Συγγραφείς! Ποιοι και ποιες είναι τελικά; Τι περνάει από το μυαλό τους και με ποιον τρόπο φτάνουν να αποτυπώσουν στο χαρτί τις ιστορίες που σκαρφίζονται; #ExRay: η στήλη του newsletter μας για το βιβλίο, ο τίτλος της οποίας είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Ex Libris και τη λέξη «ακτινογραφία» αγγλιστί (x-ray), φιλοξενεί κάθε φορά έναν/μία συγγραφέα.
Με χιουμοριστική διάθεση αλλά και αγνή, πραγματική περιέργεια, τους καλούμε να καταθέσουν ό,τι προαιρούνται από τα εσώψυχά τους και να αυτοσχεδιάσουν, απαντώντας σε 10 –φαινομενικά απλές– ερωτήσεις. Καλεσμένος αυτού του μήνα, ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης.
Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης γεννήθηκε το 1956 στο Παλαιοχώρι Παγγαίου Καβάλας. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και δίδαξε αγγλικά στη δημόσια εκπαίδευση.
Έχει γράψει έντεκα μυθιστορήματα, τέσσερις συλλογές διηγημάτων, μία νουβέλα και έναν θεατρικό μονόλογο. Το μυθιστόρημα «Ζωή Μεθόρια» τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2016. Η νουβέλα «Το Τραγούδι του Πατέρα» βραβεύτηκε με το Βραβείο «Νίκος Θέμελης» του περιοδικού «Ο Αναγνώστης» (2019) και η συλλογή διηγημάτων «Η Νοσταλγία της Απώλειας» με το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού (2022).
Βιβλία του μεταφράστηκαν στην Αίγυπτο, στη Δανία, στη Γαλλία. Διηγήματά του διδάσκονται στην εκπαίδευση, ενώ ένα κείμενό του ήταν θέμα της Έκθεσης στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 2020.
Στο Κανάλι της Βουλής το 2016 παρουσίασε τη σειρά εκπομπών για το βιβλίο «Ο Λόγος της Γραφής».
Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε;
«Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα». Μου το δώρισε η νονά μου, ήμουν στο δημοτικό, ήταν μια εικονογραφημένη έκδοση. Έκλαψα από συγκίνηση και θύμωσα με τον κύριο Andersen που άφησε να πεθάνει το κοριτσάκι· μέχρι σήμερα αναρωτιέμαι αν όντως είναι μια ιστορία για μικρά παιδιά.
Όμως το επόμενο βιβλίο, κάποια διηγήματα του Παπαδιαμάντη διασκευασμένα για παιδιά, μου άρεσε τόσο πολύ που το διάβαζα κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ ξανά και ξανά, ελπίζοντας να συναντήσω τους ήρωές του στα όνειρά μου.
Το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο; (Ναι, κάντε του διαφήμιση!)
Η Κουκίδα στη Νέα Σμύρνη, στην πλατεία, μόλις πεντακόσια μέτρα από το σπίτι μου. Το κρατάνε η Στέλλα και ο Γιάννης τώρα, τρίτη φουρνιά ιδιοκτητών. Ίσως είναι το πιο παλιό βιβλιοπωλείο της περιοχής, πάνω από τριάντα χρόνια, πολύ μικρό και αμιγώς βιβλιοπωλείο με καλές επιλογές.
Περνάω τακτικά για την καλημέρα μου και συναντάω αρκετούς βιβλιόφιλους που το επισκέπτονται, οπότε κάνουμε ωραίες συζητήσεις. Πολλές φορές μάλιστα τους συστήνω βιβλία –όχι τα δικά μου– εννοείται!
Συγγραφέας που θα καλούσατε σε δείπνο; (Ή μήπως σε δείπνο… κυανίου; Διευκρινίστε όμως για να μη γίνει κάποιο λάθος!)
Τη Marguerite Yourcenar. Μια υπέροχη, σοφή συγγραφέα που έζησε και έγραψε ταγμένη στην υψηλή λογοτεχνία.
Βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει;
Το πολύτομο αριστούργημα «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» του Marcel Proust. Και με την ευκαιρία που θα το έγραφα θα το… τελείωνα, μιας και είμαι από καιρό στον προτελευταίο τόμο!
Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα;
Διαβάζω πολλά βιβλία ταυτόχρονα. Το πρωί δοκίμια, το απόγευμα μυθοπλασία. Αυτή την περίοδο τελειώνω το απαιτητικό μυθιστόρημα «Θάλασσα, Θάλασσα» της Iris Murdoch, μελετώ αργά και απολαυστικά την «Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου» του Βρασίδα Καραλή και, στο ενδιάμεσο, βουτάω στα σπαρταριστά διηγήματα του Σωτήρη Δημητρίου «Μια Μαρίνα Τζάφου». Αυτός ο κύκλος βέβαια αλλάζει κάθε 7-10 μέρες.
Αλήθεια, γιατί γράφετε;
Πιθανώς γιατί δεν μπορούσα να το αποφύγω, μιας και έγραφα από τα 14 και δεν σταμάτησα από τότε. Μάλλον το είχα και στο γονίδιο.
Γράφω γιατί μου αρέσει να διηγούμαι ιστορίες σε φίλους, σε αναγνώστες, σε έναν κόσμο που ασχολείται με την ελληνική πεζογραφία. Φροντίζω οι ιστορίες μου να είναι δουλεμένες γλωσσικά και υφολογικά και να τέρπουν χωρίς να γίνονται με το ζόρι «απολαυστικές». Ποτέ δεν έγραψα από παραγγελία ή γιατί ένα θέμα πουλάει στην αγορά του βιβλίου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή σας; (Όχι απαραίτητα από τον χώρο των Γραμμάτων.)
Ο κινηματογράφος. Έβλεπα από παιδί σινεμά στο χωριό, είχα απίστευτο πάθος, έτρεχα κάθε μέρα που άλλαζε η ταινία και μετά έγραφα και μια μικρή κριτική στο ημερολόγιό μου.
Ακόμη και σήμερα –αν όχι κάθε μέρα– βλέπω μια ταινία στην Εrtflix, στην ARTE και σε άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες και φυσικά πηγαίνω στον κινηματογράφο. Στο πατάρι έχω και μια συλλεκτική συλλογή DVD εκατοντάδων ταινιών.
Σελιδοδείκτης, τσάκισμα σελίδων ή «λίγο μπρος, λίγο πίσω δεν χάθηκε ο κόσμος»;
Ποτέ δεν τσακίζω τις σελίδες! Έχω πάντα σελιδοδείκτες: τους κανονικούς, τα post-it (που, μεταξύ μας, είναι και οι πιο… κολλητικοί). Κρατάω σημειώσεις πάνω στα βιβλία, όμως μόνο με μολύβι, όταν θέλω να αποτυπώσω μια σημαντική λεπτομέρεια.
Επίσης, έχω «μνήμη σελίδας», δηλαδή μπορώ να δω εκτός βιβλίου τη σελίδα και πού έχω σταματήσει.
Γενικά σκανάρω με μια ματιά ολόκληρη τη σελίδα όταν διαβάζω. Είχα εξασκηθεί από παιδί και φοιτητής να διαβάζω γρήγορα και προσεκτικά. Τώρα πια έχω χαμηλώσει ταχύτητες και απολαμβάνω τη βραδύτητα της ανάγνωσης.
Τι εκτιμάτε σε έναν εκδοτικό οίκο;
Ο εκδοτικός οίκος είναι το δεύτερο σπίτι σου. Έχει μεγάλη σημασία πού εκδίδεις τα βιβλία και ποια είναι η σχέση σου μαζί του.
Βρίσκομαι αποκλειστικά στις εκδόσεις Πατάκη από το 2001 και ίσως είμαι από τους πρώτους συγγραφείς με τους οποίους ξεκίνησε η σειρά της ελληνικής λογοτεχνίας, που έχει απογειωθεί έκτοτε κερδίζοντας αναγνώστες και βραβεία. Αισθάνομαι εκεί ασφαλής και τυχερός.
Με τι κάνει ιδανικό ζευγάρι ένα βιβλίο;
Μόνο με τον αναγνώστη του ζευγαρώνει ένα βιβλίο, είναι μια σχέση προσωπική, σχεδόν ερωτική. Γι’ αυτό να μη δανείζετε τα βιβλία που αγαπήσατε με πάθος, γιατί μπορεί να τα «φτιάξουν» με τον καλύτερο φίλο ή την καλύτερη φίλη σας.
http://teogrigoriadis.blogspot.com/
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
10 Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Κωνσταντία Σωτηρίου
