«Τα ετερώνυμα έλκονται» και στη μουσική. Και μάλιστα, όταν διαφορετικοί μουσικοί κόσμοι συναντιούνται, το αποτέλεσμα είναι πρωτότυπο, φρέσκο και εξαιρετικά ενδιαφέρον. Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Hydra. Το μουσικό ντουέτο της Ελληνίδας τραγουδοποιού Ειρήνης Σκυλακάκη και του Βρετανού παραγωγού Danton Supple.
Συνδέοντας δημιουργικά και ευφάνταστα τις στιχουργικές και μελωδικές αντιθέσεις τους αλλά και την κοινή τους αγάπη για τις ονειρικές ατμόσφαιρες και τις υπόκωφες εντάσεις, οι δύο καλλιτέχνες κυκλοφόρησαν το πρώτο άλμπουμ τους «Hydra». Για τη συνεργασία τους αυτή αλλά και για πολλά άλλα «μουσικά» μας μίλησαν στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Το νέο σας άλμπουμ «Hydra» είναι ατμοσφαιρικό και, αν και σκοτεινό, αφήνει φως να περάσει από τις μουσικές «γρίλιες» του. Eίναι μελωδικό και minimal. Πώς υποστηρίζετε μουσικά αυτήν την απλότητα σε έναν κόσμο κινούμενο ταχύτατα που όλα είναι στο maximum;
Ειρήνη Σκυλακάκη: Kαι ο Danton και εγώ, νιώσαμε μια αναζωογονητική ελευθερία να κάνουμε ό,τι μας αρέσει με αυτό το άλμπουμ. Έχουμε τραγούδια με ιδιόρρυθμα ρυθμικά (7/8, για παράδειγμα) και αντισυμβατικά κουρδίσματα κιθάρας. Παρόλο που το ηχητικό πλαίσιο του άλμπουμ δεν είναι ιδιαίτερα εύθυμο, μπορεί κανείς να εντοπίσει κάποιους βαθιά αισιόδοξους στίχους και μια ζωντανή ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τη μαγική αίσθηση του ρυθμού και του groove του Danton.
Danton Supple: Για μένα η ελευθερία να ακολουθήσουμε τη δική μας δημιουργική ροή ήταν ένα πολύ ευχάριστο μέρος της διαδικασίας. Tο μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας. Ο ήχος εξελίχθηκε από το πρώτο τραγούδι που κάναμε. Βρήκε γρήγορα την ηχητική του θέση.
Είχα δημιουργήσει beats γύρω από την ακουστική κιθάρα της Ειρήνης, συνδυάζοντας πραγματικά τύμπανα και ψηφιακό προγραμματισμό, καθώς δεν ήμουν σίγουρος για την κατεύθυνση που θα ακολουθούσα. Τελικά καταλήξαμε σε ένα υβρίδιο με το οποίο ένιωθα καλά και κρατήσαμε τα μέρη αρκετά μινιμαλιστικά για να δώσουμε όλο τον χώρο που άξιζε στα πανέμορφα φωνητικά της Ειρήνης. Τα πραγματικά τύμπανα βγάζουν τη σκοτεινιά και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ’60, η οποία έδεσε πολύ καλά με τον στιβαρό ηλεκτρονικό ήχο.
Η ενορχήστρωση επίσης βασίστηκε σε κάποια σημεία-κλειδιά που δημιούργησαν το μουσικό ύφος που θέλαμε και μας έδωσαν την ευκαιρία να τους προσδώσουμε ουσιαστικό «όγκο» και «χώρο». Νομίζω ότι ένα ποσοστό της σκοτεινότητας προέρχεται από το ελαφρώς «αλλοπρόσαλλο» κούρδισμα με το οποίο πειραματιστήκαμε σε μέρη που ήταν αρκετά pop.
Eπιπλέον, δημιουργήσαμε αυτούς τους μεγάλους ambient ηχητικούς «χώρους» γύρω από τα φωνητικά με πολλαπλά reverbs και fx [σ.σ. ψηφιακές επεξεργασίες ήχου].
Ολόκληρος ο δίσκος αντλεί έμπνευση –μεταξύ άλλων– από την ποίηση του Leonard Cohen και το νησί Ύδρα, στο οποίο ο Καναδός καλλιτέχνης έζησε μερικά από τα πιο δημιουργικά του χρόνια. Πότε και με ποιον τρόπο θυμάστε να σας σημάδεψε μουσικά ο καλλιτέχνης;
E.Σ.: Είμαι μεγάλη fan της μουσικής του Leonard Cohen και ακόμα μεγαλύτερη fan του ίδιου του Leonard Cohen. Βρίσκω λίγα πράγματα πιο ενδιαφέροντα από τις συνεντεύξεις του και τα ποιήματά του. Παρόλο που το άλμπουμ δεν έχει γραφτεί για τον Leonard Cohen ή την Ύδρα, σίγουρα μπορεί κανείς να τον «δει» σε μερικά από τα τραγούδια.
