Πώς ένα ιστορικό έπος για μια καθηλωτική πραγματικότητα του 19ου αιώνα μετατρέπεται σε χλιαρό, αν και σοκαριστικό, προσωπικό δράμα; Πώς μια άρτια υπερπαραγωγή για ένα άγνωστο λίγο πολύ γεγονός γεμάτο αποκεφαλισμούς και οδύνη μετατρέπεται σε ταινία δράσης χωρίς ψυχή;
Η «Γυναίκα Βασιλιάς» της Gina Prince-Bythewood, με τη φημισμένη Viola Davis, αφηγείται την ιστορία των Αγκότζι. Της αφρικανικής ομάδας πολεμιστριών που αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες και δρούσαν στη Δαχομέη πριν από δυο αιώνες. Όταν το δουλεμπόριο έκανε χρυσές δουλειές.
Γυναίκα Βασιλιάς | Gina Prince-Bythewood | Viola Davis, Thuso Mbedu, Lashana Lynch | ΗΠΑ, Καναδάς
Οι Αγκότζι είναι μια πολεμική ομάδα αποτελούμενη αποκλειστικά από γυναίκες, που προστατεύει το αφρικανικό βασίλειο της Δαχομέης τον 19o αιώνα. Αρχηγός των απίστευτα πειθαρχημένων, ικανών, σκληρών, αποτελεσματικών και δυνατών πολεμιστριών είναι η Νανίσκα. Κάθε τόσο, ο κύκλος των μαχητριών ανανεώνεται με νέο αίμα. Νεαρά κορίτσια, είτε επειδή θέλουν να ενταχθούν στις Αγκότζι γοητευμένες από τον μύθο που τις περιβάλλει, είτε για να ξεφύγουν από την προδιαγεγραμμένη μοίρα τους –να παντρευτούν/πουληθούν σε εκείνον που θα διαλέξει ο πατέρας τους– περνάνε τις απαραίτητες δοκιμασίες προκειμένου να επιλεγούν για να υπηρετήσουν τον βασιλιά στο πλευρό της επίλεκτης γυναικείας ομάδας.
Τα Ιστορικά Γεγονότα
Το ιστορικό έπος της Gina Prince-Bythewood, το οποίο ολοκληρώθηκε με την πολύτιμη συμβολή του καθηγητή Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον Leonard Wantchekon, βασίζεται στην πραγματική ιστορία των Αγκότζι, οι οποίες εμφανίστηκαν τον 17ο αιώνα και στο αποκορύφωμά τους αποτελούσαν μεγάλο μέρος του στρατού του Βασιλείου της Δαχομέης –πρόκειται για το σημερινό Μπενίν της δυτικής Αφρικής– με χιλιάδες μέλη – λέγεται πώς το τάγμα τον 19ο αιώνα αριθμούσε 6.000 μέλη σε στρατό συνολικά 25.000 πολεμιστών.
Η Δαχομέη, γαλλικό προτεκτοράτο από το 1890 –ανεξάρτητο κράτος ως Μπενίν από το 1960– διαδραμάτισε σημαντικό, αν και πρόσκαιρο, ρόλο στο δουλεμπόριο των Ευρωπαίων που ανθούσε εκείνη την εποχή. Επίσης, κατά τον καθηγητή Leonard Wantchekon, η Δαχομέη, αν και ενταγμένη σε αυστηρά πατριαρχικό περιβάλλον, είχε τις κατάλληλες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες ώστε να επιτρέψουν την άνοδο γυναικείων πολεμικών ομάδων όπως οι Αγκότζι.
Ο καθηγητής, μεγαλωμένος στο σημερινό Μπενίν, υποστηρίζει ότι η ισότητα των φύλων υπήρχε πάντα γύρω του. Από την παιδική του ηλικία, κατά την οποία έπαιζαν αγόρια κορίτσια μαζί, έως την ενήλικη ζωή του, με τη συμμετοχή των γυναικών σε οικονομικές δραστηριότητες. Αυτά τα πρότυπα φύλου «χρονολογούνται από τότε», λέει.
Τα Υπέρ και τα Κατά της Ταινίας
Η Gina Prince-Bythewood διάλεξε να πει μια άγνωστη στο ευρύ –αλλά και το πιο ενημερωμένο– κοινό. Και μόνο γι’ αυτό αξίζει την προσοχή μας. Επίσης, επέλεξε τη Viola Davis, μια από τις πιο επιδραστικές γυναίκες σύμφωνα με το «Time» και διάσημη από τις «Υπηρέτριές» της, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, κερδίζοντας έναν ακόμη πόντο εκτίμησης. Ακόμη, έδωσε στην εξαιρετική Thuso Mbedu τον κεντρικό ρόλο της εκπαιδευόμενης Αγκότζι και έφτιαξε μια ταινία άρτια και φαντασμαγορική. Εδώ, τα θετικά σχόλια παίρνουν τέλος.
Η Gina Prince-Bythewood, η οποία έχει στο ενεργητικό της μετριότητες, όπως το «Παιχνίδι Έρωτα και Μπάσκετ», ανισορροπεί ανάμεσα στο ιστορικό έπος και το προσωπικό δράμα, παραγκωνίζει την απανθρωπιά των Ευρωπαίων δουλεμπόρων και επικεντρώνεται στις έχθρες των έγχρωμων, ενώ επιχειρεί να εκβιάσει τη συναισθηματική εμπλοκή του θεατή. Ίσως σε μια προσπάθεια να πει τα πάντα. Για τις γυναίκες, για τις Αφρικανές, για τη συγκεκριμένη «φυλή» των Αγκότζι, για την πατριαρχία, για τη βία των αντρών και τη δύναμη των γυναικών.
Τελικά όμως, επαναλαμβάνει ό,τι και στο παρελθόν της: μια μέτρια ταινία.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Οι 8 Ταινίες που δεν Πρέπει να Χάσετε
28ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας»
«Ο Τυφλός που δεν Ήθελε να Δει τον Τιτανικό»: Μα τι Γίνεται με τους Φινλανδούς;
«Εκεί που Τραγουδάνε οι Καραβίδες»: Το Best Seller (ξανά)Σπάει Ταμεία. Δικαίως;
