Το Euro έγινε ευρύτερα γνωστό στη χώρα μας το 2004. Μπήκε στη ζωή μας, στο λεξιλόγιό μας, με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου από την ελληνική Εθνική Ομάδα.
Το ποδόσφαιρο, ως παιχνίδι, ενώνει όλα τα παιδιά του κόσμου. Ενώνει τους πολίτες κάθε χώρας όταν γιορτάζουν τις επιτυχίες της ομάδας τους. Ενώνει φίλαθλους με διαφορετικό κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο. Δημιουργεί και μίση και πάθη, που οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις, τις οποίες όλες οι χώρες προσπαθούν να προβλέψουν, να διαχειριστούν, να αντιμετωπίσουν.
Το γκολ είναι το επιστέγασμα της προσπάθειας των παικτών, της τακτικής του προπονητή, της ικανότητας του «σταρ» να το κάνει πιο εύκολο σε σχέση με τους υπόλοιπους. Είναι εκείνη η στιγμή που η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα και, πανηγυρίζοντας, γίνονται όλοι ένα κουβάρι. Η στιγμή που πετιούνται όλοι όρθιοι κραυγάζοντας τη χαρά και την ανακούφισή τους, στο γήπεδο αλλά και στο σπίτι και οπουδήποτε οι φίλοι φτιάχνουν παρέες-κερκίδες. Είναι μαγικό το πώς συμβαίνει αυτό, μια διοργάνωση, ένα παιχνίδι, να συγκεντρώνει τα βλέμματα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Στις δύο ώρες που διαρκεί ο αγώνας –πλέον με το Var και τις καθυστερήσεις ο χρόνος έχει επιμηκυνθεί– υπάρχουν πολλές εναλλαγές, απρόοπτα και εξελίξεις που δεν μπορείς να τις προβλέψεις. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτήν την αίσθηση, ότι όλα μπορούν να συμβούν. Είναι από τις ελάχιστες φορές στη ζωή που όλοι τρέφουν ελπίδες γι’ αυτό που θα συμβεί, για την πολυπόθητη ανατροπή της βεβαιότητας. Αλλά και φόβους και αποτροπαϊκές σκέψεις.
Για έναν ολόκληρο μήνα αυτού του σε όλη την Ευρώπη καυτού καλοκαιριού, τα βράδια θα ακούμε, σαν μουσικό χαλί, τη φωνή του σχολιαστή και τα τραγούδια των οπαδών. Γιατί στα γήπεδα τραγουδούν ακατάπαυστα. Μια συνήθεια, ένας θεσμός πια, που ξεκίνησε από τους Άγγλους για να περάσει ως κουλτούρα και στους υπόλοιπους οπαδούς όλων των ομάδων που αυτές τις μέρες βρίσκονται στη Γερμανία. Τραγουδούν και δημιουργούν viral εικόνα, πολύτιμο δώρο για τους σκηνοθέτες που καλύπτουν τους αγώνες. Σαν χορός σε αρχαία παράσταση.
Αυτό για το οποίο προσπαθεί μετά κόπων και βασάνων η πολιτική, καταρχήν τη συμμετοχή, το καταφέρνει το ποδόσφαιρο εύκολα, σε κάθε παιχνίδι.
Δεν είναι περίεργο που οι οπαδοί έχουν γίνει και επίσημα «μέρος» του προϊόντος. Πάντα ήταν, αλλά πλέον είναι τόσο δυνατές οι εικόνες, που πολλές φορές η κάμερα ταξιδεύει στις κερκίδες για να μας μεταφέρει με κοντινά πλάνα τη μοναδική γηπεδική ατμόσφαιρα.
Για τους παίκτες κάθε αγώνας σημαίνει πολλά. Κάθε παιχνίδι που κερδίζουν τους φέρνει πιο κοντά στον στόχο τους. Που είναι ένας, να φτάσουν όσο πιο μακριά γίνεται. Η πλειονότητα των παικτών παίζει στα μεγάλα πρωταθλήματα της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας. Βλέπεις Κροάτες, Βέλγους, Αυστριακούς και πολλούς άλλους να κάνουν καριέρα στις μεγάλες ομάδες. Βλέπουμε σε ένα παιχνίδι την «ενοποιημένη Ευρώπη». Αυτό για το οποίο προσπαθεί μετά κόπων και βασάνων η πολιτική, καταρχήν τη συμμετοχή, το καταφέρνει το ποδόσφαιρο εύκολα, σε κάθε παιχνίδι.
Βλέποντας άντρες που έχουν περάσει τα 35 να είναι κομμάτι του παιχνιδιού και να πανηγυρίζουν σαν μικρά παιδιά σε κάθε φάση, νιώθεις ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη του αθλητισμού. Γιατί μόνο το παιχνίδι φέρνει πιο κοντά στην ουσία και στον πυρήνα του τον άνθρωπο. Και το παιχνίδι τίποτα δεν μπορεί να το αντικαταστήσει.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Tara VanDerveer | Τρίποντα στα 70
