Aν εξηγούσαμε με λίγες λέξεις τι είναι το forest bathing, θα λέγαμε τα εξής: μια ιδέα με παράξενο όνομα στην οποία συμπρωταγωνιστούν ο άνθρωπος με τη φύση και κάνει καλό στην υγεία – ψυχική και σωματική.
Το forest bathing –για όσους δεν γνωρίζουν– εμφανίστηκε στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 1980 ως μια φυσική και ψυχολογική άσκηση-αντίδοτο στην εξουθενωτική έκρηξη της τεχνολογίας, με σκοπό να παρακινηθούν οι πολίτες να επανασυνδεθούν με τη φύση και να προστατεύσουν τα δάση της χώρας.
Η δραστηριότητα του forest bathing –«shinrin-yoku» στα ιαπωνικά–, παρά το όνομα, δεν περιλαμβάνει το νερό. Είναι ένα τρόπος διαλογισμού, στη διάρκεια του οποίου ο άνθρωπος καλείται να περπατήσει αργά μέσα σε ένα δάσος και να επικεντρωθεί στις αισθήσεις του για να μυρίζει τα δέντρα και τα λουλούδια, να ακούει τα πουλιά, να δοκιμάζει καρπούς, να αγγίζει τα φύλλα των φυτών.
Οι Ιάπωνες αγκάλιασαν γρήγορα αυτή τη μορφή θεραπείας και τη δεκαετία του ’90 οι ερευνητές άρχισαν να μελετούν τα οφέλη της, καταλήγοντας στο συμπέρασμα που όλοι μας γνωρίζουμε εμπειρικά: η φύση είναι ευεργετική για την ψυχική και σωματική μας υγεία, καθώς, συνδυασμένη και με τη σωματική δραστηριότητα, μειώνει σημαντικά τα συμπτώματα της κατάθλιψης και του άγχους.
Συνεδριάσεις Πλάι στη Θάλασσα
Η διαπίστωση αυτή προτρέπει όλο και περισσότερο επιστήμονες ψυχικής υγείας να κάνουν τις θεραπευτικές τους συνεδρίες σε εξωτερικούς χώρους και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να εκπαιδεύουν άλλους να κάνουν το ίδιο.
Ορισμένοι θεραπευτές μάλιστα, δημιουργούν τα δικά τους προγράμματα σπουδών, παρέχοντας πιστοποίηση. Για παράδειγμα, η Dr Schreiber, η οποία θεωρείται από τις κορυφαίες ειδικούς στην καταπολέμηση του άγχους, ίδρυσε το 2014 το Chesapeake Mental Health Collaborative (CMHC), στο οποίο λίγα χρόνια αργότερα ενέταξε τα Nature Programs & Events, προωθώντας τη σύνδεση με τη φύση ως μέσο αντιμετώπισης ψυχικών παθήσεων (όπως η κατάθλιψη.
Αλλά ακόμη και μεμονωμένοι επιστήμονες ψυχικής υγείας καταφεύγουν σε θεραπείες κοντά στη φύση. Η κλινική ψυχολόγος στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια Maria Nazarian, για παράδειγμα, δεν έχει καν γραφείο. Επιλέγει ή διαδικτυακές συνεδριάσεις ή ψυχοθεραπείες πλάι στη θάλασσα.
Το να κάνεις ψυχοθεραπεία στη φύση μπορεί να είναι παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα. Πόσο άγχος μπορεί να έχει κάποιος όταν βρίσκεται στις χιονισμένες Άλπεις, ή έστω… στο μαγευτικό Καρπενήσι, ή ακόμη ακόμη και στο μικρό πάρκο της γειτονιάς! Ωστόσο, όπως λέει και ο πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας Dr. Petros Levounis, αυτές οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις χρειάζεται να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό.
Προφανώς. Άλλωστε, δεν είναι όλα για όλους. Εκτός από την ευεργετική επίδραση της φύσης, η οποία ισχύει ανεξαρτήτως (θεραπευτικού) πλαισίου.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Τα Δέντρα Σώζουν τις Πόλεις. Το Παράδειγμα της Σιγκαπούρης
