H Κάπα Εκδοτική επεκτείνει την παραγωγή του σε ένα ευρύ φάσμα βιβλίων, από την ποίηση και την πεζογραφία έως το θέατρο και το παιδικό βιβλίο.
Όμορφα εξώφυλλα, με αισθητική, τυπογραφικά και καλλιτεχνικά άρτια παρουσίαση κάθε έκδοσης και αυστηρές προδιαγραφές επιμέλειας. Αυτά τα συστατικά «παντρεύονται» και δημιουργούν τα βιβλία της Κάπα Εκδοτικής, που απευθύνονται τόσο στο ακαδημαϊκό ή και πιο εξειδικευμένο κοινό όσο και σε όλους τους αναγνώστες.
Μπορούμε να πούμε ότι η Κάπα Εκδοτική δίνει ιδιαίτερο βάρος σε βιβλία για το θέατρο, ένα κενό για το οποίο γίνεται συστηματική προσπάθεια από τους έμπειρους συνεργάτες της να καλυφθεί, ενώ η παρουσίαση καθιερωμένων αλλά και νέων, και συχνά πρωτοεμφανιζόμενων, Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων αποτελεί κύριο μέλημα των εκδοτικού οίκου.
Ταυτόχρονα, παρακολουθώντας τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, η Κάπα Εκδοτική έχει προχωρήσει στην έκδοση μεταφράσεων θεατρικών έργων από το παγκόσμιο ρεπερτόριο, που παρουσιάζονται στα σημαντικότερα, κρατικά και ιδιωτικά, θέατρα της χώρας σε νέες και αναθεωρημένες μεταφράσεις κορυφαίων Ελλήνων μεταφραστών.
Σε μια εποχή δύσκολη για τα εκδοτικά δεδομένα, η Κάπα Εκδοτική επενδύει στο βιβλίο με γνώμονα την άψογη ποιότητα και την υψηλή αισθητική για τον σύγχρονο αναγνώστη.
Ας δούμε ενδεικτικά 6 τίτλους από το «ρεπερτόριο» των εκδόσεων.
Thomas Vinterberg – Claus Flygare | Druk – Άσπρο Πάτο | Μτφρ: Αντώνης Γαλέος
Στο βιβλίο, μια ομάδα καθηγητών σχολείου, τέσσερις κολλητοί φίλοι, αποφασίζουν να δοκιμάσουν μια καινούργια προσέγγιση στη ζωή και τη δουλειά: να πίνουν σταθερά, μόνο τις εργάσιμες ώρες, και να διατηρούν ένα ελαφρύ επίπεδο μέθης σε όλη τη διάρκεια της μέρας. Έτσι, θέλουν να αποδείξουν ότι ένα ποσοστό περιεκτικότητας αλκοόλ στο αίμα διευρύνει τη σκέψη, διευκολύνει την ανθρώπινη επικοινωνία, αφού «σπάει τον πάγο», και αυξάνει τη δημιουργικότητα. Το «πείραμα» θα αποδειχτεί επιτυχημένο για μερικούς, αλλά αποτυχημένο για άλλους.
Οι περιπέτειες τεσσάρων ενηλίκων στη μάταιη προσπάθειά τους να ξαναγίνουν παιδιά είναι κυρίαρχες στο έργο. Πραγματεύεται καυστικά και συνάμα κωμικά τη διαχείριση της ελευθερίας, τη συνειδητοποίηση της ενηλικίωσης, την ανάληψη ευθυνών, και όλα αυτά σε συνάρτηση με το αλκοόλ, με σκοπό να προβληματίσουν και να αφυπνίσουν το κοινό.
Το έργο αυτό αποτελεί θεατρική διασκευή από τον Thomas Vinterberg και τον Claus Flygare της ταινίας Druk των Thomas Vinterberg και Tobias Lindholm, η οποία βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.
David Mamet | Οικόπεδα με Θέα | Μτφρ: Αντώνης Γαλέος
Το έργο διαδραματίζεται κατά τις τελευταίες μέρες ενός διαγωνισμού που έχει επιβληθεί από τα κεντρικά γραφεία ενός κτηματομεσιτικού γραφείου μιας μικρής αμερικανικής πόλης. Τέσσερις απελπισμένοι κτηματομεσίτες ανταγωνίζονται χωρίς ηθικούς φραγμούς, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο για ανθρωπιά και έλεος, ώστε να πετύχουν τις περισσότερες πωλήσεις και κατά συνέπεια να εκπληρώσουν το δικό τους «αμερικανικό όνειρο».
