Αν ο Trump δεν είχε επισήμως αποσύρει τη χώρα του από τη συμφωνία του Παρισίου για το κλίμα, ακόμα θα μιλούσαμε για το covfefe. Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί “covfefe”, πρόκειται για το προϊόν του μεταμεσονύκτιου τυπογραφικού λάθους του Προέδρου των ΗΠΑ σε ανάρτησή του στο Twitter. “Despite the constant negative press covfefe”, έγραψε ο Trump, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο κόσμος ρωτούσε: τι σημαίνει covfefe;
Το covfefe δεν σημαίνει τίποτα, αλλά συγχρόνως, σημαίνει πάρα πολλά. Διάσημοι κωμικοί έχουν δώσει τις δικές τους ξεκαρδιστικές ερμηνείες για τη λέξη ή για τους λόγους που ώθησαν τον Πρόεδρο να τη χρησιμοποιήσει. Σατιρικά κείμενα όπως το Covfefe… For Her στο περιοδικό The New Yorker σκιαγραφούν τα χαρακτηριστικά της ιδανικής γυναίκας γι’ αυτό το νέο… brand. Tweets, memes, late night shows, ξένα και εγχώρια μέσα ενημέρωσης, όλοι ασχολούνταν δύο ολόκληρες μέρες με το περίφημο covfefe.
Το πρωί της Πέμπτης, άκουγα στο αυτοκίνητο τους Λατέρνατιβ στον Εν Λευκώ 87,7. Και αυτοί μιλούσαν για το covfefe. Στο πίσω κάθισμα, ο πεντάχρονος γιος μου με ρώτησε: “Το covfefe είναι κάτι σαν το μουντίκι μαμά;”
Για όσους δεν ξέρουν τι είναι το μουντίκι, δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Ούτε εγώ ξέρω τι είναι το μουντίκι, γιατί όπως λέει ο γιος μου, μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες να το ορίσει (μια φορά, το μουντίκι ήταν “η αγελάδα που όταν την αρμέγουν, αντί να βγάζει γάλα, βγάζει χυμό ντομάτας”), “το μουντίκι είναι μουντίκι.”
Δεν θέλω να υποβιβάσω τη σοβαρότητα -και το συμβολισμό- της απροσεξίας στον τρόπο που επικοινωνεί ο Trump με τους πολίτες της χώρας του και όχι μόνον. Αλλά, ειδικά τώρα, που το covfefe είναι το λιγότερο που θα έπρεπε να μας απασχολεί σε σχέση με τον Trump, συμφωνώ με το πεντάχρονο, ότι αυτή η καινούργια, γαργαλιστική λέξη θυμίζει το “μουντίκι” και όλα εκείνα που λένε τα παιδιά και που πρέπει να σημειώνουμε, αλλά τις περισσότερες φορές, ξεχνάμε να σημειώσουμε.
Εδώ και δύο χρόνια, μετά από προτροπή μιας σοφής μου φίλης, ξεκίνησα ένα note στο iPhone μου, με σκοπό να σημειώνω τα “διαμάντια” που λένε τα παιδιά μου. Δύο χρόνια μετά, και παρόλο που δεν σημειώνω ούτε τα μισά, έχω ένα θησαυρό από λέξεις, εκφράσεις και ερωτήσεις, στον οποίο ανατρέχω όταν χρειάζομαι ένα σφηνάκι ευτυχίας και έμπνευσης. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Το αρχείο μου αποτελείται από ευφάνταστες αποδόσεις λέξεων, όπως “σκουμιμοποιώ”, “πατάτες γανητές”, “φρυσκόσκονη”, “Ομπυλιακός” και “πινελίστας”, έως τα ευρηματικά “μουντίκι” και “πουπέτσι” (το πουπέτσι είναι, σαφέστατα, “ένα μικρό σκυλάκι”). Όσο περνάει ο καιρός εμπλουτίζεται και με δηλώσεις όπως “φοβάμαι το ύφος”, “μπορείτε να κάνετε ησυχία γιατί κάνω download μια μουσική στο μυαλό μου;” και “τα μωρά κρατάνε την κατάσταση στα χέρια τους, αλλά καμιά φορά τους φεύγει”.
Και οι φιλοσοφικές ανησυχίες δεν λείπουν: “πότε θα ξαναγίνω μωρό;”, “ποιος γέννησε όλους;” ή “όταν ήσουν μικρή, ποια ήταν η μαμά μου;”… Όταν ήμουν έγκυος στο τρίτο μου παιδί, ο πεντάχρονος που σκαρφίστηκε το “μουντίκι” με είχε προτρέψει: “μαμά, άνοιξε το στόμα σου να βγουν όλα τα μωρά!”, αφού πρώτα είχε προτείνει να “αγοράσουμε” τον ξάδελφό του, εφόσον θέλαμε τόσο πολύ άλλο μωρό…
Covfefe, πουπέτσι, μουντίκι. Ποιες είναι οι δικές σας λέξεις που δεν σημαίνουν τίποτα αλλά συγχρόνως, σημαίνουν τόσα πολλά;
Και αφού τις θυμηθείτε και τις απολαύσετε, δείτε την υπέροχη ταινία μικρού μήκους της Αμερικανίδας σκηνοθέτιδος Kelly O’Brien, How Does Life Live?. Έμπνευσή της, η αστείρευτη περιέργεια των παιδιών της…
