Τι ήταν κι αυτό! Ναι, «ήμουν κι εγώ εκεί», στη συναυλία των Coldplay στην Αθήνα, το Σάββατο 8 Ιουνίου 2024.
Κι όταν επιστρέφω από συναυλίες με «αυτό» το μεγάλο χαμόγελο στα χείλη, τα αυτιά όσο πρέπει βουλωμένα, τα πόδια πονεμένα –αφού εξακολουθώ να προτιμώ τη γλυκιά ταλαιπωρία της «αρένας»– και το μυαλό γεμάτο εικόνες, τότε έχω περάσει πάαααρα πολύ ωραία!
Και τώρα; Γράφω αυτές τις γραμμές ακούγοντας Coldplay, σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι: τι έκανε το live αυτό τόσο ξεχωριστό που θα το θεωρώ ένα από τα καλύτερα της ζωής μου;
Αναμφισβήτητα, ήταν μια εντυπωσιακή, θεαματική παραγωγή! Με εξαιρετική οργάνωση, τόσο από την πλευρά του συγκροτήματος όσο και από τους Έλληνες διοργανωτές, που αξίζουν συγχαρητήρια. Πάρα πολύ καλός ήχος, τρία (!) stages κατά μήκος του σταδίου, οι Coldplay σε μεγάλα κέφια και ένα κοινό χαρούμενο, γενναιόδωρο σε συναίσθημα και διψασμένο για κάτι «μεγάλο».
Δυνατός συνδυασμός όλα αυτά, που μαζί με το «αταξινόμητο» μουσικό genre που παίζουν οι Βρετανοί (αμιγώς ούτε pop, ούτε rock, ούτε χορευτική, ούτε indie, αλλά και όλα αυτά μαζί) και τα φαντασμαγορικά εφέ, αποτέλεσαν εγγύηση μιας συναρπαστικής μουσικής εμπειρίας.
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο αυτά που –δικαίως– χαρακτηρίζουν τα live των Coldplay «αξέχαστα». Δεν είναι αυτά που με έκαναν να νιώσω τόσο «γεμάτη» φεύγοντας από τη συναυλία. Τι ήταν λοιπόν;
Κατ’ αρχάς, η έντονη οικολογική ταυτότητα της διοργάνωσης. Είναι γνωστή η ευαισθητοποίηση των Coldplay σε περιβαλλοντικά θέματα. Μάλιστα, η παγκόσμια περιοδεία «Music Of The Spheres World Tour 2024», που ξεκίνησε από τη χώρα μας, συνοδεύεται από ένα ολοκληρωμένο σύνολο πρωτοβουλιών βιωσιμότητας και περιβαλλοντικών δεσμεύσεων: χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειες στα live, ανανεώσιμα καύσιμα για τις μεταφορές των ίδιων, των συνεργατών και του εξοπλισμού τους, φυτεύουν ένα δέντρο για κάθε εισιτήριο που πωλείται.
Μας παρότρυναν να φέρουμε επαναχρησιμοποιούμενα μπουκάλια νερού, να διασκεδάσουμε στις ειδικές πλατφόρμες και τα στατικά ποδήλατα τροφοδοτώντας ενεργειακά τη σκηνή, πρόβαλλαν τις οργανώσεις και τα προγράμματα που υποστηρίζουν/υποστηρίζουμε με το εισιτήριό μας και που ασχολούνται με αναδάσωση, καθαρισμό ωκεανών, συντήρηση του περιβάλλοντος, αποκατάσταση του εδάφους, μείωση της ποσότητας CO2 στην ατμόσφαιρα, πράσινη και βιώσιμη τεχνολογία, περιβαλλοντικό δίκαιο (δείτε εδώ περισσότερα). Μας θύμισαν με τον καλύτερο τρόπο πως είμαστε πολίτες του κόσμου και μας ενθάρρυναν να το αποδείξουμε.
