Έχοντας υπάρξει θεραπεύτρια και συνοδοιπόρος σε περιστατικά γυναικών που, είτε ως παιδιά, είτε ως έφηβες έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, ενώ παράλληλα μελετάω την σεξουαλική λειτουργία του ανθρώπου σε όλες τις φάσεις ζωής και ηλικίες του, αισθάνθηκα ότι δεν μπορώ να μείνω αμέτοχη στις εξελίξεις των ημερών.
Είναι σύνηθες όταν μια γυναίκα εξομολογηθεί δημοσίως αυτό το τόσο βαρύ βίωμα, πολλές γυναίκες βρίσκουν την υπερ-δύναμη (γιατί ναι, χρειάζεται υπέρ του δέοντος δύναμη για μια τέτοια αποκάλυψη) να ακολουθήσουν το παράδειγμά της και να αποκαλύψουν και τη δική τους οδυνηρή αλήθεια που τις στιγμάτισε. Όταν ένα βάρος μοιράζεται, γίνεται πιο ελαφρύ. Μην αναρωτιέστε λοιπόν γιατί, όταν ένας άνθρωπος καταφέρνει να εξομολογηθεί κάτι τόσο δύσκολο, τότε υπάρχει ένα ντόμινο αποκαλύψεων και από άλλους.
Η εξιστόρηση ενός τέτοιου ισχυρού τραύματος στη ζωή ενός ανθρώπου, και ειδικά στην τρυφερή παιδική ή την εξαιρετικά καθοριστική και ευάλωτη εφηβική ηλικία, είναι δύσκολη, ακόμα κι αν συμβαίνει μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο μ’ έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
Η αποκάλυψη μιας σεξουαλικής κακοποίησης είναι για το θύμα η αναβίωση του τραυματικού γεγονότος, καθώς είναι αναμενόμενο ότι θα υπάρξουν πολλές ερωτήσεις, σχόλια, εκφράσεις έκπληξης, ίσως και λύπησης προς το πρόσωπό του. Από μόνη της η εξιστόρηση ενός τέτοιου γεγονότος ξυπνά στην ψυχή, αλλά και στο σώμα, επίπονες μνήμες.
Σκεφτείτε πόσο ακόμα πιο βαρύ και δύσκολο γίνεται για το θύμα αυτό όταν άνθρωποι του περιβάλλοντος του, φιλικού, οικογενειακού αλλά και η ευρύτερη κοινωνία, θέτουν υπό αμφισβήτηση το συμβάν. Πόσοι άλλοι άνθρωποι που βρέθηκαν σε παρόμοια θέση θα βρουν το κουράγιο να βγουν και να μιλήσουν ανοιχτά για τη δική τους σεξουαλική κακοποίηση;
Η εξιστόρηση ενός τέτοιου ισχυρού τραύματος στη ζωή ενός ανθρώπου, και ειδικά στην τρυφερή παιδική ή την εξαιρετικά καθοριστική και ευάλωτη εφηβική ηλικία, είναι δύσκολη, ακόμα κι αν συμβαίνει μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο μ’ έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Από την εμπειρία μου, οι γυναίκες με τις οποίες έχω δουλέψει στη θεραπεία χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να ανοιχτούν και να εκμυστηρευτούν αυτό που βαραίνει την ψυχή τους, αλλά και το σώμα τους.
Χρειάστηκε η θεραπευτική σχέση να χτιστεί σε γερά θεμέλια ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν να αναφέρονται σε αυτό το γεγονός, αλλά και ακόμα περισσότερες ώρες συνεδριών προκειμένου να καταφέρουν να μπορέσουν να περιγράψουν επακριβώς αυτό που συνέβη και τις έχει καθορίσει.
Σκεφτείτε, αν ένας άνθρωπος χρειάζεται τόσο χρόνο, εμπιστοσύνη, δύναμη και κουράγιο για να μιλήσει σ’ ένα ασφαλές πλαίσιο, σ’ έναν άνθρωπο που γνωρίζει ότι δε θα τον κρίνει, αλλά αντιθέτως είναι εκεί για να τον στηρίξει και να του μαλακώσει τις πληγές, πόσο δύσκολο είναι να μιλήσει σε φίλους, συναδέλφους, συγγενείς και φυσικά στην κοινωνία ολόκληρη!
Και όχι, καμία από τις γυναίκες που έφτασαν σε εμένα δεν ήρθε την επόμενη μέρα, τον επόμενο μήνα της κακοποίησης. Έμειναν χρόνια στη σιωπή. Χρόνια στη σιωπή ακόμα και από τις ίδιες τους τις οικογένειες, τα αδέρφια τους, ακόμα και την ίδια τους τη μητέρα. Όταν λοιπόν σηκώνετε το δάχτυλο και θέτετε το ερώτημα “Καλά, τώρα το θυμήθηκε;”, αναλογιστείτε όλα τα παραπάνω και θα καταλάβετε γιατί.
