Η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, που προβλέπει την άμεση στρατιωτική συνδρομή της προς την Ελλάδα και το αντίστροφο, σε περίπτωση που υπάρξει επίθεση από τρίτη χώρα (ακόμα μάλιστα κι αν η χώρα αυτή είναι μέλος του ΝΑΤΟ), σε συνδυασμό με την παραλαβή 3+1 φρεγατών Belhara, σε πολύ χαμηλότερη τιμή από ό,τι είχαν προσφερθεί στο πρόσφατο παρελθόν και σε χρόνο παράδοσης-ρεκόρ, είναι μια σημαντική εξέλιξη για το συσχετισμό δυνάμεων στην περιοχή μας.
Δεν είναι μόνο η σημασία της συμφωνίας αυτή καθαυτή που αποτελεί στρατηγικής σημασίας νίκη. Είναι το με ποιον συνάφθηκε: με τη μόνη ευρωπαϊκή χώρα που μπορεί να έχει προβολή ισχύος έξω από τα σύνορά της.
Η Γαλλία έχει δική της πυρηνική βιομηχανία, δικά της πυρηνικά, αλλά και μια ανταγωνιστική με την Αμερική αμυντική βιομηχανία στο σκέλος του ναυτικού και του αεροπορικού εξοπλισμού. Επιπλέον, ο στρατός της είναι πάντα σε στρατιωτική ετοιμότητα, καθώς έχει πρόσφατα πολεμήσει σε άλλες γωνιές του κόσμου.
Ο Ρόλος της AUKUS
Το παράθυρο ευκαιρίας δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της συμφωνίας AUKUS. Η Γαλλία αναζήτησε τη σύναψη στενότερων συμμαχιών τόσο για λόγους οικονομικούς (αναπλήρωση της ζημιάς της ακύρωσης της παραγγελίας υποβρυχίων από την Αυστραλία), όσο και πολιτικούς, καθώς καθίσταται ζωτικής σημασίας η ενίσχυση των ενδοευρωπαϊκών αμυντικών σχέσεων όσο η Αμερική μοιάζει να αποσύρεται από τα ευρωπαϊκά πράγματα.
Το State Department χαιρέτισε ήδη τις “συνεχείς επενδύσεις που πραγματοποιεί η Ελλάδα για την αναβάθμιση των αμυντικών της δυνατοτήτων”, με αφορμή τη συμφωνία με τη Γαλλία. Όμως υποψιάζομαι ότι αυτή η μεγαθυμία συνδέεται περισσότερο με το damage control που κάνουν οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή στις γαλλο-αμερικανικές σχέσεις, μετά το πλήγμα που αυτές δέχθηκαν στον απόηχο της AUKUS, παρά με ειλικρινή ικανοποίηση από τη συγκεκριμένη επιλογή.
Τα Οφέλη για την Ελλάδα
Από τη δική μας την πλευρά, τώρα, η ανάγκη να περιορίσουμε τις ορέξεις του Recep Tayyip Erogan για περιπέτειες στην Ανατολική Μεσόγειο είναι προφανής, ιδιαίτερα καθώς πλησιάζουν οι επόμενες εθνικές εκλογές στην Τουρκία το 2023.
Ταυτόχρονα, χωρίς κανείς να αμφισβητεί τη σημασία της αμερικανικής συνδρομής στη διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή μας -και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας λόγω της αγοράς των S400 από τους Ρώσους- δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι πάντα χρήσιμη στην Αμερική. Είναι ο πιο συνεννοήσιμος εταίρος σε μια περιοχή δύσκολη που κινδυνεύει να γίνει ακόμα δυσκολότερη – χάρη και στην αποχώρησή τους από το Αφγανιστάν.
Χρειαζόμαστε λοιπόν την ενίσχυση της θέσης μας μέσω επιπρόσθετων συμμαχιών και η Γαλλία αποτελεί ιδεώδη σύμμαχο για κάτι τέτοιο, διότι η αμυντική συμφωνία που συνάψαμε έχει ισχυρό αποτρεπτικό χαρακτήρα ενώ παράλληλα δεν έρχεται με αστερίσκους, αφού έχει επανειλημμένα ξεκαθαρίσει τη στάση της απέναντι στην Τουρκία.
Αξιοποιώντας λοιπόν το παράθυρο ευκαιρίας που δημιουργήθηκε από την AUKUS, κλείνουμε το παράθυρο ευκαιρίας του Erdogan ως ταραχοποιό στοιχείο στο Αιγαίου, με τον συνδυασμό των Rafale, της αμυντικής συμφωνίας και των φρεγατών -που μπορεί να συνοδευτούν και από τρεις υπερσύγχρονες κορβέτες χάρη στον δημοσιονομικό χώρο που δημιουργεί η αγορά των πρώτων σε χαμηλότερη τιμή.
Οι Ευρωπαϊκές Προοπτικές Μιας Στρατιωτικής Ένωσης
Μια σύγκρουση με την Ελλάδα θα ήταν έτσι κι αλλιώς κίνηση υψηλού κόστους για την Τουρκία. Μετά όμως και την χθεσινή συμφωνία, παρότι θα μπορούσε να φλερτάρει με ένα τέτοιο επεισόδιο προεκλογικά ο Erdogan, γίνεται αρκετά πιο ριψοκίνδυνο αν όχι απαγορευτικό να το πράξει.
Όσο για το πώς επηρεάζει τις ευρωπαϊκές προοπτικές μιας στρατιωτικής ένωσης, θα έλεγα ότι η συμφωνία αυτή ανοίγει τον δρόμο. Η ανάγκη υπάρχει και (δυστυχώς) θα υπάρχει και στο μέλλον. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό αντιληπτό στην Ευρώπη στο σύνολό της, τόσο το καλύτερο.
Διαβάσατε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
COP26: Θα Χάσουμε την Τελευταία, Μεγάλη μας Ευκαιρία;
