραφικής του 15ου-17ου αιώνα – εκεί θα βρει κανείς τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Pieter Bruegel διεθνώς. Αυτή την εποχή, μια σκαλωσιά επιτρέπει στους επισκέπτες να θαυμάσουν από κοντά την εικονογράφηση του ταβανιού της κεντρικής σκάλας του μουσείου, που φιλοτεχνήθηκε από τον Gustav Klimt, τον αδερφό του Ernst και τον φίλο τους Franz Matsch.
Σειρά είχε το Museumsquartier, και συγκεκριμένα, το Μουσείο Λεοπόλδου, όπου διεξάγονται δύο εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εκθέσεις – η μία με έργα του Egon Schiele, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον πρόωρο θάνατο του καλλιτέχνη σε ηλικία μόλις 28 ετών το 1918, η άλλη με έργα από την πλούσια συλλογή της Heidi Horten. Η έκθεση WOW! The Heidi Horten Collection αποτελείται από έναν εντυπωσιακό συνδυασμό έργων μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, από καλλιτέχνες όπως οι Marc Chagall, Paul Klee, Henri Matisse, Edvard Munch, Pablo Picasso, Francis Bacon, Jean-Michel Basquiat, Lucian Freud, Damien Hirst, Roy Lichtenstein, Gerhard Richter, Mark Rothko και Andy Warhol μεταξύ άλλων.
Το βράδυ, σειρά είχαν Οι Γάμοι του Φίγκαρο στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, τα εισιτήρια για τις παραστάσεις της οποίας εξαντλούνται καθημερινά. Υπήρξαμε προνοητικοί και κλείσαμε τα δικά μας πριν από μήνες – η εμπειρία της σπουδαίας όπερας μπούφα του Wolfgang Amadeus Mozart, στην πόλη όπου παίχτηκε για πρώτη φορά το 1786 μας αντάμειψε με το παραπάνω! Μετά την όπερα, και δεδομένου ότι επρόκειτο για το τελευταίο μας βράδυ στην πόλη, επομένως δεν θα είχαμε πολλές ακόμα ευκαιρίες να δοκιμάσουμε τα φημισμένα της λουκάνικα, κάναμε μια στάση στο βραβευμένο Würstelstand Bitzinger. Το πιο κατάλληλο τέλος σε ένα χορταστικό Σαββατοκύριακο!