Τι σημαίνει σωματικά/οργανικά μία σεξουαλική κακοποίηση;
Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι μόνο όταν υπάρχει διεισδυτικό σεξ, δηλαδή όταν ένας άντρας εισάγει το πέος του στο κόλπο μιας γυναίκας, αλλά και όταν χρησιμοποιεί τα χέρια του ή οποιοδήποτε άλλο μέλος του σώματός του προκειμένου να έρθει σε επαφή με οποιοδήποτε σημείο του σώματος μιας γυναίκας ή ενός κοριτσιού – αν μιλάμε για ανήλικο παιδί. Και φυσικά, δεν μειώνεται η τραυματική εμπειρία, ούτε γίνεται λιγότερο δυσάρεστη. Οι επιπτώσεις στο σώμα μιας γυναίκας μπορεί να είναι ανάλογες.
Συγκεκριμένα, πολύ συχνά γινόμαστε μάρτυρες γυναικών που το αποτύπωμα μιας τέτοιας τραυματικής εμπειρίας στη ζωή τους μεταφράζεται με κάποια σεξουαλική δυσλειτουργία, όπως μείωση έως πλήρη απουσία της σεξουαλικής επιθυμίας, αποστροφή προς το σεξ, έντονο πόνο στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, όχι μόνο τη στιγμή της επαφής μ’ έναν σύντροφο, αλλά ακόμα και στην ιδέα ότι θα βρεθεί σε μία τέτοια στιγμή με τον σύντροφό της.
Χρειάζεται πολύς χρόνος και ψυχικό σθένος για να μπορέσει να βρει τον εαυτό της, πόσο μάλλον να σπάσει τη σιωπή της.
Ακόμα, κολπικοί σπασμοί κατά τη σεξουαλική επαφή που επηρεάζουν και τον σύντροφο, δυσκολία έως και πλήρη απώλεια οργασμού, αλλά και αποστροφή προς ένα ή και παραπάνω μέλη του σώματος του συντρόφου ή κάποιας ερωτικής κίνησης εκείνου προς εκείνη. Οι συνέπειες αυτών των δυσλειτουργιών στη σεξουαλική, συντροφική, αλλά και γενικότερη ζωή μιας γυναίκας είναι εξίσου επώδυνες και επιβαρυντικές στην ψυχολογία της, τη διάθεσή της άρα και στα επίπεδα άγχους ή/και κατάθλιψης.
Πως επηρεάζει το ψυχισμό μιας γυναίκας η σεξουαλική κακοποίηση;
Μια σεξουαλική κακοποίηση έχει πολλές προεκτάσεις. Ειδικά όταν συμβαίνει στην παιδική/εφηβική/μετεφηβική ηλικία, κάτι τέτοιο μπορεί να διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνο την αντίληψη της γυναίκας απέναντι στο σεξ, αλλά και στο άλλο φύλο, αλλά και τη γενικότερη διάδραση και στάση που πρέπει να έχει απέναντι σ’ έναν μελλοντικό σύντροφο. Σε μια ηλικία που η προσωπικότητα χτίζεται και διαμορφώνεται, οποιαδήποτε βίαιη παρέμβαση μπορεί να έχει επιπτώσεις και σε μεταγενέστερη ηλικία.
Πώς μαθαίνω ότι πρέπει να “στέκομαι” απέναντι σ’ έναν άνδρα; Πρέπει να υποτάσσομαι, να λέω σε όλα ναι ή να μη φέρνω καμία αντίρρηση και να σιωπώ, να συναινώ απλά, μην αντιδρώντας καν στις όποιες σεξουαλικές ορέξεις του κάθε συντρόφου μου; Να έχω πάντα στο μυαλό μου ότι εκείνος και οι δικές του ανάγκες είναι η προτεραιότητα στη σχέση μας; Ότι έχει πάντα δίκιο, είναι πιο δυνατός και ισχυρός από μένα και οφείλω να μείνω κοντά του γιατί αυτός με έχει αποδεχθεί, ακόμα και με αυτό που μου έχει συμβεί στο παρελθόν; Πού θα βρω άλλον να με θέλει;
Αυτές είναι κάποιες από τις σκέψεις που μπορεί να κάνει μια γυναίκα όταν έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση σε νεαρή ηλικία και αυτό έχει διαμορφώσει την εικόνα απέναντι στις σχέσεις, στη σεξουαλική επαφή, στον έρωτα, στην αυτοεικόνα της, στην αυτοπεποίθησή της. Χρειάζεται πολύς χρόνος και ψυχικό σθένος για να μπορέσει να βρει τον εαυτό της, πόσο μάλλον για να σπάσει τη σιωπή της.
Διαβάστε περισσότερα άρθρα της Ίριδας Κρέμερ στην αθηΝΕΑ:
