Ο Sergio Blanco μας συστήνει το «Μια Άλλη Θήβα» σαν ένα έργο που πατάει στα όρια του αληθοφανούς και του τεχνάσματος και αφηγείται σκηνικά μια κεντρική ιστορία που διηγείται παράλληλα άλλες ιστορίες, με ερωτήματα φιλοσοφικά, νομικά, ιστορικά, ηθικοπλαστικά και ψυχολογικά.
Η «Άλλη Θήβα» του Sergio Blanco αντλεί έμπνευση από την οιδιπόδεια τραγωδία, επισημαίνοντας την ειδοποιό διαφορά που έγκειται στην ακούσια πατροκτονία του μύθου εν αντιθέσει με την εκούσια πατροκτονία για την οποία είναι ισοβίτης ο κεντρικός ήρωας – και του οποίου η υπόθεση γίνεται θεατρικό έργο.
Η Έννοια της Ταυτότητας
Σε σκηνικό μπασκετικό γήπεδο «παίζει μπάλα» ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, αξιοποιώντας επαρκώς το κείμενο του Sergio Blanco (μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ), δίνοντας την αίσθηση του οριοθετημένου χώρου του πατροκτόνου Μαρτίν που ζει και κινείται και ταυτόχρονα του εσώτερου ψυχολογικού εγκλεισμού του.
Ο Sergio Blanco πραγματεύεται τη σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία, την ψυχική ασθένεια, το έγκλημα και την έννοια της νέμεσης, τη θρησκεία, τους κοινωνικούς θεσμούς και την πατριαρχία, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια της ταυτότητας και επανεξετάζοντας τις υπάρχουσες ψυχαναλυτικές θεωρίες σε ένα σύγχρονο πλαίσιο.
Με αναφορές στην αρχαία ελληνική και παγκόσμια εργογραφία («Οιδίποδας», «Έγκλημα και Τιμωρία») και στις αναλύσεις βάσει θεωριών Freud και Lacan, κάνει ανοιχτή τη διαδικασία της μετάπλασης των πραγματικών γεγονότων της ζωής σε τέχνη.
Εξαιρετικές Ερμηνείες
Η εις βάθος ανάγνωση της ιδιοσυγκρασίας του πατροκτόνου αποτυπώνεται στην εξαιρετική ερμηνεία του Δημήτρη Καπουράνη, που κινείται με δεξιοτεχνία σε διπλό ρόλο, μεταβαίνοντας ομαλά από το ένα πρόσωπο στο άλλο, διατηρώντας ευδιάκριτα, σε ερμηνευτικό επίπεδο, τα χαρακτηριστικά κάθε προσώπου.
Ως Μαρτίν αναβλέπει μέσω των συναντήσεων όσα διέπραξε, θεωρώντας το καλλιτεχνικό γεγονός κατά κάποιον τρόπο μέσο εξαγνισμού. Ως ηθοποιός που καλείται να υποδυθεί τον Μαρτίν λειτουργεί διερευνητικά στον χαρακτήρα, προσπαθώντας να μπει στα παπούτσια του Άλλου.
Ο Θάνος Λέκκας, με την ισορροπημένη ερμηνεία του στον ρόλο του συγγραφέα, διατηρεί το ερευνητικό προφίλ λειτουργώντας αρχικά διευρευνητικά και αποστασιοποιημένα αφηγούμενος το εγχείρημα, ενώ στην πορεία φαίνεται να εμπλέκεται και συναισθηματικά, αντιλαμβανόμενος την πολυπλοκότητα τόσο του εγχειρήματος όσο και των σχέσεων πατέρα-γιου, συγγραφέα-νεαρού ισοβίτη, ηθοποιού-συγγραφέα. Η σκηνική χημεία Δημήτρη Καπουράνη και Θάνου Λέκκα εξασφαλίζει, πέρα από την επιτυχημένη συνύπαρξη και ατμόσφαιρα, τη ρέουσα εξέλιξη του έργου.
Η μεταμόρφωση της σκηνής σε περιφραγμένο γήπεδο με μπασκέτα του σκηνογράφου Κώστα Πολίτη εξυπηρετεί εξαρχής τη συνθήκη των συναντήσεων του συγγραφέα με τον Μαρτίν, ενώ αποτελεί και χώρο φιλτραρίσματος, επεξεργασίας, ανάλυσης και προβών για το θεατρικό ανέβασμα.
Ο σχεδιασμός του βίντεο από τον Αποστόλη Κουτσιανικούλη σε συνδυασμό με τη μουσική του Σταύρου Γασπαράτου συμβάλλουν στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που καθηλώνει τον θεατή και τον κάνει συμμέτοχο.
Διαβάστε επίσης δτην αθηΝΕΑ:
«One Day»: Η Σειρά του Netflix που Σπάει Ταμεία
«Απλή Μετάβαση» ή Ζωή εν Αναμονή
«Αγάπη» | Ένα Αειθαλές Δέντρο Ζωής στο Θέατρο Τέχνης
