Μπορεί όχι in real time, αλλά κάπου ανάμεσα από τις προετοιμασίες για την πρώτη μέρα σχολείου, κατάφερα να παρακολουθήσω το σύνολο του debate ανάμεσα στην Kamala Harris και τον Donald Trump. Κι αν αναρωτιέστε –έχοντας διαβάσει δυο τρία πράγματα για το τι συνέβη– αν η Kamala ήταν «τόσο καλή όσο γράφουν», η απάντησή, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ναι, απερίφραστα, χωρίς κανέναν αστερίσκο.
Η αρχή για την Kamala ήταν συμπαθητική αλλά όχι αποστομωτική – η οικονομία δεν είναι το πεδίο της και εκεί ο Trump, επιμένοντας στο θέμα του πληθωρισμού που είναι ένα ισχυρό επιχείρημα, στάθηκε καλύτερα απ’ ό,τι περίμενα. Ήδη όμως, από το πρώτο αυτό κομμάτι του debate, φαινόταν ότι ο Trump έκανε προσπάθεια. Και ο Trump δεν κάνει προσπάθεια. Δεν ακολουθεί τους κανόνες. Δεν είναι ομιλητής πειθαρχημένος.
Ήταν προφανές ότι η προετοιμασία που είχε κάνει ήταν αυτή: να περιοριστεί στα μηνύματα που τον βοηθούν και να μην τσιμπήσει το δόλωμα. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο για έναν πολιτικό όπως ο Donald Trump! Η αυτοσυγκράτηση δεν είναι μεταξύ εκείνων που τον χαρακτηρίζουν. Απαιτούσε λοιπόν προσπάθεια που, από την αρχή, ήταν εμφανής.
Η προσπάθεια, όμως, δεν κράτησε για πολύ. Ήδη, στην ερώτηση για τις εκτρώσεις «βγήκε από τις ράγες» με τερατώδη ψέματα, που μπορεί να αρέσουν στη βάση των υποστηρικτών του, όμως σίγουρα όχι στους swing voters, στους οποίους στόχευαν αμφότεροι οι υποψήφιοι σε αυτό το debate. Η πλειονότητα των Αμερικανών εναντιώνεται στην ακύρωση του Roe v. Wade, και ήταν ο λόγος που οι Δημοκρατικοί κατάφεραν να κερδίσουν στις Ενδιάμεσες Εκλογές, ενάντια στα προγνωστικά. Η αυτοπειθαρχία είχε ήδη πάει περίπατο αν κρίνουμε από την απάντησή του.
Όμως, η μαεστρία της Harris άρχισε να γίνεται ακόμη πιο εμφανής όταν βρήκε τον τρόπο, απαντώντας μια δύσκολη ερώτηση σε ένα ακόμα από τα θέματα που δεν λειτουργούν υπέρ της, αυτό της μετανάστευσης, να τον παρασύρει σε ένα ξέσπασμα για… το μέγεθος των συγκεντρώσεών του. Αντί να συγκρατηθεί και να τη «χτυπήσει», με όσο χρόνο είχε στη διάθεσή του, για ένα ζήτημα που της κοστίζει κεντρώους ψηφοφόρους, φάνηκε λίγος, ανώριμος, ασυνάρτητος. Η αναφορά του ότι οι μετανάστες τρώνε γάτες και σκύλους σε μια πόλη του Οχάιο, πέρα από ψευδής, τον κάνει να φαίνεται… παράξενος. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Δημοκρατικοί έχουν βρει τον όρο αυτό, «weird», ως ιδιαίτερα αποτελεσματικό για να γελοιοποιούν και αυτόν και τους επιτελείς του.
