Δύο χρόνια, 2 μήνες και 23 μέρες. Τόσος καιρός μεσολάβησε από την επιστροφή μου στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του μάστερ μου στην Αγγλία και στην επιστροφή μου (ξανά) στην Αγγλία για διδακτορικό.
Σε αυτά τα δύο χρόνια έψαξα να βρω και μίλησα με τουλάχιστον 8 καθηγητές στην Ελλάδα, οι οποίοι μου είπαν ότι μπορούσα αν ήθελα να κάνω μαζί τους τη διδακτορική μου διατριβή, αλλά δεν μπορούσαν να μου εγγυηθούν οποιαδήποτε χρηματοδότηση. Έπρεπε μόνος μου να χρηματοδοτήσω το διδακτορικό μου. Εκείνη την περίοδο άνοιξε πράγματι μία χρηματοδοτική ευκαιρία μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη χρηματοδότηση διδακτορικών σπουδών, για την οποία όμως έπρεπε να είχα ήδη εγγραφεί σαν διδακτορικός φοιτητής (πώς όμως θα μπορούσα να αποφασίσω να το κάνω αν δεν είχα από πριν τη χρηματοδότηση, και με τη γραφειοκρατία που επικρατεί να σταματάει τη διαδικασία συνεχώς;)
Πριν λίγες εβδομάδες ξεκίνησα λοιπόν το διδακτορικό μου στην Αγγλία.
Η αλήθεια ήταν ότι στην αρχή ήμουν λίγο διστακτικός να ξαναφύγω στο εξωτερικό. Όμως στην Ελλάδα δεν φαινόταν ότι είχα κάποια ελπίδα να ξεκινήσω άμεσα. Έτσι αποφάσισα να κάνω αίτηση για διδακτορικό με υποτροφία σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού και συγκεκριμένα στην Αγγλία. Γενικότερα η Μεγάλη Βρετανία έχει επενδύσει πάρα πολύ στην επιστημονική έρευνα και οι πιθανότητες να βρεις εκεί ένα διδακτορικό που σε ενδιαφέρει είναι πολλές.
Δεν χρειάστηκε να ψάξω τους καθηγητές για να τους μιλήσω. Βλέπετε εκεί τα projects για διδακτορικούς δημοσιεύονται και όποιος έχει τα απαιτούμενα προσόντα μπορεί να κάνει μια ηλεκτρονική αίτηση στο πανεπιστήμιο για το θέμα που τον ενδιαφέρει. Έτσι και έκανα. Μετά από λίγες ημέρες μου έστειλαν ένα email στο οποίο με ενημέρωναν ότι διαθέτω όλα τα απαραίτητα προσόντα και ότι ήθελαν να κάνουν μια συνέντευξη μαζί μου. Μου έδιναν και την επιλογή να κάνουμε τη συνέντευξη μέσω Skype, αφού γνώριζαν ότι δεν βρίσκομαι στην χώρα τους. Η αγωνία μου δεν κράτησε πολύ, λίγο καιρό μετά τη συνέντευξη μου πρόσφεραν μια θέση υποψήφιου διδάκτορα στο πανεπιστήμιό τους με υποτροφία. Από εκεί και πέρα όλα ήταν δική τους δουλειά. Εκτός από κάποια προσωπικά στοιχεία που έπρεπε να τους δώσω, δεν χρειάστηκε να κάνω τίποτα άλλο. Αν υπάρχει κάτι που θα χαρακτήριζε τα πανεπιστημιακά ιδρύματα στη Βρετανία είναι η οργάνωση.
Την πρώτη μέρα που έφτασα στο πανεπιστήμιο όλα λειτουργούσαν άψογα. Τι κι αν ήταν Αύγουστος και για πολλούς ο μήνας των διακοπών τους. Ο άνθρωπος της ασφάλειας του κτηρίου ήταν στην θέση του, οι ρεσεψιονίστ ήταν πίσω από τον πάγκο τους με χαμόγελο και έτοιμοι να σου δώσουν την πληροφορία που ζητούσες.
Και, όχι, δεν μας καλωσόρισαν οργανωμένοι φοιτητές που εθελοντικά έκαναν αυτή την δουλειά. Μας καλωσόρισαν -εκτός από τους καθηγητές-, οι διευθυντές του κάθε τμήματος, οι υπεύθυνοι της βιβλιοθήκης, οι υπεύθυνοι του τμήματος υπολογιστών. Όλοι αυτοί οι οποίοι κατέχουν τις μεγαλύτερες θέσεις στην ιεραρχία του πανεπιστημίου βγήκαν από τα γραφεία τους για εμάς.
Αλλά πιο μεγάλη εντύπωση μου έκαναν οι καθηγητές που θα επιβλέψουν το διδακτορικό μου, που κατέβηκαν από τον τρίτο όροφο που ήταν τα γραφεία τους για να με καλωσορίσουν με χαρά, να με ξεναγήσουν στους χώρους ενός εντυπωσιακού και καθαρού κτηρίου, απίστευτα προσεγμένου. Δεν πρέπει να παραλείψω να αναφέρω ότι για να μπω μέσα έπρεπε να βγάλω στη ρεσεψιόν κάρτα επισκέπτη, καθώς δεν είχα φοιτητική ταυτότητα ακόμα και απαγορεύεται η είσοδος σε εξωπανεπιστημιακούς, αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.
Ύστερα από αυτή τη συνάντηση ακολούθησαν πολλές ξεναγήσεις και εκδηλώσεις για τους νέους διδακτορικούς φοιτητές, ώστε να μας λύσουν κάθε απορία και, φυσικά, πάντα με τον καθιερωμένο μπουφέ στο τέλος. Και, όχι, δεν μας καλωσόρισαν οργανωμένοι φοιτητές που εθελοντικά έκαναν αυτή την δουλειά. Μας καλωσόρισαν -εκτός από τους καθηγητές-, οι διευθυντές του κάθε τμήματος, οι υπεύθυνοι της βιβλιοθήκης, οι υπεύθυνοι του τμήματος υπολογιστών. Όλοι αυτοί οι οποίοι κατέχουν τις μεγαλύτερες θέσεις στην ιεραρχία του πανεπιστημίου βγήκαν από τα γραφεία τους για εμάς.
Το κλίμα που επικρατεί είναι συναδελφικό και αυτό προσπαθούσαν να μας περάσουν. Ότι όλοι είμαστε μια ομάδα με συγκεκριμένο σκοπό και στόχο (καθηγητές, υπάλληλοι, υποψήφιοι διδάκτορες). Είναι πολύ όμορφο να βρίσκεσαι σε μια ξένη χώρα με συναδέλφους από όλο τον κόσμο και από την πρώτη στιγμή να νιώθεις οικεία μαζί τους. Έτοιμος να μοιραστείς τις εμπειρίες σου, να ανταλλάξεις απόψεις και να προσπαθήσεις να μπεις στον τρόπο σκέψης ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα από τη δική σου.
Πλέον έχω και τη δική μου κάρτα κρεμασμένη στο λαιμό, που μου δίνει πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και σε χώρους αποκλείστηκα για υποψήφιους διδάκτορες. Με τον προσωπικό μου υπολογιστή, το ντουλάπι μου, την κουζίνα ώστε να μπορώ να φτιάξω κάτι να φάω τις μέρες που θα δούλευω για ώρες. Το ταξίδι μου έχει αρχίσει.
