Τα τελευταία χρόνια, με τη βοήθεια ανθρώπων που μιλούν ανοιχτά και γενναία για τις εμπειρίες τους, υπάρχει παγκόσμια η τάση να δίνεται δημοσιότητα στην «αόρατη ασθένεια» του αυτισμού, ανάμεσα σε άλλες που αποτελούσαν και αποτελούν θέματα ταμπού στις κοινωνίες μας. Στην Ελλάδα, ιδιαίτερο ρόλο στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση έχει επιτελέσει η Άδα Σταματάτου, που με τον γιο της Γιάννη και τη σελίδα της στα κοινωνικά δίκτυα δημιούργησε μια κοινότητα η οποία ακούει και διαβάζει για τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και τις συνθήκες που υπάρχουν σε μια οικογένεια η οποία περιλαμβάνει στους κόλπους της ένα άτομο στο φάσμα του αυτισμού.
Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και απλό, ενώ το γεγονός ότι η νευροδιαφορετικότητα δεν είναι πάντα ορατή και πολλά άτομα του φάσματος είναι λειτουργικά, δημιουργεί ξεχωριστές προκλήσεις. Η Σταματάτου, η οποία διεκδίκησε να ακουστεί και για τον αυτισμό η φωνή των φροντιστών που είναι απαραίτητοι για την επιβίωση των ατόμων με αυτισμό, κατάφερε πολλά τα τελευταία χρόνια, και η σύνδεση με τον αθλητισμό (με τη συμμετοχή της σε αγώνες) της έδωσε το κανάλι εκείνο μέσω του οποίου ακούγεται η φωνή της ακόμη πιο δυνατά.
Στην πορεία, ήρθε να προστεθεί και η περίπτωση του Δημήτρη Παπανικολάου, που είναι ιδιαίτερη και μοναδική, καθώς υπήρξε αθλητής της εθνικής μας ομάδας στο μπάσκετ και εξαιρετικά προβεβλημένος για πολλά χρόνια. Η διάγνωσή του στο φάσμα, όπως και της κόρης του, τον οδήγησε να μπει στον κόσμο της επικοινωνίας, στην προσπάθειά του να προσφέρει κάτι παραπάνω σε ό,τι αφορά τις ανάγκες ασθενών και φροντιστών. Χορτάτος από όλα, έχει περίσσευμα νοιαξίματος ο Δημήτρης Παπανικολάου. Θα μπορούσε να μην τρέχει δεξιά αριστερά, να μη γράφει τόσο συχνά. Όμως το κάνει, και είναι ευλογία που το κάνει.
Δύσκολα οι πρωταθλητές, οι μεγάλοι αθλητές, έχουν μια δεύτερη καριέρα πιο μεγάλη από εκείνη που έχτισαν στον αθλητισμό. Ο Δημήτρης Παπανικολάου δείχνει ότι θα την ξεπεράσει.
Το Φαινόμενο Δημήτρης Παπανικολάου
Το φαινόμενο Δημήτρης Παπανικολάου αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση στον αθλητικό κόσμο της Ελλάδος. Υπήρξε ένας παίκτης που βρέθηκε στη σωστή στιγμή με τα ανάλογα προσόντα και με τεράστια διάθεση για να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε. Ανήκε σε μια γενιά που, με ίνδαλμα τον Γκάλη (γεννημένοι το 1976 και το 1977), κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή του κόσμου και της Ευρώπης – είτε αγωνιζόμενοι ως έφηβοι είτε ως άνδρες.
Όλα αυτά δεν θα είχαν μεγάλη σημασία, άλλωστε έχουν περάσει πολλοί μεγάλης αξίας παίκτες από τα ελληνικά γήπεδα. Ο Δημήτρης Παπανικολάου, όμως, είναι σήμερα ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους στο διαδίκτυο και σε όλα τα social media για τον σωστό λόγο.
Επέλεξε να μιλήσει ανοιχτά και να ξεκινήσει μια καινούργια διαδρομή, κάνοντας ό,τι ενέργειες θεωρούσε ενδεδειγμένες για να κινητοποιήσει κόσμο. Να βγάλει από την αφάνεια και από την «κρυψώνα» τους πολλούς που το είχαν διαγνώσει και πάλευαν μαζί με τις οικογένειές τους να το διαχειριστούν, αλλά και να διαφωτίσει πολλούς που αναρωτιούνταν και δεν έβρισκαν απαντήσεις για όλα αυτά που αφορούν την περιοχή του αυτισμού.