D.S.: Ήταν το soundtrack στα πάρτι των γονιών μου όταν ήμουν παιδί, αλλά η Ειρήνη μου ξανασύστησε το έργο του και με ενημέρωσε για τη ζωή του στην Ύδρα.
Στο «Folk» έχετε χρησιμοποιήσει μουσικό θέμα του J. P. Martini – συνθέτη του 18ου αιώνα. Ποιες είναι οι μουσικές ρίζες σας και πού νιώθετε πως «επιστρέφετε» ως μουσικοί; (Eκτός του Cohen…)
Ε.Σ.: Νιώθω ότι κάποιοι καλλιτέχνες ή μπάντες, όπως ο David Bowie, η Joni Mitchell, ο Bob Dylan, ο Nick Drake, οι Beatles, παραείναι καλοί για να καταφέρει κανείς να κατανοήσει το έργο τους πλήρως μέσα σε μια ζωή και επιστρέφω στη μουσική τους επειδή την απολαμβάνω και επειδή μου ακούγεται πάντα «φρέσκια».
D.S.: Δεν είμαι εκπαιδευμένος μουσικός, αλλά όλα αυτά τα χρόνια έχω δουλέψει με μουσικούς που έπαιζαν διαφορετικά όργανα, οπότε ξέρω τι θέλω και το πετύχαινα πάντα εμμέσως χάρη σε αυτούς τους μουσικούς. Το να παίζω μόνος μου κάποια μέρη παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο, αλλά με ευχαριστεί να το κάνω. Νομίζω ότι και οι δυο μας ακούμε ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, μαθαίνεις κάτι από όλα: τόσο μουσικά όσο και ηχητικά.
Όσον αφορά τη μεταξύ σας «χημεία», τι αγαπάτε και τι αγαπάτε-να-μισείτε ο ένας στον άλλο;
Ε.Σ.: Ο Danton είναι ένας από τους πιο αστείους ανθρώπους που ξέρω. Αλήθεια… πολύ γέλιο! Μισώ το γεγονός ότι μερικές φορές χάνω μερικά από τα αστεία του επειδή μιλάει πολύ γρήγορα και με αγγλική προφορά. Ελπίζω ότι στο άλμπουμ νούμερο 3 το εμπόδιο της γλώσσας θα πάψει επιτέλους να είναι πρόβλημα.
D.S.: Δεν έχω εντοπίσει κάποιο σημείο «τριβής» μεταξύ μας το οποίο να μην οδηγεί τελικά στη δημιουργία ιδεών. Ωθεί ο ένας τον άλλο και συνήθως γελάμε πολύ! Βέβαια, είναι μόλις το πρώτο μας άλμπουμ, οπότε έχουμε αρκετό χρόνο μπροστά μας για να… τσακωθούμε. Στην πραγματικότητα, το δεύτερο άλμπουμ, καθώς έχω κάνει την παραγωγή σε ένα από τα σόλο άλμπουμ της Ειρήνης [σ.σ. το τρίτο άλμπουμ της Ειρήνης, το «Matterless»].
Πιθανότατα εκείνη θα απαριθμήσει ένα σωρό πράγματα με τα οποία την εκνευρίζω, αλλά μπορώ να χαλαρώσω γνωρίζοντας ότι ήμουν μακαρίως ανυποψίαστος!
Το όνομα του μουσικού ντουέτου σας προφανώς και φέρνει συνειρμικά στο μυαλό το όμορφο νησί του Σαρωνικού, αλλά εγώ το συνδέω και με το νερό (ύδωρ). Υπάρχει μια φράση που μου αρέσει πολύ: «Η θεραπεία για όλα είναι το αλμυρό νερό: θάλασσα, ιδρώτας, δάκρυα». Άραγε η μουσική (σας) είναι ένα είδος θεραπείας;
Ε.Σ.: Μερικοί άνθρωποι κάνουν διαλογισμό, άλλοι απολαμβάνουν το χειμερινό κολύμπι, για μένα η μουσική είναι ένας τρόπος για να αποφορτίζεται το μυαλό μου και να αδειάζει από άχρηστες πληροφορίες. Λειτουργεί σίγουρα καταπραϋντικά, ειδικά όταν προκύπτει ένα καλό τραγούδι – κάτι που δεν συμβαίνει πάντα.