Διόλου τυχαία, οι συναυλίες του tour χωρίζονται θεματικά/μουσικά σε 4 μέρη με τους «συμπαντικούς» τίτλους: «Planets», «Moons», «Stars», «Home».
Απολαύσαμε αγαπημένα τραγούδια του συγκροτήματος (δείτε εδώ το setlist) και ζήσαμε ένα δίωρο πάρτι, μια οικουμενική, μουσική γιορτή με bonus μπόλικα εφέ: χρώματα παντού –συμβάλλαμε και εμείς σε αυτό με τα βραχιολάκια led που μοιράστηκαν σε όλους μας και συντονίζονταν με τη μουσική–, μπαλόνια, άπειρο κονφετί, μαριονέτες, εξωγήινους, πυροτεχνήματα!
Φανταστικό σόου, ομολογουμένως! Αλλά αυτό που «δούλεψε» περισσότερο μέσα μου εκείνη τη βραδιά ήταν κάτι άλλο. Ήταν η σύνδεση.
Εκείνη η παράδοξη αλλά δυνατή αίσθηση επικοινωνίας και οικειότητας με 60.000+ διαφορετικούς ανθρώπους. Όλων των φύλων, φυλών, εθνικοτήτων, ηλικιών. Μια ενωτική διάθεση που ενθάρρυνε τόσο όμορφα ο frontman Chris Martin σε κάθε ευκαιρία.
Χαρισματικός μουσικός και performer και συνάμα σεμνός, προσιτός, χαμογελαστός, απίστευτα επικοινωνιακός.
Κάποια σημεία που ξεχώρισα; Το τραγούδι στη νοηματική, η ακομπλεξάριστη αμηχανία του όταν ανέβασε στη σκηνή δύο κορίτσια για να τραγουδήσουν παρέα και ξέχασε τα λόγια του τραγουδιού που του ζήτησαν, η έγνοια του να περάσει καλά καθένας και καθεμιά μας, η ευγνωμοσύνη και τα άπειρα «ευχαριστώ» που μας είπε, η τρυφερότητα με την οποία αφιέρωνε στιχάκια στα random αλλά τόσο τυχερά πλάσματα από το κοινό που «κλείδωνε» η κάμερα, η ευγενική του παρότρυνση «your phone in your pocket, your hands in the sky, that’s the way we’re gonna make the whole place fly», για να κατεβάσουμε τα κινητά τηλέφωνα σε ένα και μοναδικό τραγούδι ώστε απλώς να ζήσουμε τη μοναδική στιγμή που «μας ανήκει» και να βρεθούμε σε έναν «Ουρανό γεμάτο Αστέρια».
Και τελικά, η έμπνευση. Πως «αυτή τη στιγμή είμαστε 60.000 άνθρωποι σε έναν όμορφο χώρο και δεν θα ξαναβρεθούμε ποτέ ξανά μαζί. Και περνάμε ωραία και συνυπάρχουμε αρμονικά. Κι αυτό είναι το πιο σπουδαίο μήνυμα θετικής ενέργειας που μπορούμε να στείλουμε σε όλο τον κόσμο! Αγάπη!».
Υou may say I’m a dreamer… αλλά θα συνεχίσω να πιστεύω στην αγάπη.
Επέστρεψα σπίτι λίγο πιο αισιόδοξη. Χαμογέλασα με τον χρωματιστό –οικολογικό σίγουρα– χαρτοπόλεμο που έπεσε από τα ρούχα μου. Έχω στο μυαλό και στην καρδιά τις μαγικές ανθρώπινες στιγμές που έζησα. Και τη χαρά και ελπίδα πως ευτυχώς, ναι, τελικά «We Are All Made of Music».
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Συναυλίες | Πόσο «Πράσινη» Είναι η Μουσική… Ενέργεια;
Tips για Ένα Συναυλιακό Καλοκαίρι που δεν θα Σπάσει το Ταμείο