Χωρίς ανάλογες σπουδές, χωρίς προϋπηρεσία στην επικοινωνία αλλά με τεράστια ενσυναίσθηση και απλό, κατανοητό λόγο, με προσέγγιση εύκολη για όλους, κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο κοινό. Βρήκε υποστηρικτές σε όλους τους χώρους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα μηνύματά του να πολλαπλασιάζονται. Πολλά από αυτά αγγίζουν και τον χώρο της εκπαίδευσης και της καθημερινότητας μέσα από την αγωγή του πολίτη. Υπήρξε ένας παίκτης παθιασμένος, «παίκτης προπονητή», όπως συνήθιζαν να τον χαρακτηρίζουν οι παλιότεροι, που έμπαινε στο γήπεδο και εφάρμοζε όσα του είχε ορίσει ο κόουτς, ο οποίος διοχέτευσε το ίδιο πάθος στη νέα του «αποστολή».
Aποτύπωμα-Παρακαταθήκη για το Μέλλον
Τον θυμάμαι από τις εποχές που ήταν έφηβος. Στις μεγάλες στιγμές της Εθνικής Ομάδας, αλλά και στις επιτυχίες τις συλλογικές που θα ζήλευαν οι περισσότεροι παίκτες σήμερα. Πριν από 30 χρόνια ήμουν παρών σε όλες τις μεγάλες του στιγμές με την Εθνική Ομάδα και μετά με τις φανέλες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μπορεί να ήταν στο φάσμα, αλλά ακόμη περισσότερο ότι θα είχε αυτή, τη δεύτερη ευκαιρία προσφοράς.
Χορτάτος από όλα, έχει περίσσευμα νοιαξίματος ο Δημήτρης Παπανικολάου. Θα μπορούσε να μην τρέχει δεξιά αριστερά, να μη γράφει τόσο συχνά. Όμως το κάνει, και είναι ευλογία που το κάνει. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι θα αποτελεί case study στο μέλλον. Δύσκολα οι πρωταθλητές, οι μεγάλοι αθλητές, έχουν μια δεύτερη καριέρα πιο μεγάλη από εκείνη που έχτισαν στον αθλητισμό. Ο Δημήτρης Παπανικολάου δείχνει ότι θα την ξεπεράσει.
Αν δεν είχε διαγνωστεί στο φάσμα του αυτισμού και αν δεν αποφάσιζε να κάνει όλη αυτή την προσπάθεια, η πορεία του θα ήταν προδιαγεγραμμένη μετά την απομάκρυνση από τα γήπεδα. Κάπου ανάμεσα σε παράγοντα, προπονητή, εισοδηματία, επιχειρηματία… Σίγουρα η διείσδυσή του κοινωνικά δεν θα είχε τέτοιο εύρος και αυτή την ποιότητα. Και ένα αποτύπωμα-παρακαταθήκη για το μέλλον.
Σίγουρα δεν ήταν στις προθέσεις του. Η δημοσιότητα που ήδη απολάμβανε ήταν μεγάλη. Αυτή ακριβώς τη δημοσιότητα αξιοποίησε για να στείλει το μήνυμά του σε όλους μας – και να τον αναγνωρίζουν πια και όσοι δεν είχαν προλάβει να τον χειροκροτήσουν ως παίκτη. Σπάνια κάποιος θυσιάζει την ησυχία του και τη γαλήνη της καθημερινότητάς του για να μπλέξει σε μια ιστορία που δεν έχει ώρα, μέρα και αργία. Να κάνει αυτό που λίγοι θα επέλεγαν. Να γίνει σταυροφόρος θετικών μηνυμάτων για να αλλάξει την προσέγγιση, την κουλτούρα πολλών, τουλάχιστον αυτών που θέλουν να ακούσουν.
Γι’ αυτό το σουτ που θα κρίνει το παιχνίδι ξέρει ότι πρέπει να συνδράμουν όλοι στην ομάδα. Από τον πάγκο, τους συμπαίκτες και τους θεατές. Αυτό προσπαθεί να κάνει. Να αξιοποιήσει την εμπειρία και τις γνώσεις του από τον αθλητισμό, τις αξίες και αρχές που πήρε, για να πετύχει το καλάθι που θα κάνει τη διαφορά.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Στον Δρόμο για το Παρίσι των Ολυμπιακών Αγώνων
Ας Μιλήσουμε Ανοιχτά για τον Καρκίνο των Όρχεων
Τζένη Ταντίδου | Δίνοντας «Ακοή» σε Χιλιάδες Κωφούς ή Βαρήκοους Συνανθρώπους μας
