Όταν κάποιος σκέφτεται ένα πιθανό ταξίδι στο Βέλγιο, συνήθως έρχονται στον νου πόλεις όπως οι Βρυξέλλες, η Γάνδη, η Μπριζ. Λίγοι θα βάλουν στο πλάνο και την Αμβέρσα. Και όμως, αυτό το λιγότερο τουριστικό αλλά ιστορικό λιμάνι έχει πολλά να προσφέρει.
Έχουν περάσει 10 χρόνια και πλέον από τότε που την επισκέφθηκα για πρώτη φορά. Δεν είναι ακριβώς η πόλη που λες «όμορφη, θα ξανάρθω», κι όμως, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, βρισκόμουν πάλι εκεί, είτε περαστικός είτε για ένα βράδυ.
Πλέον την έχω ταυτίσει με μουσική και συναυλίες. Στο γιγαντιαίο Παλέ ντε Σπορ της Αμβέρσας έχουν φιλοξενηθεί οι πιο μεγάλοι καλιτέχνες, τόσο λόγω του μεγέθους του όσο και της κεντρικής του τοποθεσίας ανάμεσα σε Βέλγιο και Ολλανδία. Εκεί είχα δει το τελευταίο (μέχρι στιγμής) tour της Lana Del Rey αλλά και το πιο πρόσφατο πέρασμα της Dua Lipa. Σε ένα ανοιχτό θέατρο δάσους, λίγο πιο έξω, αλλά και στο μέγαρο μουσικής της πόλης, είχα δει τους Βέλγους Hooverphonic να μαγεύουν με το «Mad About You», υπό τη συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας. Βλέποντας το βίντεο στο YouΤube, πολλές φορές εγγράφεται στη σκέψη αλλά και στις αισθήσεις μου το «ήμουν κι εγώ εκεί».
Το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις συνήθως φτάνοντας στην πόλη είναι ο σιδηροδρομικός σταθμός. Ανακαινισμένος το 2007, έχει τρία επίπεδα τρένων και έναν επιβλητικό χώρο αναμονής από άλλες εποχές, σχεδόν βγαλμένο από βιβλίο της Agatha Christie. Σε κάθε πέρασμα δεν παραλείπω να κάνω μια στάση στον πάγκο που φτιάχνει φρέσκες βάφλες Λιέγης, ίσως τις καλύτερες της πόλης.
Πέρα όμως από τις τυπικές εικόνες μεσαιωνικών κτιρίων που αντικρίζεις και αλλού, η Αμβέρσα έχει να προσφέρει κρυφά μονοπάτια, hip γειτονιές γεμάτες vintage stores, γκαλερί και στιλάτα καφέ/μπιστρό.
Βγαίνοντας από τον σταθμό, μπορείς να επιλέξεις να κατέβεις προς το ποτάμι, περνώντας από μια σειρά εστιατόρια και καφέ, που δείχνουν αμέσως την εξωστρέφεια της Αμβέρσας σε σχέση με άλλες πόλεις του Βελγίου. Όλα αυτά στη σκιά του κέντρου διαμαντιών, της γειτονιάς από την οποία περνάει το 85% του παγκόσμιου εμπορίου των πολύτιμων αυτών λίθων. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ έγινε το 2003 η μεγαλύτερη ληστεία διαμαντιών στην ιστορία.
Συνεχίζοντας τη διαδρομή στον κεντρικό δρόμο, ξεκινάει η εμπορική ζώνη, η οποία καταλήγει στο ιστορικό κέντρο. Εννοείται ότι μιλάμε για πεζοδρομημένες ζώνες, όπως στις περισσότερες πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης. Πέρα όμως από τις τυπικές εικόνες μεσαιωνικών κτιρίων που αντικρίζεις και αλλού, η Αμβέρσα έχει να προσφέρει κρυφά μονοπάτια (όπως το Vlaeykensgang, απομεινάρι της «παλιάς» Αμβέρσας), hip γειτονιές γεμάτες vintage stores, γκαλερί και στιλάτα καφέ/μπιστρό.