Ο σκληρός ανταγωνισμός της σύγχρονης κοινωνίας, η αξία κάθε ανθρώπου που κρίνεται από το επίπεδο επαγγελματικής καταξίωσής του, τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα που χρησιμοπούνται για να φτάσει καθένας/μία στην κορυφή είναι κάποια από τα μηνύματα που θέλει o David Mamet να μεταφέρει. Απατεωνιές, κολακείες, παραμύθια… Το θεατρικό έργο, που μεταφράστηκε σε αυτή την έκδοση από τον Αντώνη Γαλέο, διασκευάστηκε από τον συγγραφέα και για τον κινηματογράφο (1992), σημείωσε παγκόσμια επιτυχία και απέσπασε δεκάδες βραβεία και διακρίσεις.
Γιάννης Τσίρος | Τα Μάτια Τέσσερα
Μια νεαρή κοπέλα συλλαμβάνεται για μικροκλοπή και ο παππούς της θα κινήσει γη και ουρανό για να τη συνδράμει. Η κατηγορία όμως που τη βαραίνει είναι αδιαπραγμάτευτη. Αντίσταση κατά της αρχής. Και τότε, ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός μπαίνει σε λειτουργία για την αντιμετώπιση του «κακουργήματος».
Το αστυνομικό όργανο, άκαμπτο, εφαρμόζει τον νόμο, ο νομοθέτης αποποιείται τις προσωπικές του σχέσεις με τον παραβάτη, ο δικαστής τηρεί τις δέουσες αποστάσεις. Μόνο ο δημοσιογράφος αναζητά «δικαίωση» για τον αδύναμο. Η τηλεοπτική δημοσιοποίηση γίνεται το έσχατο καταφύγιο του παραβάτη, έτοιμο όμως να τον κατασπαράξει.
Ο νόμος είναι ίσος για όλους. Οι άνθρωποι, όμως, δεν είναι ίσοι. Οι κοινωνικά αδύναμοι παραβάτες είναι πιο ένοχοι. Ειδικά αν κάποιος βαρύνεται και με την κατηγορία για αντίσταση κατά της αρχής, ο νόμος εξαντλεί πάνω του και το τελευταίο του γράμμα. Οι αδύναμοι παραβάτες εξαλείφονται, οι δυνατοί επιβιώνουν. Και ιδανικός τόπος αναπαραγωγής τους είναι η αδιάφορη κοινωνία.
Γιώργος Καπουτζίδης | 42497
Το έργο διαδραματίζεται σε ένα δυστοπικό μέλλον. Δεν υπάρχει ζωή στην επιφάνεια του πλανήτη. Όλος ο πληθυσμός της Γης ζει κάτω από την επιφάνειά της. Έχει συρρικνωθεί κατά πολύ, οι άνθρωποι δεν έχουν ονόματα, δεν υπάρχουν σεξουαλικές επαφές, η αναπαραγωγή γίνεται τεχνητό τρόπο ανάλογα με τις ανάγκες του πληθυσμού. Οι κάτοικοι των μικρών κοινοτήτων τρέφονται με τις προμήθειες που τους αποστέλλονται από την κεντρική μονάδα διαχείρισης και ελέγχου του πληθυσμού.
Ο Γιώργος Καπουτζίδης προσεγγίζει θέματα όπως η απώλεια της ανθρώπινης επαφής, η επικείμενη απώλεια της φυσικής ομορφιάς του τόπου που ζούμε, η απώλεια του φίλου. Το χιούμορ, ο σύμμαχός του πάντα, που τον συντροφεύει και στη δουλειά αλλά και στη ζωή, εδώ απουσιάζει. Στιγμές στιγμές εμφανίζεται, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του έργου τον αφήνει μόνο του, να αναμετρηθεί με τον φόβο, τον εφιάλτη, την απώλεια.
