Η Βραζιλία επέστρεψε. Έπειτα από τις πιο συναρπαστικές, θα έλεγε κανείς, εκλογές στην πρόσφατη ιστορία της, ο Luiz Inácio Lula da Silva αναλαμβάνει για μια τρίτη θητεία την προεδρία της χώρας, αφού νίκησε τον Jair Bolsonaro, τον δεξιό λαϊκιστή προκάτοχό του, στον δεύτερο γύρο της 30ής Οκτωβρίου. Για την ιστορία, με καταμετρημένες σχεδόν όλες τις ψήφους, ο «Lula», όπως είναι γνωστός, κέρδισε με 50,9% έναντι 49,1% τον αντίπαλό του, πετυχαίνοντας την πιο μικρή διαφορά από την επιστροφή της Βραζιλίας στις δημοκρατικές εκλογές το 1989.
Ελπίδα για τον Αμαζόνιο
Ο Lula αναλαμβάνει την εξουσία την 1η Ιανουαρίου και θα είναι επιφορτισμένος με την ανοικοδόμηση και επανένωση ενός έθνους κατεστραμμένου και πικρά διχασμένου μετά τα τέσσερα χρόνια αναρχίας και ακροδεξιών πολιτικών του Bolsonaro. Αυτό, όμως, που έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχεια είναι ότι, σε αντίθεση με την προηγούμενη καταστροφική διακυβέρνηση κατά την οποία αυξήθηκε κατακόρυφα η αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου, ο Lula έκανε το περιβαλλοντικό του πρόγραμμα ακρογωνιαίο λίθο της εκστρατείας του. Πράγματι, πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που δεν ανακουφίζει μόνο τη Βραζιλία, αλλά, μεταξύ άλλων, προσφέρει ελπίδα στις επιστημονικές και περιβαλλοντικές κοινότητες ολόκληρου του κόσμου. Και εξηγώ.
Αυτήν τη στιγμή, ο Αμαζόνιος δεσμεύει και αποθηκεύει τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που θερμαίνει τον πλανήτη. Στη γλώσσα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, ο Αμαζόνιος αποτελεί μία «καταβόθρα άνθρακα» («carbon sink»). Αυτό συμβαίνει διότι η βλάστηση επηρεάζει το κλίμα. Τα δάση δρουν ως δεξαμενές διοξειδίου του άνθρακα, δεσμεύοντας το αέριο μέσω της φωτοσύνθεσης και αποθηκεύοντάς το στη βιομάζα –φυτά και ζώα– νεκρή, οργανική ύλη και εδάφη. Όταν οι πηγές αποθήκευσης καταστρέφονται, η συνολική ικανότητα του δάσους να δεσμεύει τα αέρια του θερμοκηπίου μειώνεται ραγδαία.
Το γεγονός ότι η εκλογή ενός πολιτικού αρχηγού –οι πράξεις ενός μόνο ανθρώπου!– στην άλλη άκρη του πλανήτη μπορεί να έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στην κλιματική κρίση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ακόμη μία φορά.
Το συνολικό μοτίβο της αποψίλωσης των δασών, της θέρμανσης και ξηρασίας, των πυρκαγιών και της απελευθέρωσης άνθρακα στον Αμαζόνιο –που επιδεινώθηκε δραματικά κατά τη διακυβέρνηση Bolsonaro– θέτει υπό αμφισβήτηση τη μελλοντική ικανότητα των τροπικών δασών να δεσμεύουν μεγάλες ποσότητες CO2 που προέρχονται από ορυκτά καύσιμα. Όμως, αυτό δεν είναι το χειρότερο νέο. Σύμφωνα με μελέτες, τμήματα του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας, εκπέμπουν πλέον περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ ό,τι μπορούν να απορροφήσουν, γεγονός που μετατρέπει το δάσος από έναν καθαρό απορροφητή CO2 σε αυτοτελή πηγή του τελευταίου!
Καθένας Ξεχωριστά για το Συμφέρον Όλων
Ο Αμαζόνιος είναι το μεγαλύτερο τροπικό δάσος του κόσμου και φιλοξενεί μια εκπληκτική βιοποικιλότητα. Οι επιταχυνόμενοι ρυθμοί αποψίλωσης και οι κλιματικές μεταβολές λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχουν βλάψει την αποτελεσματικότητα της περιοχής ως ρυθμιστή του κλίματος. Το γεγονός ότι η εκλογή ενός πολιτικού αρχηγού –οι πράξεις ενός μόνο ανθρώπου!– στην άλλη άκρη του πλανήτη μπορεί να έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στην κλιματική κρίση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ακόμη μία φορά. Μας υπενθυμίζει τη σημασία των πράξεών μας και το βάρος της ευθύνης που έχουμε συλλογικά για το μέλλον της ανθρωπότητας. Καθένας ξεχωριστά για το συμφέρον όλων.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Τι Παρακαταθήκη Θα Αφήσουμε στις Μελλοντικές Γενιές;