Ο χαρακτήρας των τελευταίων υπερθεματίζει το γεγονός ότι η Αμβέρσα ακροβατεί ανάμεσα στο βιομηχανικό υπόβαθρο (λόγω του λιμανιού και των διαμαντιών), στο κλίμα ανάπτυξης (λόγω του πανεπιστημίου και ινστιτούτων όπως το Nokia Bell Labs με τους 1.300 εργαζομένους) και ενός χαμηλού τουριστικού προφίλ, που προσελκύει κυρίως επισκέπτες από γειτονικές χώρες. Παρότι η πόλη βρίσκεται στο φλαμανδικό κομμάτι του Βελγίου (οι κάτοικοι μιλάνε Ολλανδικά), θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η ατμόσφαιρα είναι, σε ορισμένα σημεία, περισσότερο γαλλική.
Το Λιμεναρχείο της Αμβέρσας, αν και στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο, το 2016 ενισχύθηκε με την προσθήκη μιας φουτουριστικής υποδομής στη στέγη του. Με ένα σχήμα που προσομοιάζει σε πλοίο και διαμάντι ταυτόχρονα, το τελευταίο έργο της Zaha Hadid παραδόθηκε μετά τον θάνατό της και σφραγίζει την κληρονομιά που άφησε πίσω της.
Φτάνοντας στο ποτάμι κατά το ηλιοβασίλεμα, «πετάγεται» ανάμεσα στα αυτοκίνητα και σε ξαφνιάζει το κάστρο Het Steen, υπενθυμίζοντας ότι αυτή η σύγχρονη πόλη υπήρξε κάποτε μεσαιωνική. Όσοι έχουν διάθεση εξερεύνησης, μπορούν να διασχίσουν το τούνελ της Αγίας Άννας, ένα νοσταλγικό πέρασμα για πεζούς, που περνάει κάτω από το ποτάμι και σου δίνει τη δυνατότητα να δεις την πόλη από την αντίπερα όχθη, κάτι που θυμίζει, τηρουμένων των αναλογιών, το τούνελ που ενώνει το Γκρίνουιτς με το ανατολικό Λονδίνο.
Λίγο έξω από την πόλη, μια σχετικά πρόσφατη προσθήκη είναι το μουσείο aan de Stroom. Ακόμα κι αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για ιστορία η εθνογραφία, το μουσείο διαθέτει ένα ανοιχτό πανόραμα στον 10ο όροφο (δωρεάν προσβάσιμο σε όλους) με θέα όλη την πόλη. Πιο πέρα, το Λιμεναρχείο της Αμβέρσας, αν και στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο, το 2016 ενισχύθηκε με την προσθήκη μιας φουτουριστικής υποδομής στη στέγη του. Με ένα σχήμα που προσομοιάζει σε πλοίο και διαμάντι ταυτόχρονα, το τελευταίο έργο της Zaha Hadid παραδόθηκε μετά τον θάνατό της και σφραγίζει την κληρονομιά που άφησε πίσω της η κορυφαία ίσως γυναίκα αρχιτέκτονας του 21ου αιώνα. Προς τιμήν της, η πλατεία μπροστά από το κτίριο έχει πάρει το όνομά της.
Μερικές ενδιαφέρουσες επιλογές για φαγητό και καφέ είναι το Cafematic, το ατμοσφαιρικό Mjiams και το κλασικό Le Pain Quotidien (το τελευταίο είναι αλυσίδα που ξεκίνησε από το Βέλγιο και έχει επεκταθεί στην Αμερική). Δεν πρέπει να παραλείψει κανένας να φάει αυθεντικό χειροποίητο τιραμισού στο Nono, το οποίο είναι στα πρότυπα του Pompi στη Ρώμη (ίσως και καλύτερο). Για βραδινό, η καλύτερη πιτσαρία ίσως στην περιοχή είναι η Barbarella, με την ασυνήθιστη πίτσα χταπόδι. Για όσους θέλουν να ταξιδέψουν σε μιαν άλλη εποχή, υπάρχει πάντα το Piano Βar bvba.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Μουσικό Φεστιβάλ Χίου | Γιορτή της Μουσικής και των Ανθρώπων
