Η πρόσφατη κρίση και απειλή εισβολής από τη Ρωσία στην Ουκρανία, αλλά και η αιφνιδιαστική αναγνώριση εκ μέρους της Ρωσίας των Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητων περιοχών που ελέγχονται από ρωσόφωνους πληθυσμούς, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου σε όλα τα επίπεδα, όσον αφορά το διεθνές δίκαιο, τις διεθνείς συνθήκες, αλλά και τον σεβασμό των συνόρων των γειτονικών χωρών.
Είναι φανερό ότι, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ζούσαμε μια ρητορική έντασης αλλά και κυρώσεων μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, κυρίως μετά την απόσχιση της Κριμαίας από την Ουκρανία, πλέον περνάμε σε έναν de facto νέο ψυχρό πόλεμο, καθώς ο πρόεδρος Πούτιν αποφάσισε από τη θεωρία να περάσει στην πράξη, μέσω μιας αναθεωρητικής προσέγγισης και μέσα από μια εκτενή ιστορική αναδρομή, με στόχο, κατά τη γνώμη του, να αποκαταστήσει την αλήθεια και την ιστορία των διαφιλονικούμενων περιοχών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Με βάση τις παραπάνω εξελίξεις, αλλά και τις αναμενόμενες κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Ρωσίας, η όλη κατάσταση επηρεάζει άμεσα και την Ελλάδα στις διμερείς της σχέσεις με την Τουρκία.
Είναι γεγονός ότι οποιαδήποτε παρέμβαση ή εισβολή σε μια χώρα από μια ξένη δύναμη που προκαλεί αλλαγή συνόρων ή νέες αυτόνομες κρατικές οντότητες δημιουργεί τετελεσμένα στην ευρύτερη περιοχή.
Μπορεί η γείτονα χώρα, ως μέλος του ΝΑΤΟ, να θεώρησε απαράδεκτη την κίνηση της Ρωσίας, όμως θα μπορούσε κάλλιστα να εκμεταλλευθεί την επιχειρηματολογία της για να απειλήσει περαιτέρω την Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου, πολύ περισσότερο όταν έχει ήδη αυξήσει την ένταση με τη ρητορική της Γαλάζιας Πατρίδας, και μάλιστα επιχειρεί μέσα από έναν επικίνδυνο αναθεωρητισμό να μιλήσει ευθέως για την κυριαρχία δεκάδων νησιών μέσω της λογικής της αποστρατιωτικοποίησης.
Είναι γεγονός ότι οποιαδήποτε παρέμβαση ή εισβολή σε μια χώρα από μια ξένη δύναμη που προκαλεί αλλαγή συνόρων ή νέες αυτόνομες κρατικές οντότητες δημιουργεί τετελεσμένα στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορη την Ελλάδα με μία επιθετική Τουρκία απέναντί της.
Είναι πολύ σημαντικό το ότι η χώρα μας είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και, παρά το γεγονός ότι είναι μία δυτική χώρα, εξακολουθεί να διατηρεί σχέση ισορροπίας με τη Ρωσία στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση της Ρωσίας με την αναγνώριση των ρωσόφωνων περιοχών της Ουκρανίας πρέπει να θέτει τη χώρα μας σε εγρήγορση, καθώς ζούμε εποχή πολύ σημαντικών προκλήσεων, που δεν αρκούνται μόνο σε δεδομένα οικονομικής υπεροχής, αλλά υποβόσκει πάντα η στρατιωτική απειλή μιας γενικότερης σύρραξης στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ευημερία των λαών.