Η Harris, διαπιστώνοντας ότι η τακτική της λειτουργεί, βασίστηκε σε αυτήν ξανά και ξανά. Με χτυπήματα που λειτουργούν μοναδικά στον Trump – όπως ότι ο αμερικανικός λαός «τον απέλυσε», ότι οι ίδιοι του οι πρώην συνεργάτες και πλήθος Ρεπουμπλικανών τον χαρακτηρίζουν επικίνδυνο. Με διπλή αναφορά στα χρήματα που κληρονόμησε από τον πατέρα του, που τον έτσουξε ιδιαίτερα: «Δεν δόθηκαν σε όλους 400 εκατομμύρια δολάρια για να κηρύξουν στη συνέχεια πτώχευση 6 φορές!». Με αναφορές στους ηγέτες ανά τον κόσμο που γελάνε μαζί του – που τον θεωρούν «όνειδος». Σε αυτό, το τελευταίο, ο Trump απάντησε με μια αναφορά στα καλά λόγια που λέει για αυτόν… ο Viktor Orban. Είναι λίγο κατάντια ένας πρώην Αμερικανός πρόεδρος να μην μπορεί να επικαλεστεί άλλον σύμμαχο των ΗΠΑ από τον αμφιλεγόμενο πρωθυπουργό της Ουγγαρίας!
Όταν ο Trump μιλούσε για τις εγκληματικές δραστηριότητες των μεταναστών, η Harris βρήκε την τέλεια ευκαιρία να υπενθυμίσει ποιος είναι ο αντίπαλός της. Κάποιος «που έχει διωχθεί για εγκλήματα εθνικής ασφάλειας, οικονομικά εγκλήματα, εκλογικές παρεμβάσεις, κρίθηκε υπεύθυνος για σεξουαλική επίθεση και η επόμενη μεγάλη του εμφάνιση στο δικαστήριο είναι τον Νοέμβριο για να ακούσει τη δική του ποινή». Έτεινε δε κλαδί ελιάς σε όποιον θεώρησε ότι αυτά που συνέβησαν στις 6 Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο ήταν «a bridge too far». «Σε όποιον θυμάται [σ.σ. τι συνέβη]: δεν γυρνάμε πίσω», είπε χαρακτηριστικά, επικαλούμενη το κεντρικό μήνυμα της εκστρατείας της.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε εκτενώς στα ψέματα, στις ανακρίβειες, στα ανάρμοστα πράγματα που είπε ο Trump στο χθεσινό debate. Όμως, η μεγάλη νίκη της Harris είναι ότι ο προβολέας σήμερα πέφτει σε εκείνη: στο πώς κατάφερε να δείξει ποιος ακριβώς είναι ο αντίπαλός της. Στο ότι κατάφερε να αναδείξει το κεντρικό δίλημμα αυτών των εκλογών: θέλετε αυτόν τον άνδρα πίσω στον Λευκό Οίκο «with no guardrails», ανεμπόδιστο και αμετανόητο;
Η Harris ήταν πειθαρχημένη και μαχητική. Ο Trump ήταν ένας αντίπαλος που έπεσε σε όλες τις παγίδες που του επιφύλαξε. Δίπλα σε εκείνη –αντί του Biden– έμοιαζε ξαφνικά γέρος, εκτός τόπου και χρόνου.
Το δε απόλυτο highlight, για μένα, ήταν όταν τον έβαλε στη θέση του σε σχέση με το πώς τον βλέπουν οι αυταρχικοί ξένοι ηγέτες, παραδοσιακοί αντίπαλοι της Αμερικής, τους οποίους διατείνεται ότι ξέρει πώς να χειριστεί. «Θα σας ήθελαν πίσω στον Λευκό Οίκο», του είπε η Harris, «γιατί μπορούν να σας χειραγωγήσουν με κολακείες και χάρες». Ο δε Vladimir Putin «θα σας έτρωγε για μεσημεριανό».
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Εξαγγελίες με Συγκεκριμένους και Υλοποιήσιμους Στόχους
Οι Αμβλώσεις στα Επικίνδυνα Χέρια της Ακροδεξιάς
Θα Επηρεάσει το Εκλογικό Αποτέλεσμα η Καταδίκη του Trump;
