Δέκα Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Soloúp

Συγγραφείς! Ποιοι και ποιες είναι τελικά; Τι περνάει από το μυαλό τους και με ποιον τρόπο φτάνουν να αποτυπώσουν στο χαρτί τις ιστορίες που σκαρφίζονται;

#ExRay: η νέα στήλη του newsletter μας για το βιβλίο, ο τίτλος της οποίας είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Ex Libris και την ακτινογραφία αγγλιστί (x-ray), θα φιλοξενεί κάθε φορά έναν/μία συγγραφέα. Με χιουμοριστική διάθεση αλλά και αγνή, πραγματική περιέργεια, θα τους καλούμε να καταθέσουν ό,τι προαιρούνται από τα εσώψυχά τους και να αυτοσχεδιάσουν απαντώντας σε 10 –φαινομενικά απλές– ερωτήσεις. Καλεσμένος αυτού του μήνα, ο Soloúp.

Ο Soloύp είναι πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικ. Έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αιγαίου και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του ίδιου πανεπιστημίου.

Με πλήθος εκδόσεων στο ενεργητικό του, στην αθηΝΕΑ τον αγαπήσαμε για το βραβευμένο «Αϊβαλί» από τις εκδόσεις Κέδρος, για το «Συλλέκτης – Έξι Διηγήματα για Έναν Κακό Λύκο» από τις εκδόσεις Ίκαρος και, φυσικά, για το χορταστικό «21 – Η Μάχη της Πλατείας», και πάλι από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε;

Το «Σκίτσα του Μποστ», που υπήρχε στη βιβλιοθήκη του πατρικού μου σπιτιού πριν ακόμα αρχίσω να διαβάζω. Και τον «Ροβινσώνα Κρούσο». Τουλάχιστον αυτό μου έχει εντυπωθεί, πιθανόν γιατί στη συνέχεια το διάβασα πολλές φορές.

Το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο; (Ναι, κάντε του διαφήμιση!)

Ουουου! Έχω πολλά κι επιστρέψτε μου να μην περιοριστώ σε ένα. Το «Λεμόνι», το «Επί Λέξει», το «Λεξικοπωλείο», το «Librofilo», το «Zάτοπεκ» το «Booktalks» και το «Little Tree» για καφεδάκι, το «Book & Art» στη Μυτιλήνη, το «Κάφκα» στην Αλεξανδρούπολη, το «Πλους» στην Κέρκυρα, το «Πολύγραφος» στο Ηράκλειο, το «Μικρό Καράβι» και το «Κουκουμπούκ» στα Χανιά, για να πω μόνο μερικά από αυτά. Και από κομικσομάγαζα, το «Comicon», το «ComicStrip» και το «Σολάρις» στα Εξάρχεια και το «Jemma Press» στον Πειραιά. Τα επισκέπτομαι με κάθε αφορμή και ευκαιρία. Και ο λόγος της «αγάπης» είναι πάντα οι άνθρωποι που τα έχουν και τα κάνουν ξεχωριστά με το μεράκι τους.

Συγγραφέας που θα καλούσατε σε δείπνο; (Ή μήπως σε δείπνο… κυανίου; Διευκρινίστε όμως μη γίνει κάποιο λάθος!)

Τον κύριο Fernando Pessoa και τον κύριο Albert Camus, αν και θα είχα τρελό άγχος τι να τους μαγειρέψω.

Βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει;

Τον «Δον Κιχώτη». Το εννοώ αυτό. Ίσως και γι’ αυτό να έχω εδώ και χρόνια στο μυαλό και σε προσχέδια ένα σενάριο που σχετίζεται με αυτόν. Και τον «Μύθο του Σίσυφου» του Albert Camus.

Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα;

Συνήθως τα περισσότερα και πιο εντατικά διαβάσματα συνδέονται με την έρευνα για σενάρια και σκίτσα που με απασχολούν. Με πετυχαίνετε λοιπόν σε μια περίοδο που δουλεύω πυρετωδώς τον «Ζορμπά», που θα κυκλοφορήσει του χρόνου από τις εκδόσεις «Διόπτρα», κι έτσι καταβροχθίζω πολλά δοκίμια και αναλύσεις για το έργο του Καζαντζάκη – χθες το βράδυ, για παράδειγμα, ξενυχτούσα πάνω στα πρακτικά ενός επιστημονικού συνεδρίου του 2004 για το «Έργο και την Πρόσληψή του».

Το ίδιο συνέβη βέβαια και με τα άλλα graphic novels μου, το «21 – Η Μάχη της Πλατείας» (έχτισα τότε κυριολεκτικά μια καινούργια βιβλιοθήκη για το 1821) και τον «Συλλέκτη» (άπειρα διαβάσματα για τη γονική αποξένωση), αλλά και για το «Αϊβαλί», με αντίστοιχα αναγνώσματα (λογοτεχνία, ιστορία και δοκίμια) που αφορούσαν τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τελικά, μόνο τα καλοκαίρια φαίνεται πως βρίσκω λίγο χρόνο παραπάνω για αναγνώσματα εκτός… προγράμματος.

Αλήθεια, γιατί γράφετε;

Στην αρχή ένιωθα μια παιχνιδιάρικη αίσθηση σε αυτό. Έσπαγα πλάκα με τους φίλους μου όταν ήμουν φοιτητής. Στη συνέχεια η γραφή και το σκιτσάρισμα άρχισαν να μετατρέπονται σε ένα παράξενο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας και νοήματος για την ίδια τη ζωή. Μου άνοιγαν νέα παράθυρα, μάθαινα για άγνωστα πράγματα, επικοινωνούσα με ανθρώπους. Σταδιακά εξελίχθηκε σε τρόπο επιβίωσης. Έχωνα μέσα σε αυτήν την υπαρξιακή μηχανή προσωπικά ερωτήματα και με κάποιο μαγικό τρόπο μου επιστρέφονταν κάποιες σκέψεις ως πιθανές λύσεις.

Μάλιστα, σε μια περίοδο ακραίας απόγνωσης κι ενός καφκικού παραλογισμού που βίωσα για αρκετά χρόνια, μπορώ να πω πως υπήρξε ο μοναδικός υγιής τρόπος για να «παίξω μπάλα στο γήπεδό μου» με αυτό που με έπνιγε και να μην αυτοκτονήσω. Έτσι σήμερα το να δουλεύω ένα σενάριο, ένα κείμενο ή ένα graphic novel σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα από μιαν απλή συγγραφική ματαιοδοξία.

Ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή σας; (Όχι απαραίτητα από τον χώρο των γραμμάτων.)

Έχω μια ιδιαίτερη προσωπική σχέση με κάποια κείμενα, όπως με εκείνα των δυο κυρίων που θα ήθελα, όπως σας είπα προηγουμένως, να καλέσω σε δείπνο. Αλλά και αρκετών ακόμα. Ο Ηράκλειτος και ο Επίκτητος βρίσκονται σταθερά στις αποσκευές μου, πολύτιμοι συμβουλάτορες.

Επίσης είμαι ευτυχής που από νωρίς με συντροφεύει η μουσική σκέψη του Bach, αλλά και γενικότερα το μπαρόκ, η τζαζ κι ένα πλήθος άλλων μουσικών και συνθετών. Μια μουσική φράση την κατάλληλη στιγμή είναι ικανή να διαστείλει τον χρονότοπο. Ακόμα θυμάμαι πάντα τα λόγια ενός δασκάλου και φίλου σκιτσογράφου. Έχω φυσικά και διαλεχτούς φίλους, συνοδοιπόρους στα νεανικά ταξίδια, αλλά και στις δυσκολίες που προέκυψαν με τα χρόνια.

Μια σοφή κουβέντα ενός κολλητού, ένα χαμόγελο κατανόησης ή ένας καφές στον ήλιο αποτελεί μάλλον ό,τι πιο παρηγορητικό σε αυτόν τον βίο για τον καθένα μας.

Σελιδοδείκτης, τσάκισμα σελίδων ή «λίγο μπρος, λίγο πίσω δεν χάθηκε ο κόσμος»;

Μολυβάκι, αλλά και πολλές πολλές υπογραμμίσεις. Με τα χρόνια έχω αναπτύξει ένα σωρό κρυπτογραφικά συμβολάκια για να μπορώ να επιστρέφω εύκολα σε κάποια κείμενα.

Τι εκτιμάτε σε έναν εκδοτικό οίκο;

Τη συνέπεια και την προσωπική τους εμπλοκή σε ένα βιβλίο. Νομίζω πως δεν έχω συνεργαστεί με κάποιον εκδοτικό με τον οποίο να μην υπάρχει και ένα προσωπικό, ανθρώπινο στοιχείο με τους ίδιους τους εκδότες, αλλά και με τους εργαζόμενους σε αυτόν – γραφίστες, επιμελητές, δημόσιες σχέσεις, διακίνηση. Έχω άλλωστε δουλέψει κι εγώ στα νιάτα μου ως το παιδί του εκδοτικού με το μηχανάκι για όλες τις δουλειές.

Με τι κάνει ιδανικό ζευγάρι ένα βιβλίο;

Με έναν καφέ την ώρα του διαβάσματος ή και μετά, με τις σκέψεις που ακολουθούν ή με τις κουβέντες που ξεκινούν από τις σελίδες του.

 

Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:

Δέκα Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Μαριαλένα Σεμιτέκολου

Παλαιοβιβλιοπωλεία στα Εξάρχεια: Αφήστε Μας Εκεί!

Νέες Κυκλοφορίες: 6 Απολαυστικά Βιβλία

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
EX LIBRIS
EX LIBRIS

Ο Άρης Γαβριελάτος είναι κοινωνιολόγος με μεταπτυχιακές σπουδες στον Κοινωνικό Αποκλεισμό και το Φύλο. Αρθρογραφεί για βιβλία, θέατρο και μουσική, ενώ αγαπημένο του hobby είναι το ορεινό τρέξιμο.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
Συντάκτρια | Thunder Road
Συντάκτρια | Thunder Road

H Μαρία Σπανουδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι μητέρα τριών παιδιών, πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθήνας (Τμήμα Οικ. Επιστήμης) και του Εθνικού Ωδείου Αθήνας (Πιάνο). Την κέρδισε η μουσική, με την οποία ασχολείται επαγγελματικά. Αγαπά τους ήχους, τις παύσεις, τη φωτογραφία, το τρέξιμο, το διάβασμα, τα ταξίδια, τη μαύρη σοκολάτα, τα βαμβακερά σεντόνια και κάποια ξεχωριστά τρυφερά χέρια. Προτιμά τις ανατολές από τα ηλιοβασιλέματα, το τσάι αντί του καφέ και στο μεγάλο δίλημμα «κιθαρίστας ή ντράμερ» διαλέγει «μπασίστας».

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Τα σημαντικότερα νέα της ημέρας, στο inbox σου κάθε μεσημέρι!

ΕΓΓPΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER

+