Η καραντίνα επηρεάζει διαφορετικά τον καθένα μας. Εμένα με έβαλε σε μια διαδικασία προβληματισμού σχετικά με το ρόλο της απίθανης συγκυρίας στη ζωή μας. Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι ο “Βίος Παράλληλος” (εκδόσεις Άγρα 1985) του Απόστολου Δοξιάδη. Σε αυτό, ο πολύ προσφιλής συγγραφέας, πραγματεύεται την επίδραση ενός τελείως άσχετου γεγονότος στη ζωή ενός ανθρώπου και πώς αυτό την εξέτρεψε συνολικά από την αρχική της πορεία.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα:
“Θέλοντας να καταλάβουμε, μιλούμε για χαρακτήρες, λόγια και πράξεις και εφέσεις της ψυχής· μήπως όμως όλα ετούτα είναι ασήμαντα σχεδόν, και την μοίρα μας την έφτιαξε ένα παιδάκι την ώρα που έπαιζε τους πεσσούς με τους συντρόφους του, αιώνες πριν γεννηθούμε, σε μια πόλη μακρινή, βαθιά θαμμένη τώρα κάτω από το χώμα, με το όνομα της μόνο στα βιβλία; Ή μία αγράμματη γυναίκα, που χθες της κάηκε το φαγητό στην παρακάτω γειτονιά και αυτό σε κάτι την οδήγησε, και αυτό σε άλλο, και σε άλλο, ώσπου οι συνέπειες των πράξεών της έφτασαν στο ποτάμι της δικής μας της ζωής και του άλλαξαν τελεσίδικα την πορεία χωρίς εμείς να το πάρουμε χαμπάρι; Ή μία κουρούνα που αποφάσισε κάποια στιγμή να γύρει τις φτερούγες της δεξιά αντί για αριστερά, ή ένα βότσαλο τρύπιο που το ‘ρίξε έξω το κύμα, και από κει βρέθηκε στα χέρια ενός μικρού κοριτσιού και κατόπιν κρεμασμένο σε περιδέραιο, στο λαιμό μιας όμορφης γυναίκας; Μήπως ετούτα, και όχι οι προσπάθειες που κάνουμε, ή όσα νομίζουμε επιλογές μας, μήπως ετούτα χαράζουνε κρυφά την ρυμοτομία της ζωής μας;”
Παραλληλίζω το ανωτέρω χωρίο με την παρούσα συνθήκη: ένας Κινέζος πολίτης, σε μια επαρχία, τρώει εκούσια ένα μυρμηγκοφάγο, ο οποίος πρωτύτερα είχε φάει μια νυχτερίδα. Τα “εδέσματα” αυτά περιέχουν έναν θανατηφόρο ιό, άγνωστο μέχρι πρότινος στην κοινωνία. Στη συνέχεια, και έχοντας καταστεί φορέας του κορωνοϊού, διασπείρει ακούσια αυτόν στα πέρατα της γης προκαλώντας χιλιάδες θανάτους και οικονομική καταστροφή.
Προσέξτε: όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς ο ίδιος να μετακινηθεί από τον τόπο διαβίωσης του! Έχουμε κάτι σαν το φαινόμενο της θεωρίας του χάους – μια πεταλούδα χτυπάει τα φτερά της στην Ιαπωνία και έχουμε σεισμό στις ΗΠΑ, όπως έγραψε και προ ημερών στο άρθρο του στην αθηΝΕΑ ο Γιάννης Καρκανέβατος.
Ο Δοξιάδης, έχοντας το μαθηματικό υπόβαθρο, θα ήταν σίγουρα σε θέση να εξηγήσει πολύ καλύτερα από εμένα αυτό που ζούμε σήμερα. Εγώ απλώς παρατηρώ, υφιστάμενος συγχρόνως τις συνέπειες μιας απολύτως εξωγενούς πράξης, που αλλάζει τις ζωές όλων μας και προσπαθώ να διατηρήσω την αισιοδοξία μου.
Εσείς πιστευετέ πως έχετε τον έλεγχο; Μήπως παίζετε με τις πιθανότητες στη ζωή σας; Και εάν ναι, είστε σε θέση να κατονομάσετε τις φορές εκείνες που πέσατε θύμα μιας… απίθανης συγκυρίας;
