Η διαχρονικότητα του «Περιμένοντας τον Γκοντό», αν και πρόκειται για πολυπαιγμένο έργο, είναι αναμφισβήτητη, προσελκύοντας το ενδιαφέρον του θεατή με την εικαστική απόδοση του ποιητικού λόγου του Ιρλανδού συγγραφέα. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος επιλέγει να δώσει μια σύγχρονη οπτική στο έργο του Samuel Beckett και «ζωγραφίζει» σκηνοθετικά σε έναν λευκό καμβά με πηγή αναφοράς τον ίδιο τον συγγραφέα.
Με την επιλογή στη χρωματική παλέτα ενός αχρωματικού γκρι, βλέπει στο ανοιχτό μινιμαλιστικό συμβολικό κείμενο ότι δεν υπερτερεί η άσπρη ή η μαύρη πλευρά αυτής της άχρονης αναμονής για την άφιξη του Γκοντό, αλλά η αλήθεια του λόγου του Beckett στο ανάμεσα.
Στον κατά Μοσχόπουλο «Γκοντό», οι ήρωες αναγιγνώσκονται ως επιζώντες σε έναν κόσμο που φαίνεται ατελείωτα δυστοπικός, ερημικός στον ορίζοντα, κάτι το οποίο προκύπτει από τη σκηνική εντύπωση. Σε ένα σκηνικό χώρο –προϊόν καταστροφής– όπου προοιωνίζεται ότι το παρόν θα είναι το ίδιο με το μέλλον, ενώ το χθες επεκτείνεται και στο παρόν. Εστραγκόν και Βλαδίμηρος ως δύο ερείπια της ζωής μένουν βασικοί άξονες στο έργο, μαζί με το μοναδικό δέντρο σημάδι της χοροχρονικής φθοράς.
Εκκωφαντική Σιωπή
Το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» αποτελεί θεατρική σταθερά και για έναν έμπειρο σκηνοθέτη, όπως είναι ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ως κείμενο προς παράσταση επιδέχεται ελευθερίες στη δραματουργική προσέγγιση βάσει των αυστηρών σκηνικών οδηγιών του συγγραφέα.
Η περιώνυμη αναμονή της προσέλευσης του Γκοντό, ως από μηχανής Θεού, επιτείνει τους φαινομενικά απλοϊκούς αλλά ουσιαστικούς διαλόγους, που αναδεικνύουν την εκκωφαντική σιωπή που κρύβει συναισθήματα απέραντης μοναξιάς και απόγνωσης στον ασαφές χρονικό τόπο και στην ανάγκη συναισθηματικού δεσίματος και αλληλεξάρτησης. Ο χειμαρρώδης παραληρηματικός λόγος του Λάκυ, ο οποίος δίνει κίνηση στον χρόνο μαζί με τον Πόντζο άμα τη εμφανίσει τους τη δεύτερη φορά, έχει μια δυναμική στο κλειστό σύμπαν των εγκλωβισμένων πρωταγωνιστών.
Στην παράσταση, λόγος και εικόνα συνδιαλέγονται δημιουργικά και παράγουν μια ρέουσα δραματουργικά και καλλιτεχνικά συνθήκη, ως απόρροια της αποτελεσματικής σύμπραξης του Θωμά Μοσχόπουλου ως σκηνοθέτη, της Δηούς Καγγελάρη στη δραματουργική επεξεργασία, του Κορνήλιου Σελαμσή ως συμβούλου προσωδίας, του Βασίλη Παπατσαρούχα για τα σκηνικά και τα κοστούμια που αποτυπώνουν τα σημάδια συντριβής, εγκατάλειψης και ματαιότητας της αναμονής, του Χρήστου Στρινόπουλου για την επιμέλεια της κινησιολογίας της παράστασης με τα στοιχεία μιας μοντερνιστικής κλοουνερί, και των άλλων συνεργατών.
Οι Πάνος Παπαδόπουλος και Τάσος Ροδοβίτης ως συνοδοιπόροι επί σκηνής ερμηνεύουν αντίστοιχα το δίδυμο Βλαδίμηρος-Εστραγκόν εκφράζοντας την ανάγκη για νόημα σε έναν σκονισμένο αβέβαιο, άγονο, γεμάτο συντρίμμια κόσμο. Με ανεπιτήδευτη απλότητα, ο Πάνος Παπαδόπουλος εμβαθύνει στον χαρακτήρα του Βλαδίμηρου και μεταβάλλεται σε λαϊκό στοχαστή της ζωής, σε μια αρμονική σκηνική συνύπαρξη με τον Τάσο Ροδοβίτη ως Εστραγκόν, κατά την οποία ενισχύεται η αφέλεια και το αίσθημα της αδράνειας, της πλήξης και της μοναξιάς κατά την αναμονή. Ο Γιάννης Σαμψαλάκης ως γκροτέσκο ιδιόρρυθμος αλαζόνας Ποτζό ισορροπεί τα χαρακτηριστικά του αυταρχισμού με εκείνα ενός performer, αποφεύγοντας μια τυπική και αποστειρωμένη ερμηνεία. Στον ρόλο του Λάκυ ο Γιάννης Βαρβαρέσος, έρμαιο στα χέρια του Πότζο, εκφωνεί τον –χωρίς ειρμό, αρχή και τέλος– λόγο του δίνοντάς του κίνηση. Στον ρόλο του Αγοριού ο Πέτρος Δημοτάκης.
Εν κατακλείδι, μας παραδίδεται ένα έργο που σε κάθε του αναπαράσταση αναγεννιέται διατηρώντας την μπεκετική του μήτρα και αναδεικνύοντας τους διαλόγους και τις παύσεις κατά την αέναη προσμονή του Γκοντό.
- Το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» παρουσιάζεται στο Θέατρο Πόρτα μέχρι τις 13 Απριλίου.
Συντελεστές
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου | Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος | Δραματουργία: Δηώ Καγγελάρη | Σύμβουλος προσωδίας: Κορνήλιος Σελαμσής | Σκηνικά-κοστούμια-video teaser: Βασίλης Παπατσαρούχας | Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος | Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Στρινόπουλος | Βοηθός σκηνοθέτη: Στέλιος Θεοδώρου | Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Σταύρος Μπαρμπουνάκης | Γραφιστική επιμέλεια: Χ. Κοροβέση, Μ. Γαμπιεράκης (Mavra Gidia)
Παίζουν: Βλαδίμηρος – Πάνος Παπαδόπουλος, Εστραγκόν – Τάσος Ροδοβίτης, Πότζο – Γιάννης Σαμψαλάκης, Λάκυ – Γιάννης Βαρβαρέσος, Αγόρι – Πέτρος Δημοτάκης
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Το Φεστιβάλ της Πραγματικής Πραγματικότητας