Ρεμπώ | Ποιήματα, Μια εποχή στην Κόλαση, Εκλάμψεις, Επιστολές-Μαρτυρίες | Κείμενα και Μετάφραση Στρατής Πασχάλης
Ο Arthur Rimbaud, ο διασημότερος ποιητής του κόσμου εδώ και 100 και πλέον χρόνια, ο λυρικός με τις περισσότερες πωλήσεις, σύμφωνα με τον σύγχρονο βιογράφο του Graham Robb, στο τέλος της σταδιοδρομίας του, κι αφού είχε εξαντλήσει την ικανότητά του να πειραματίζεται και να διαπρέπει σε πρωτοτυπία και τόλμη στον χειρισμό του στίχου σταθερής μορφής, πέτυχε, στα είκοσί του χρόνια, να εναντιωθεί στις δεξιοτεχνικές αρετές του, να θάψει τους θησαυρούς του, να διαμορφώσει έναν κώδικα γλώσσας που βρισκόταν πολύ κοντά στον αποκρυφισμό, και να τον χρησιμοποιήσει στη συγγραφή των «Εκλάμψεων».
Έναν κώδικα γλώσσας όπου η μαεστρία κρύφτηκε μέσα σε μια θαυματουργική «αδεξιότητα», κι όπου η «παιδικότητα» συγχωνεύτηκε με την πιο βαθιά ενόραση, ο ρεαλισμός με την ουτοπία, η ύλη με το όνειρο, η μελαγχολία με την άγρια χαρά, η ηθική και η λογική έχασαν όλα τα ερείσματά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κέρδισαν έδαφος η ανηθικότητα και το παράλογο.
Αποτέλεσμα: μια ποίηση εντελώς μετέωρη, εντελώς ανοιχτή, έξω και πάνω από όλες τις εποχές, πάντα επίκαιρη και πάντα κρίσιμη, βαθιά προσωπική –απολύτως αντικειμενική, στην εντέλεια επεξεργασμένη– γραμμένη στο γόνατο, και το κυριότερο φρέσκια σαν λουλούδι και ταυτόχρονα παλιά σαν χιλιόχρονο παραμύθι, καυτή σαν λάβα και ψυχρή σαν λογισμικός τύπος, άμεση σαν καθημερινή φράση και σιβυλλική σαν αίνιγμα, ρυπαρή σαν ανατολίτικος δρόμος και αγνή σαν αγγελικό πρόσωπο. Ποίηση εφηβικού σφρίγους όπου φώλιασε η οραματική ψυχή αιωνόβιου ερημίτη.
Γιώργος Π. Πεφάνης | Οι Μυκήνες Δεν Ήταν το Παν – Καμπανελλικά Ανάλεκτα
Η έκδοση «Οι Μυκήνες δεν Ήταν το Παν. Καμπανελλικά Ανάλεκτα» συγκεντρώνει δέκα κείμενα (άρθρα και μελετήματα) που γράφτηκαν σε διαφορετικές περιστάσεις, αλλά ανταποκρίθηκαν στο ίδιο ερευνητικό ενδιαφέρον: την προσέγγιση αθέατων, εν πολλοίς, πλευρών της καμπανελλικής δραματουργίας. Όλα τα κείμενα συντάχθηκαν και δημοσιεύτηκαν ενόσω ο Καμπανέλλης βρισκόταν στη ζωή.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ήταν ο βαθύτερος γνώστης της ανεπίσημης ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου, εκείνης που βρίσκεται πίσω από τις γραμμές των βιβλίων και των μαρτυριών. Υπήρξε ένας πολύ μεγάλος συγγραφέας σε μία χώρα με μικρή γλωσσική και, ενίοτε, πολιτική εμβέλεια.
Ο ίδιος δεν παραπονέθηκε ποτέ για την κρατική ακηδία απέναντι στα έργα του. Όμως, έτσι ήταν ο χαρακτήρας του: να μη ζητάει, αλλά να δίνει. Δεν ζητούσε τίποτα, αλλά έδινε τα πάντα και πάντοτε με ένα ζεστό χαμόγελο και μια γλυκιά ματιά που σε κέρδιζε αμέσως.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Μεγαλώστε τη «Στοίβα»! Καινούργια Βιβλία για τον Νοέμβριο