D.S.: Θεωρώ πως η μουσική πάντα είναι κατά κάποιο τρόπο θεραπευτική όταν την απολαμβάνεις. Έρευνες δείχνουν πλέον ότι η μουσική έχει πολύ συγκεκριμένες νευροφυσιολογικές επιδράσεις. Ελπίζω η Ειρήνη να δώσει μια πιο ποιητική και συναισθηματική απάντηση.
Μια ερώτηση που μου αρέσει να κάνω στους μουσικούς με τους οποίους συνομιλώ. Αν ήσασταν μουσικό όργανο, τι θα ήσασταν; Ποιο θα ταίριαζε στην προσωπικότητά σας;
Ε.Σ.: Νιώθω ότι αυτή τη στιγμή πιθανότατα θα ήμουν ένα παράξενο synth, ή τουλάχιστον αυτό είναι το όργανο της επιλογής μου.
D.S.: Πολύ θα ήθελα να ήμουν βιολοντσέλο, αλλά στην πραγματικότητα είναι πιθανότερο να ήμουν σετ κρουστών με σφυράκια και κουδουνάκια!
Ειρήνη, σε παρακολουθώ από τα πρώτα σου μουσικά βήματα, παρατηρώ πως εξελίσσεσαι διαρκώς μουσικά. Θεωρείς πως ο Danton άνοιξε τον ορίζοντα των συνθέσεών σου; Ποια μουσική ανάγκη οδήγησε στη συνεργασία μαζί του;
Ε.Σ.: Το να παρατηρείς τον Danton να δουλεύει στο στούντιο είναι μια εμπειρία. Η ιδέα ότι έχουμε φτιάξει μαζί ένα συγκρότημα και ένα δικό μας άλμπουμ είναι ακόμα κάπως σουρεαλιστική για μένα. Σίγουρα πιστεύω ότι η αλληλεπίδραση με τον Danton άνοιξε νέα παράθυρα στη μουσική μου σκέψη και νιώθω βαθιά ευγνώμων για αυτήν τη συνεργασία τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Ο Danton είναι ταυτόχρονα ένας «gentelman» και ένας «gentle» –παραγωγός που κατανοεί το περιεχόμενο των τραγουδιών και τα μεγιστοποιεί μέσα από το πρίσμα της μοναδικής του ευθραυστότητας και της πολυεπίπεδης αισθητικής του.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις ελληνικό στίχο; Θα ήθελες μελλοντικά να εκφράσεις σκέψεις και συναισθήματα στα ελληνικά;
Ε.Σ.: Πειραματίζομαι με τον ελληνικό στίχο τα τελευταία δύο χρόνια. Μου είναι όλο και πιο επείγον να βρω έναν τρόπο να εκφραστώ δημιουργικά στη μητρική μου γλώσσα. Δεν έχω φτάσει στο επίπεδο που θα ήθελα ακόμα, αλλά το δουλεύω.
Ο ήχος των Hydra είναι σύγχρονος και πολυδιάστατος. Πιστεύω πως τα ηλεκτρονικά στοιχεία ρυθμικά και μελωδικά απογειώνουν τις συνθέσεις. Danton, πώς λειτουργείς ως παραγωγός; Έχεις εξαρχής ένα τελικό αποτέλεσμα στο μυαλό σου ή ακολουθείς τη διαδικασία trial-and-error αφήνοντας τη διαδικασία να σε οδηγήσει;
D.S.: Εκτιμώ την περιγραφή. Ευχαριστώ! Σίγουρα πρέπει να υπάρχει μια ηχητική εικόνα στο κεφάλι μου στην αρχή, αλλά θέλω επίσης να έχω την αυτοπεποίθηση και την άνεση να την αφήσω να παρεκκλίνει από την πορεία της, καθώς έρχονται ιδέες που τη βελτιώνουν. Δεν θα μου κρατούσε τόσο έντονο το ενδιαφέρον αν, όλα αυτά τα χρόνια, ήξερα πάντα πώς θα κατέληγαν τα τραγούδια. Όλο αυτό είναι μέρος της ομορφιάς και της χαράς του να ηχογραφείς μουσική.
Έχει επίσης να κάνει με την κατανόηση των ανθρώπων με τους οποίους δουλεύεις, ώστε να μπορείς να προσφέρεις το καλύτερο περιβάλλον για να χαλαρώσουν και να δώσουν τις καλύτερες ερμηνείες τους. Δεν αφήνω τον δογματισμό να μπει εμπόδιο στον πειραματισμό όσον αφορά τις τεχνικές ηχογράφησης και δοκιμάζω πάντα τις ιδέες των άλλων, ακόμη και αν δεν συμφωνώ με αυτές τη δεδομένη στιγμή.
Η διαδικασία αυτή μπορεί να σε εκπλήξει πολύ ευχάριστα: προτιμώ να ακολουθήσουμε έναν δρόμο και, αν δεν πετύχει, να επιστρέψουμε. Ξέρουμε όμως πως τον δοκιμάσαμε. Επίσης, ας έχουμε στο μυαλό μας τη «μεγάλη εικόνα». Είναι εύλογο να παθιάζεσαι μερικές φορές με τις μικρολεπτομέρειες, οι οποίες, ναι μεν από μόνες τους μπορεί να είναι όμορφες, ωστόσο δεν βοηθούν τη συνολική εικόνα.
Δεν μπορώ να αντισταθώ, θα ρωτήσω! Διάβασα στο βιογραφικό σου πως έχεις συνεργαστεί με τον σπουδαίο παραγωγό Phil Spector. Είμαι fan του «Wall of Sound»! Θέλεις να μοιραστείς κάποιες στιγμές της γνωριμίας σας;
D.S.: Ήταν σίγουρα μια αξέχαστη περίοδος! Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι ήταν ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας και πολύ αστείος. Είχα την τύχη να τον παρακολουθώ να εργάζεται και να ακούω τόσο πολλά περιστατικά από την απίστευτη καριέρα του.
Ήταν ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο για μένα, παρόλο που ξεκίνησα στην εποχή της κασέτας. Η εργασιακή του πρακτική προερχόταν κατευθείαν από τη δεκαετία του ’60, χωρίς καμία από τις ιδέες που εφαρμόζουμε σήμερα στον ψηφιακό κόσμο των απεριόριστων επιλογών και εφέ.
Τον χαρακτήριζε η ισχυρή και βίαιη λήψη αποφάσεων, όπως η εναλλαγή στον στερεοφωνικό ήχο ανά τακτά χρονικά διαστήματα και η διαγραφή όλων των προηγούμενων ηχογραφήσεων! Για μένα αυτό ήταν τρομακτικό και γι’ αυτό είχα βάλει σε λειτουργία ένα σύστημα Protools σε διπλανό δωμάτιο για να διαφυλάξω τα πάντα.
Αυτό αποδείχτηκε ευνοϊκό για μένα, καθώς μετά το «περιστατικό» του Phil [σ.σ. ο Spector κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για τον φόνο της ηθοποιού Lana Clarkson] κατέληξα να κάνω εγώ την παραγωγή του δίσκου. Το έγκλημα ήταν μια τραγωδία για όλους τους εμπλεκόμενους και μια στιγμή της καριέρας μου που θα μείνει αλησμόνητη.
Ποιοι είναι οι Hydra
Η Ειρήνη Σκυλακάκη είναι από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της νεοψυχεδελικής σκηνής στην Ελλάδα. Ψυχεδελική έκφραση με την ουσιαστική, εννοείται, έννοια του όρου, δηλαδή της ειλικρινούς δήλωσης της ψυχής. Τα τραγούδια της είναι γνωστά για τους βαθιά προσωπικούς και συναισθηματικά αποκαλυπτικούς στίχους τους, συνυφασμένους με πειραματικά και συνεχώς εξελισσόμενα στοιχεία.
Ο βραβευμένος με Grammy Danton Supple έχει πάνω από 30 χρόνια εμπειρίας στον χώρο της μουσικής παραγωγής, με έδρα το Λονδίνο. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς παραγωγούς (Phil Spector, Paul Oakenfold, Brian Eno, Ian Stanley κ.ά.) και με καλλιτέχνες διεθνούς εμβέλειας σε επίπεδο παραγωγής, μίξης και ηχοληψίας (Coldplay, U2, Ian Brown, Morrissey, Elbow, Suede, Patti Smith, Amy MacDonald, Kylie Minogue, Dave Gahan κ.ά.), ενώ παράλληλα υπογράφει τη μουσική για soundtracks της Sony ATV.
Μπορείτε να βρείτε και να ακούσετε το άλμπουμ «Hydra» εδώ.
Βρείτε τους HYDRA: Site | Instagram | Facebook | Spotify | YouTube
Heaven Music 2022, κάντε subscribe στο μεγαλύτερο μουσικό κανάλι εδώ.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
«HYDRA»: Το νέο Άλμπουμ της Ειρήνης Σκυλακάκη και του Danton Supple
Irene Skylakaki and Danton Supple Talk about their New Album “Hydra”
Ο Ξεχωριστός Αλκίνοος Ιωαννίδης στο VΟΧ
Δημήτρης Παπαδημητρίου | Γκρεμιστής και Αιρετικός στο Μικρό Παλλάς
Ο «Ασυμβίβαστος Πρίγκιπας» Παύλος Σιδηρόπουλος
