Την Κυριακή 3 Οκτωβρίου έκανε την πρεμιέρα της η παράσταση “Κατερίνα Γώγου: Το Γαμώτο Που Δεν Έζησα”. Μια “ζεστή” συγκυρία, καθώς εκείνη την ημέρα έκλεισαν 28 χρόνια από το “φευγιό” της Κατερίνας Γώγου.
Η παράσταση ανεβαίνει στο Χώρο 2510, Θεμιστοκλέους 52, στα Εξάρχεια, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και κάθε Κυριακή στις 20:00, για τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο. Στο έργο πρωταγωνιστούν η Δάφνη Ατία, ο Χάρης Γεωργιάδης και η Χαρά Νικολάου σε σκηνοθεσία Ανδρέα Ζαφείρη.
Εντός Δύο Μηνών
Μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν 2 μήνες, όπως μου είπε ο σκηνοθέτης, καταφέρνει να ξεδιπλώσει τη ζωή της Γώγου, “της Αικατερίνης με ‘Α’, όπως λέμε Άνθρωπος”.
Ο Ανδρέας Ζαφείρης, που υπογράφει το σενάριο, με ευαισθησία και σεβασμό έχει πλησιάσει όσο έπρεπε το “παιδί-θαύμα” που μετατράπηκε σε ποιήτρια, ενοχλώντας τη συνείδησή μας με τα γραπτά της.
Πρόκειται για μια παράσταση που αξίζει να δείτε, για πολλούς λόγους. Καλό σενάριο, ωραία σκηνοθεσία, φρέσκοι ηθοποιοί με όρεξη να καταπιαστούν με μια ιδιαίτερη γυναίκα.
Ευρήματα και Εναλλαγές
Το έργο έχει έξυπνα ευρήματα, όπως η εναλλαγή επί σκηνής των ρόλων του Γεωργιάδη και της Νικολάου που ξεκινάνε ως “γονείς της Κατερίνας” και με ωραίο τρόπο αλλάζουν ρόλους μπροστά μας. Θα τον περιέγραφα ως ένα ξεγύμνωμα των παρασκηνίων, όπως, ίσως, θα ήθελε και η Γώγου!
Η Δάφνη Ατία είναι η Κατερίνα και στηρίζει το ρόλο με το ύφος της, ειδικά όταν “απευθύνεται” στους θεατές, σπάζοντας τον 4ο τοίχο. Η Δάφνη Ατία την προσεγγίζει εξίσου καλά όταν αναφέρεται στους δεύτερους ρόλους στις ασπρόμαυρες ταινίες του ’60 και την εφήμερη επιτυχία, αλλά και στην προσωπική αναζήτηση και τους “δαίμονες εαυτού” που την οδηγούν στην ποίηση.
Ο Χάρης Γεωργιάδης, εκτός του κυρίου Γώγου, έχει τους ρόλους του Παύλου Τάσιου, του Ντίνου Κατσουρίδη και άλλων, ενώ η Χαρά Νικολάου είναι η κολλητή φίλη (ένα φοβερό μικροαστικό alter ego της Γώγου), η γιατρός, αλλά και η Μυρτώ Τάσιου, η μοναχοκόρη της Γώγου με τον Τάσιο. Το σημαντικό είναι ότι δεν πλαισιώνουν απλά την πρωταγωνίστρια, αλλά δίνουν “πνοή” στο έργο.
Ένα ακόμα εύρημα είναι οι εμβόλιμες σκηνές από την καριέρα της Γώγου ως ηθοποιού. Χαρακτηριστικές σκηνές από τους μικρούς ρόλους της, όπως στο “Δεσποινίς Διευθυντής”, στο “Το Ξύλο Βγήκε από τον Παράδεισο”, αλλά και την περίφημη “Παραγγελιά”.
Η Αγία των Εξαρχείων
Μπλε ποδιές κρέμονται ψηλά πάνω από τη σκηνή, την ώρα που η Δάφνη Ατία, ως Κατερίνα, πιάνει το παρελθόν από τα 5 της όταν “ερωτεύτηκε” έναν αντάρτη, κάτι που την ακολούθησε για πάντα. Οι άνθρωποι με μια ευαισθησία ψυχής αναφέρουν τέτοια γεγονότα σε μικρή ηλικία που τους σημαδεύουν ανεξίτηλα.
Ένα παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτό του Jim Morisson που, πιο πολύ από rock star, ήθελε να αναγνωριστεί ως ποιητής. Σε παρόμοια ηλικία, θεωρούσε ότι στοιχειώθηκε από τον Ινδιάνο που ψυχορραγούσε στην άσφαλτο ύστερα από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Η ευαισθησία ψυχής δεν απέτρεψε τη Γώγου από το να γίνει πολιτικό όν, με μια σκληρή γλώσσα για τα κακώς κείμενα. Η χαρακτηριστική ασπρόμαυρη εικόνα της στην Πατησίων εν μέσω βροχής έχει μια ιδιαίτερη μελαγχολία την ίδια στιγμή που ουρλιάζει “Ζήστε”! Το έργο, λοιπόν, το μεταφέρει αυτό το “ζήστε” στον θεατή.
Η Κατερίνα Γώγου ήταν άτυπο μέλος των “Αγίων των Εξαρχείων”, μαζί με τον Νικόλα Άσιμο και τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Οι θάνατοι των δύο είναι γνωστό ότι την επηρέασαν πολύ. Η ψυχολογική της κατάσταση ήταν φθίνουσα ήδη από τη δεκαετία του 1970, κάτι που επηρέασε βαθιά τόσο τη σχέση της με τον Παύλο Τάσιο όσο και με την κόρη της. Όλα αυτά, ευτυχώς και επιτυχώς, αποτυπώνονται στο έργο!
Και Λίγο Διάβασμα…
Η παράσταση προϋποθέτει ένα μικρό ψάξιμο για τις ποιητικές της συλλογές, για το ότι στήριξε κατατρεγμένους και ανθρώπους του περιθωρίου, για το ότι απαίτησε με αθωότητα να διασωθεί η ανθρώπινη υπόσταση, η αγάπη, η ζεστασιά και επέμεινε σε μια διαρκή επανάσταση ενάντια στο τυποποιημένο.
Οι τρεις ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης τιμούν την ποιήτρια των Εξαρχείων με τη συγκεκριμένη παράσταση, με μερικές σκηνές να είναι ιδιαίτερα συγκινητικές, χωρίς να είναι μελό, όσο το έργο φτάνει στο μοναχικό της τέλος.
Πληροφορίες
Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ο Χώρος 2510 στην Θεμιστοκλέους 52 είναι ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, με προσωπική εργασία από τους συμμετέχοντες και τις συμμετέχουσες, κάτι που, όμως, δεν ευνοεί απόλυτα το έργο. Μετά το πρώτο αυτό ανέβασμα τα Σαββατοκύριακα Οκτωβρίου και Νοεμβρίου, θα πρέπει να βρει στέγη σε αμιγώς θεατρικό χώρο γιατί το αξίζει!
Παραστάσεις : Παρ., Σάβ. 9 μ.μ., Κυρ. 8 μ.μ. Τιμή : € 10, 5. Κρατήσεις: 6975535197, 6973070329.
Διαβάστε ακόμα στην αθηΝΕΑ:
